...Ο ιστορικός καφεδακος ο ΝΑΙ και ΟΧΙ...!!!

 .....  Εδώ  που  τα  λέμε  ποτέ  αλλοτε  ο  ιστορικός  καφεδάκος  ο  ΝΑΙ  και ΟΧΙ  δεν  γνώρισε   τόση  δόξα  τόση  αίγλη  !!! Συνειρμοί  και  ποικίλα  σχόλια   προβάρουν  το  ανάλογο  ρουχο   μπροστα   στον καθρέφτη  της  κοινωνίας , φτιασιδώνονται   ετσι  ωστε  ν  αρέσουν  στα  ιντερνετικά < ανθρωποπηγαδακια >  .  Μη  πάει  ο  νους  σας   σ  εκείνα  τ  αυθόρμητα   ζωντανά  ανθρωποπηγαδακια   που  < φούντωναν >  στο  υπόγειο της  πάλαι  ποτέ  πλατείας Ομονοιας οταν οι φωνασκίες , οι διάλογοι , μπλεγμένοι με  τους  ηχους   της καθημερινότητας  , και την βιασύνη  του πλήθους  συνέθεταν   μία  κάθετη  γραφή   καδραρισμένη    από  περαστικούς  διαβάτες  διαφορων ηλικιών  και  επαγγελμάτων . Θα  έλεγε  κανείς  πως  ηταν  κάτι  σαν  τα  λεγόμενα πάνελ , αλλά πάνελ  του δρόμου .  Και  μη  θαρρείτε  πως δεν υπήρχαν  και οι διαφημήσεις !!! Τόσοι  λαχειοπώλες . το αλησμόνητο σαλέπι  , και  φυσικά  ακροβολισμένοι   στις κυλιόμενες  σκάλες  νεολαίοι με την εφημερίδα  η το περιοδικό  να διαλαλούν την πνευματική πραμμάτεια  των απόψεων  και των επιχειρημάτων τους !  Μυρωδιές  και  χρώματα   που  ερχονται   στην ροή  της  μνήμης   καθως  ο  ιστορικός  καφεδάκος ο ΝΑΙ και ΟΧΙ  με  τις  αναθυμιάσεις  του  φυγαδεύει   το  μίγμα   της  προσμιξης   των συστατικών τους  που  δεν  ειναι  παρά  μια  παρατεταμένη  μη  ελεγχόμενη χαρμολύπη !!!  
                   ....... κυρ ......  σαμ .....

.... α- τιτλο ... !!!

..Διαλειμματάκι στην πλατεία
 χιαστι  και  επ  ώμου η επαιτεία
 κομμένη  ανάσα
κομμένη  μπουκιά
του δρόμου  νέα αποκοτιά

Μια  σταλιά πόνος
και ολοι μαζί
 ξεχυλίζει  η  ντροπή
 πεινάω  διψώ
 μες το πανέρι
 μεζές που καίει  το τεφτέρι

Πως  αλλάζει  πατριδα
 η μπουκιά  και  η ελπίδα
δραπετευει  απο  χάρτες
με πρωτευουσες  απάτες

Καινούργια  ζήση και τοπία
πανούργα  τύχη σε αργία

Δώσε μου  νευμα
δάνεια  εγνοια
πεινάω  διψώ
τεφτέρι  μολύβι
χουνέρι  δανεικό
                                   .....κυρ...σαμ....  

....φτερωτή ευχή .. !!!

........  Ναί  θαρρώ  πως  συμβαίνει  σαν άγγιγμα  ανέμου , σβέλτα  και με βιασύνη  γοργόφτερης  μνήμης προλαβαίνει την χαραμάδα  .   Φτερωτή  ευχή !  Αφουγκράζομαι  την μυρωδιά της , το  πέταγμα  της  γιορτινή φορεσιά .  Φτερωτή  ευχή  κρυμμένη  σε λεξικά   ληγμένων  σελίδων !  Προσπερνώ  τις  αναταράξεις . Τρέχω . Μεθώ απ  το  άρωμα  και την ορμή  των λέξεων . Πέφτω. Βουλιάζω  στον βυθό τους . Σηκώνομαι . Πιάνομαι . Πετώ  στον  ουρανό τους !!! Κρυφογελώ! Κουρνιαχτός  από    μυρωδιές  και  χνώτα  των ανθρώπων . Νοήμων  ανεμος πλοηγεί το  μίγμα σε  παρθένο χαρτί . Ζυγιάζω  την  γραφή αφήνομαι στην  λιγοσύνη  της  χαραμάδας ... !!!
                                                                                          .... κυρ ...σαμ  ...

... φέγγος άλλου ουρανού ... !

.....τινάζω  την σκόνη της  μέρας
  και με ρινίσματα  μολυβιού
  πλάθω  ήσυχες
 λέξεις
φράσεις
εικόνες
τοπία
σημάδια
σινιάλα
πακετάρω μοναχικούς  ήχους ....
ήχους  δραπέτες
από  κάθε λογής
από-ηχους .......
Βουτάω  βαθιά
στο  μελάνι της μνήμης
και  τα ύστερα  μου  μιλούν
Τινάζω  την σκόνη  της  νύχτας
νιώθω  πως
αστροβολούν
παραμιλούν
σκόρπια  ρινίσματα  παντού
φέγγος  άλλου  ουρανού ......!!!
        ....  κυρ...σαμ...

...πλήρης ωρών .. !!!

.....ειδα  του  ηλιου  ασπίδα
   στο βλέμμα  σου  αν θες
  σαν  μετανάστη  κύμα
  αγνώστων στοιχείων το χθές

Κ ι   είπα  καλή μου  είπα
όνειρο  αυτό  που λες
πετάχτηκα την νύχτα
  ταράχτηκα 
εξω τρέχει  στην άσφαλτο  η σκνίπα
τρώει  του  ασώτου υιού την   προίκα

Τώρα  ρεουν  καταρράκτες
μέθυσοι ράθυμοι  εργάτες
χτίζουν  με λόγια  μεθυσμένα
τ  ανείπωτα   τ  αγαπημένα

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΒΑΡΚΑΣ ( λόγια δυστυχώς επίκαιρα )

....    

.....Η  βάρκα  έγειρε  μαζί  με  την ελπίδα ... ανθρώπινες  ψυχές  αντιπαραβάλλονται   με  τον παφλασμό  των κυμάτων ... ο  υγρός  θάνατος  στον  βυθό ..  κατάνυξη  περισυλλογή ..και  το  μόνο  που  σου  ερχεται  κατά  νου   να  ψελλίσεις  ειναι  το  ...Δι   ευχών ...!!!
                                                                   ....   κυρ...σαμ...

...Κάτι σαν μικροί Λάζαροι ...!!!

...Είναι  ν  απορείς    , στο  μεταίχμιο  , στο σύνορο  του παραμυθιού και της ζωής , ακροβασία πάνω σε νοητή γραμμή  πάνω σε νοητή κλωστή .  Παραπατάμε  το  σώμα  μας  εκκρεμές  , γέρνουμε  χωρίς  δίχτυ  προστασίας , με το βλέμμα  καρφωμένο  μπροστά ... Ταλαντευόμαστε  αλλά  βαδίζουμε  πάνω σε μακρινά  ανείπωτα  χιλιόμετρα  πάνω στην κλωστή βήμα--βήμα  ,  με  την κοφτερή σκέψη μας  ροκανίζουμε  αποστάσεις  και  με  την φαντασία μας δίνουμε  μορφή  και  σχήμα  στην απουσία ....Προσδοκούμε  αναστάσιμες  στιγμές ζωής   κάτι  σαν  μικροί Λάζαροι  ! 
   Μέρα  με  την  μέρα  αφήνουμε  τα  χνάρια  μας  με  λέξεις , φράσεις ,  να  ρέουν  και να σμίγουν  άλλοτε  με κύματα  της θάλασσας και άλλοτε  με της λησμονιάς το νερό !  Και είναι  αυτή  η γάργαρη εκβολή των συναισθημάτων  που  έρχεται  ν  απαλύνει  και  να σβήσει  την αλμύρα  του ονείρου μας  ..!    Ναι ! ... Κάτι  σαν  μικροί  Λάζαροι  !!
                                                                         ....κυρ...σαμ...