Ηταν νύχτα ? ΄Ηταν ημέρα ?
Πλανόδιοι συνειρμοί περιπλέκονται στον νου . Στριμώχνονται στον διάδρομο που οδηγεί στην ξύλινη πόρτα με την καλαίσθητη επιγραφή : Μάγισσα Κίρκη …
Να μπω ? Η μήπως διαταράξω το βύθισμα της στα μελλούμενα ?
Σιωπηλά κλείνω το ρήμα : Ξεμακραίνω , ξεμακραίνεις , ξεμακραίνει , και με την βοήθεια της ετοιμόρροπης σκάλας εφαρμόζω στην πράξη την νοηματοδότηση του ρήματος . Απομακρύνομαι. Θολή η μνήμη !
΄Ηταν νύχτα? ¨Ήταν ημέρα ?
σίγουρα φύσαγε αγέρας .
Διάτρητη φωνή
σκόρπιο το κλάμα
πιάνει βροχή .
Μουσκίδι
του εξ ουρανού το μάννα !
Πρώτη ανάσα πρώτη αγκαλιά
στην μέση του πουθενά .
Κάτω από τον Αττικό ουρανό
άγνωστο μέλλον , πικρό παρών .
Τι κι αν η γή κινείται
η αλήθεια ενθάδε κείται .
Άνθρωπος ακροβάτης καλλιτέχνης
απάνεμος της ζωής επαίτης … !
κυρ...σαμ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου