Τ απόνερα της πρωτομαγιάτικης ημέρας αφήνουν νοσταλγικά αρώματα τα οποία μας ταξιδεύουν σ επετειακές συγκεντρώσεις όπου κάποτε το << μέγα πλήθος>> και το<< μέγα πάθος >> χαρακτήριζαν όλη την δαιδαλώδη διαδρομή . . << Μέγα πλήθος >> και << μέγα πάθος >> , δίδυμες αξέχαστες φράσεις που δυστυχώς στην παρούσα χρονική στιγμή κουρνιάζουν βαθιά χωμένες στα εισαγωγικά τους . Αναπαύονται στο << χρονοντούλαπο >> της ιστορίας. Προσφιλείς εκφράσεις -- σημαίες -- που το πάλαι ποτέ κυμάτιζαν στα πολιτικά μπαλκόνια κατά πως φυσούσε ο άνεμος . ..Η διαδήλωση εχει τελειώσει τα συνθήματα καταλαγιάζουν το ίδιο και οι φωνές.., το βάθος των μνημονίων παραμένει .. Το πλήθος ξεδιπλώνει την στράτα του τα λιγοστά πανό τυλίγουν τον θυμό τους , αποθηκεύουν την οργή τους .. περιμένουν εως την επόμενη φορά ..!!!
Παρα δίπλα ενα ξεχασμένο σύνθημα σε παλαιική μάνδρα!!!! Κόκκινη κηλίδα φιλτραρισμένη από το πορτοκαλί χρώμα του φεγγαριού!!! Λέξεις που θαρείς πως εχουν δραπετεύσει από το ξεθωριασμένο σύνθημα και αναπαυονται πάνω σε ημιθανή χαμόσπιτο ! Λουσμένες με την ώχρα του φεγγαριού , λές και το φως του αιμοραγεί! Η σκιά του σμίγει με το νάζι της νύχτας.
Παράξενος ανοιξιάτικος ουρανός....παράξενος ανοιξιάτικος αγέρας τρυπώνει σε συρτάρια στιβαρών γραφείων με βαρύγδουπους φακέλους . Ανάστατοι οι αριθμοί ψάχνουν διέξοδο!!! Την ιδια στιγμή το φως του φεγγαριου λες και αιμοραγεί .... λούζει το ξεθωριασμένο σύνθημα !!! Ελάχιστα ψήγματα πλέουν στον πυθμένα των μνημονίων ..! Ποικίλα είπα και ξε-είπα διοχετεύονται από το ευρος των οδόντων των αρμοδίων καλλιεργώντας έτσι εθισμό και συνήθεια , ενώ ταυτόχρονα αφήνουν αποτυπώματα αδράνειας στο αναπαυτικό καναπεδάκι μας .
Η ζωή διδάσκει και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς εκ των επαιόντων διαχειριστών εξουσίας , σύγχρονων απο-χυμωτών ζωής που τραμπαλίζονται ως θαμώνες παιδικής χαράς . Οπως δεν μπορεί ν αμφισβητηθεί το παράξενο της εποχής μας που ολα κινούνται στον ρυθμό του ...περίπου ! Συμμετέχω... δεν συμμετέχω .. . Ισως έρθω , δεν ξέρω, θα εξαρτηθεί .. Θα δούμε , θα σε πάρω τηλέφωνο .. ! Στο περίπου και η προσμονή . !
Μία μακρόσυρτη ράθυμη αναβλητικότητα που πλήττει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα μας . Κι αν πούμε πως το καταλάγιασμα ολων των σκέψεων περι του που οδευουμε , μ ενα μαγικό τρόπο μεταμορφώνεται σε μελάνι που ερωτοτροπεί με την πένα , τότε δε μένει παρά να παρακολουθήσουμε την ρέουσα << απειλή >> του μολυβιού . Τι κάνει ?? Σχηματοποιεί . καταγράφει, και καδράρει έστω στο περίπου καλλίγραμες ανθυπο-αλήθειες και σκιερά ανθυπο-ψέματα !!! Αντικατοπτρισμοί που αντλούνται από το βαθύ πηγάδι της δήθεν γνώσης της αλήθειας . Κι ενώ αυτοί μας κλείνουν το μάτι , εμείς φτιασιδώνουμε την σκέψη μας κατά πως μας ταιριάζει .
Για δες μπρος στον καθρέφτη η σιωπή μας θρύψαλα ψάχνει το πλοίο του Φελίνι για να φυγαδευσει την αμηχανία . Ομως κάθε φορά που ενα πλοίο φεύγει όλο και κάποια σπίθα καλωσορίσματος περιμένει για ν αναθερμάνει τις ελπίδες μας , εως την επόμενη απογοήτευση...!
Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται με ανθυπο--αλήθειες ανθυπο-ψέματα και τ ανάπαλιν ... !!!
...κυρ.... σαμ....
Παρα δίπλα ενα ξεχασμένο σύνθημα σε παλαιική μάνδρα!!!! Κόκκινη κηλίδα φιλτραρισμένη από το πορτοκαλί χρώμα του φεγγαριού!!! Λέξεις που θαρείς πως εχουν δραπετεύσει από το ξεθωριασμένο σύνθημα και αναπαυονται πάνω σε ημιθανή χαμόσπιτο ! Λουσμένες με την ώχρα του φεγγαριού , λές και το φως του αιμοραγεί! Η σκιά του σμίγει με το νάζι της νύχτας.
Παράξενος ανοιξιάτικος ουρανός....παράξενος ανοιξιάτικος αγέρας τρυπώνει σε συρτάρια στιβαρών γραφείων με βαρύγδουπους φακέλους . Ανάστατοι οι αριθμοί ψάχνουν διέξοδο!!! Την ιδια στιγμή το φως του φεγγαριου λες και αιμοραγεί .... λούζει το ξεθωριασμένο σύνθημα !!! Ελάχιστα ψήγματα πλέουν στον πυθμένα των μνημονίων ..! Ποικίλα είπα και ξε-είπα διοχετεύονται από το ευρος των οδόντων των αρμοδίων καλλιεργώντας έτσι εθισμό και συνήθεια , ενώ ταυτόχρονα αφήνουν αποτυπώματα αδράνειας στο αναπαυτικό καναπεδάκι μας .
Η ζωή διδάσκει και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς εκ των επαιόντων διαχειριστών εξουσίας , σύγχρονων απο-χυμωτών ζωής που τραμπαλίζονται ως θαμώνες παιδικής χαράς . Οπως δεν μπορεί ν αμφισβητηθεί το παράξενο της εποχής μας που ολα κινούνται στον ρυθμό του ...περίπου ! Συμμετέχω... δεν συμμετέχω .. . Ισως έρθω , δεν ξέρω, θα εξαρτηθεί .. Θα δούμε , θα σε πάρω τηλέφωνο .. ! Στο περίπου και η προσμονή . !
Μία μακρόσυρτη ράθυμη αναβλητικότητα που πλήττει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα μας . Κι αν πούμε πως το καταλάγιασμα ολων των σκέψεων περι του που οδευουμε , μ ενα μαγικό τρόπο μεταμορφώνεται σε μελάνι που ερωτοτροπεί με την πένα , τότε δε μένει παρά να παρακολουθήσουμε την ρέουσα << απειλή >> του μολυβιού . Τι κάνει ?? Σχηματοποιεί . καταγράφει, και καδράρει έστω στο περίπου καλλίγραμες ανθυπο-αλήθειες και σκιερά ανθυπο-ψέματα !!! Αντικατοπτρισμοί που αντλούνται από το βαθύ πηγάδι της δήθεν γνώσης της αλήθειας . Κι ενώ αυτοί μας κλείνουν το μάτι , εμείς φτιασιδώνουμε την σκέψη μας κατά πως μας ταιριάζει .
Για δες μπρος στον καθρέφτη η σιωπή μας θρύψαλα ψάχνει το πλοίο του Φελίνι για να φυγαδευσει την αμηχανία . Ομως κάθε φορά που ενα πλοίο φεύγει όλο και κάποια σπίθα καλωσορίσματος περιμένει για ν αναθερμάνει τις ελπίδες μας , εως την επόμενη απογοήτευση...!
Κι έτσι η ζωή συνεχίζεται με ανθυπο--αλήθειες ανθυπο-ψέματα και τ ανάπαλιν ... !!!
