Τα παχιά λόγια ξεθυμαίνουν όπως ο αφρός της μπύρας ξεχειλίζει βρίσκοντας καταφύγιο σε διψασμένα ανεξερεύνητα χείλη .
Το βλέμμα σ ευθεία γραμμή καλπάζει , γλιστρά διαθλάται σε παρόδους του δρόμου
σκοντάφτει κοντοστέκεται , αντιστέκεται με σημειωτόν . Η πάχνη του καύσωνα περιτύλιγμα ζάλης πέφτει σηκώνεται κατρακυλά εμπρός .
Σαν βλέμμα κοιτάζει .
Σαν βλέμμα αγκαλιάζει .
Σαν βλέμμα τρομάζει .
Σε λίγο η νύχτα απλωμένη στο κρεβάτι του Προκρούστη πασχίζει να διατηρήσει την ακεραιότητα της . Το περίσσευμα των αστεριών αφήνει τα χνάρια του σε αλλαχού σημεία γης ...
Εκεί όπου το βλέμμα καρφιτσωμένο στο πέτο της νυχτιάς
Συνεχίζει να ρωτά .
Συνεχίζει ν απαντά .
Συνεχίζει να τρεμοσβήνει σκορπώντας θραύσματα σκοταδιού . Κάτι σαν βροχή ? Ξαφνικό μπουρίνι ? Ψευδαίσθηση ? Η μήπως ψίθυροι στο αυτί του καύσωνα ?
κυρ..σαμ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου