Το τεφτέρι
Τώρα που το τρέμουλο της ψυχής διαχέεται στην ακουσίως παλλόμενη παλάμη , μοιραία η τεθλασμένη γραμμή καθρεφτίζει αγωνίες .
Αγωνία για την καθαρότητα νοημάτων και την αυθεντία των λέξεων . Μα τι λέω ?
Μια μεθυσμένη γραφή όλα τα χωράει . Νιώθω το χτύπημα-χάδι- στην πλάτη . Κι όμως είναι φορές που δεν αρκεί , αλλά υπάρχουν στιγμές όπου το απλό άγγιγμα λες και ανοίγει διακόπτη ενέργειας , ανατροφοδότηση συναισθημάτων .
Αμφίδρομη πλεύση ναυαγοσωστικού χαρακτήρα βοήθεια σε ακυβέρνητο σκάφος το οποίο παιχνιδίζει σε πελάγη αδιευκρίνιστων μεγεθών .
Σκάφος , πάνω κάτω δεξιά αριστερά προσδοκά το αλμυρίκι της θαλπωρής . Κάρμα του καταραμένου ποιητή .
Κι όπως λικνίζεται έρμαιο των κυμάτων , στην προσπάθεια αποτύπωσης της χορευτικής αυτής εικόνας , εντελώς ξαφνικά νιώθει το άδειασμα του μελανιού να παραδίδεται στο χαρτί . Το στυλό τέλος .
Άμεση αντικατάσταση και η ζωή επί χάρτου συνεχίζεται . Το ίδιο και το τρέμουλο της ψυχής ακολουθεί το τρέμουλο της παλάμης .
Ο χρόνος τσουλάει σαν το ανέμελο ποδοκίνητο πατίνι του πιτσιρικά που γκαζώνει , σχεδόν κεντά σπέρνοντας πανικό στους ανυποψίαστους διαβάτες .
Το ρίγος του ρίσκου της παιδικής αθωότητας προξενεί ποικίλες αντιδράσεις .
Κι ενώ τίθενται τούτες οι αυθόρμητες σκέψεις , σκέψεις βαγόνια σε έκτακτη διαδρομή , το ημερολόγιο γράφει δεκαοχτώ Ιουνίου Αθήνα . Καφέ Νομισματοκοπείο.
Σωρευμένοι διάλογοι στο μυαλό μου , αντίλαλοι από τα όσα είχαν προηγηθεί στους μακρόσυρτους διαδρόμους …
Επανεξέταση, επανεκτίμηση, νόσος υπό έλεγχο? Προσμονή, αναμονή, χρόνος τεθλασμένη γραμμή.
Μεθυσμένη γραφή και ο καφές τελειώνει ! Αγέρας φυσάει , γύρω μου φωνές ανθρώπων . Αγνώστων ! Μα ανθρώπων ! Βλέμματα αλληλοεξοντώνουν την αμηχανία τους. ΄Αλλα υγρά. ΄Αλλα λιγότερα υγρά !
Συλλέγω στιγμές , δανείζομαι την ελπίδα , λούζομαι τα σπινθηρίσματα . Το νέκταρ ενισχύει το μέθυσμα της γραφής . Όχι από αλκοόλ !
Και ο καφές τελειώνει. Αθήνα κήπος Νομισματοκοπείου . Όλα στο μυαλό παίζουν σε γκρίζο πλάνο . Μοναδική εξαίρεση , διάλλειμα ζωής . Όνειρο που γίνεται πραγματικότητα .
Η συνάντηση μας και η κουβέντα μας με τον αγαπημένο φίλο και εκδότη ( Απαρσις ) των πονημάτων μου Γιώργο Ευσταθίου … Σ ένα μήνα -- εκτός αντικειμενικών δυσκολιών -- κυκλοφορεί το μυθιστόρημα μου : ΠΑΜΕ ΠΕΡΟΥ με άρωμα γιασεμιού ! Βρίσκεται στην τελική επιμέλεια .
Οσονούπω παρατηρώ το γύρισμα του ανεμιστήρα , κι όπως περιστρέφεται μοιάζει σαν ανθρώπινο πρόσωπο που συνεχώς αλλάζει γκριμάτσα . Απορροφά τις διαθέσεις των θαμώνων . ΄Αλλοι προσγειωμένοι , άλλοι φευγάτοι , άλλοι λες και τους έχει πιάσει το δόκανο τυχαίας ηλεκτρισμένης κουβέντας .
Κάθε γύρισμα του ανεμιστήρα κι ένα βουβό σχόλιο του .
Γύρευε το κουράγιο του , καθώς και τι μεγέθους ανεμολόγια βαθιά αποταμιευμένα καραδοκούν στην μνήμη του ..
Υ.Γ. Πάλι καλά! Ευτυχώς έπιασε τόπο η αγορά του εν λόγω ..τεφτεριού !!!
κυρ..σαμ..
