Κυριακή 10 Μαρτίου 2024

Ημεροδείκτης


 

                        Ημεροδείκτης       

 

  Είναι  κάμποσα λεπτά της ώρας  που  αλιεύω  υποψήφιους τίτλους  προοριζόμενους  για το μικροδιήγημα   το οποίο  όλως τυχαίως ξετρύπωσα , από τα σπάργανα της σπηλιάς .

¨Όπου σπηλιά  σημειώστε  παλαιάς κοπής συρτάρι  , τμήμα ξύλινου  γέρικου γραφείου , παροπλισμένου  σε ακατοίκητο πλέον διαμέρισμα . 

Προχείρως  σαν διαμελισμένα βαγόνια τρένου  περισυλλέγω :

Κέλυφος, ερημία ,παλαιόθεν , παλίρροια  , κοχύλι στην στεριά .

Τελευταία μου ελπίδα ο κλήρος .  Ωστόσο  σε ότι αφορά το πιθανό ερώτημα σας :

…. Που συμβαίνουν  τα γεγονότα …

Σας απαντώ  πως δεν έχει και τόσο σημασία ο προσδιορισμός , η τοποθεσία .

Βέβαια ο τόπος και ο χρόνος αλληλοσπαράζονται  σε  ένα παιχνίδι πάρε  δώσε    με ρυθμό  που πολλές φορές χτυπά κόκκινο .

Εκείνο που μετρά  και αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον  περίθαλψης και διάσωσης  του μικρού  διηγήματος  είναι τα διαδραματιζόμενα , τρόπο τινά  στο σώμα , στο  περιεχόμενο

Καθώς και τα περίτεχνα , δυστυχώς πάντα επίκαιρα…γιατί

Τα οποία βεβαίως  διεκδικούν  τον χαρακτηρισμό  του …κλισέ .

΄Ισως να διαφέρουν στο σχήμα και στο μέγεθος .

 ΄Ισως ακόμη

Ο εντοπισμός του κρυμμένου κειμένου  πίσω από το εκάστοτε γιατί να  μας παραπέμπει  στο ..μαύρο κουτί  το  οποίο  αποτυπώνει αιτίες  πάσης φύσεως  συγκρούσεων , πτώσεων , γενικώς φυσικών  φαινομένων .

Εμβρόντητος  στέκομαι εμπρός  στο σώμα του ημεροδείκτη .

Τα σημάδια του χρόνου  έντονα με μορφή  βαθουλωμάτων σε κίτρινη απόχρωση .

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το συννεφόκαμα  της σκόνης , και την διαταραχή της μνήμης , προξενεί μια σειρά εσωτερικών  αναταράξεων  κι ένα βαθύτατο πλήγμα στην λήθη .  Με προσεχτικές κινήσεις  σχεδόν χειρουργικές , τραβώ  το σημειωματάρι – ημεροδείκτης--  εκτός  κρησφύγετου-- .

Τα δάχτυλα μου  νοτισμένα από βιασύνη σπρώχνουν ελαφρώς  το συρτάρι  μη και διαφύγει το άρωμα η μυρωδιά  λοιπών γεγονότων .

Ξεφυλλίζω σελίδες  και νιώθω στιγμές , εικόνες,  στιγμιότυπα  να περνούν χωρίς σταματημό  σαν ντοκιμαντέρ  από την οθόνη του μυαλού μου .

Ξυπνάνε!  ¨Όπως ξυπνάνε  ηλιοτρόπια  σε αχανή λιβάδια .

¨Όπως ξυπνάει η σπορά  του ακάματου  γεωργού  πάνω  σε γόνιμα εδάφη .

¨Όπως  ξυπνάει  ο σπόρος  και αφουγκράζεται τα μελλούμενα του .

Ημεροδείκτης  1983 ! Ξάνθη . Τοξότες . Απλά αντιγράφω - μεταγγίζω -- αδέσποτες σκέψεις  σε συσκευασία λέξεων ,φράσεων ,προτάσεων :

…… Εδώ στο άψυχο χαρτάκι προσπαθώ  να τακτοποιήσω  συμβάντα   και να βάλω  μια τάξη στην αταξία .

Αλήθεια τι είναι τάξη ???  ΄Όχι!  ¨Όχι ! Μην βιαστείς να απαντήσεις . Η ζωή δεν θέλει βιαστικές  κινήσεις .  Δεν πρόκειται να σε κράξω , αλλά να σου υπενθυμίσω  δύο λόγια  που ίσως άθελα σου  δεν μπορείς ν αρθρώσεις .

Λες όμως ότι θα προσπαθήσεις  και τότε είναι που λαμποκοπάς . Αυτό είναι που μετράει.  Η προσπάθεια  μία συνεχή  αδιάκοπη προσπάθεια  να φθάσεις  αυτό που πραγματικά θέλεις  και σε αγγίζει . Αυτό που πραγματικά ποθείς .

Έλα λοιπόν και μη φοβάσαι , μη τρομάζεις , προσπάθησε  να εντοπίσεις το κουμπί , τον διακόπτη .

Τον συνδυασμό τον γνωρίζεις . Διαβάζω τα μάτια σου μιλάνε φωναχτά ο αντίλαλος  ολόγιομος στο  δωματιάκι .

Έλα  λοιπόν και μη φοβάσαι .  Έλα λοιπόν   το ξέρεις ότι μπορείς ..

Εδώ στο άψυχο χαρτάκι  δίπλα στις εκβολές του Νέστου  προσπαθώ να τιθασεύσω τις μολυβένιες ριπές   του  μυαλού .

                               κυρ...σαμ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: