.....Πως ταξιδεύουν τα πλοία το σούρουπο ? Πως συνομιλούν οι ναυτικοί το σούρουπο ? Πως είναι
μεσοπέλαγα η συμπεριφορά της θάλασσας ? Αν ανοίξουν οι κρουνοί της μνήμης τα κύματα του ονείρου βαπτίζονται με αλμύρα θαλασσινή και παραβγαίνουν με την νοσταλγία καθώς αυτή ξεμυτίζει με διάθεση αρμένικης βεγγέρας !!!
Κάπως έτσι δι ανθισμένο τ όνειρο καλά κρατεί και ξεκινά από την αποβάθρα του λιμανιού .
Η νύχτα ξοδεμένη λίγο πριν το τέλος της θα έλεγα στο σύνορο με την μέρα . Ο Φίλιππος ανέκαθεν δεινός αγωγιάτης απολεσθέντων στιγμών άγεται και φέρεται μετεωρίζοντας καθ όλην την διαδρομή της σκέψης του . Ο μετεωρισμός αυτός του προσδίδει ρυθμό και γεννά μελωδική νότα μπολιασμένη με αγέρα νοσταλγίας ... Στ αυτιά του ακόμη κρέμεται το βουητό της θάλασσας .
Οι οξυδομένες λέξεις και φράσεις που βγαίνουν από τα χείλη του ανακτούν τις αισθήσεις τους και ζωντα νευουν τοπία διαδρομές στιγμές και στιγμιότυπα ....Ζωντανεύουν τα ωκεάνια μοναχικά πουλιά τ αλμπατρός την μυρωδιά και τα χρώματα της Νοτιοαμερικάνικης καθημερινότητας ... τον αγέρα που φέρνει τον ψίθυρο και την κραυγή απο τις φαβέλες με το ποδοβολητό της πιτσιρικαρίας να κατεβαίνει σαν ηχώ και να μπερδεύεται στην Κοπα Καμπάνα ... Η πιτσιρικαρία φορώντας το ρούχο της ανεμελιάς αμολιέται αναζητώντας ολίγα γραμμάρια τύχης ...!!!
Ωστόσο τ όνειρο καλά κρατεί και ο Φίλιππος λούζεται το πρώτο φως της ημέρας . Ο καφενές απέναντι φρεσκάρει την διάθεση του κι έτσι όπως κοιτούσε νιώθει σαν να μιλάει το κτήριο .!!! ... Μα μιλάνε και τα κτήρια???? ... Κι όμως νιώθει μέσα του σαν να του λέει " ...καλημέρα σας ! Ανοίξαμε και σας περιμένουμε " .
Σε λίγο ο Φίλιππος περνά την είσοδο του καφενέ και χωρίς να το καταλάβει γίνεται ένα με τούς λιγοστούς θαμώνες που πασχίζουν να ροκανίσουν τον χρόνο τους .. Όμως το βλέμμα του αποτραβιέται έξω , εκείνη την στιγμή ένα καράβι βάζει πλώρη ...άραγε για πού??? Σχεδόν σαν λαθρεπιβάτης τρυπώνει την ματιά του στο καράβι και δεν αποτραβήχτηκε παρά μόνον όταν αυτό μίκρυνε τόσο πολύ όσο και μια τελεία !!!
Δυο λέξεις του ξέφυγαν από τα διψασμένα του χείλη ...καλό ταξίδι ...!!! Αφήνει την εσωτερική παλίρροια και η ματιά του τώρα ταξιδεύει στους θαμώνες . Δανείζεται ένα χαρτάκι από το μαγαζί και και με την μύτη του μολυβιού του σημειώνει ...Του χρόνου δύτες / ραγισμένοι λεπτοδείκτες /στον ιστό της νύχτας βουτούν / μιά μιλάνε δύο σιωπούν / ..
.....κυρ....σαμ....
Κάπως έτσι δι ανθισμένο τ όνειρο καλά κρατεί και ξεκινά από την αποβάθρα του λιμανιού .
Η νύχτα ξοδεμένη λίγο πριν το τέλος της θα έλεγα στο σύνορο με την μέρα . Ο Φίλιππος ανέκαθεν δεινός αγωγιάτης απολεσθέντων στιγμών άγεται και φέρεται μετεωρίζοντας καθ όλην την διαδρομή της σκέψης του . Ο μετεωρισμός αυτός του προσδίδει ρυθμό και γεννά μελωδική νότα μπολιασμένη με αγέρα νοσταλγίας ... Στ αυτιά του ακόμη κρέμεται το βουητό της θάλασσας .
Οι οξυδομένες λέξεις και φράσεις που βγαίνουν από τα χείλη του ανακτούν τις αισθήσεις τους και ζωντα νευουν τοπία διαδρομές στιγμές και στιγμιότυπα ....Ζωντανεύουν τα ωκεάνια μοναχικά πουλιά τ αλμπατρός την μυρωδιά και τα χρώματα της Νοτιοαμερικάνικης καθημερινότητας ... τον αγέρα που φέρνει τον ψίθυρο και την κραυγή απο τις φαβέλες με το ποδοβολητό της πιτσιρικαρίας να κατεβαίνει σαν ηχώ και να μπερδεύεται στην Κοπα Καμπάνα ... Η πιτσιρικαρία φορώντας το ρούχο της ανεμελιάς αμολιέται αναζητώντας ολίγα γραμμάρια τύχης ...!!!
Ωστόσο τ όνειρο καλά κρατεί και ο Φίλιππος λούζεται το πρώτο φως της ημέρας . Ο καφενές απέναντι φρεσκάρει την διάθεση του κι έτσι όπως κοιτούσε νιώθει σαν να μιλάει το κτήριο .!!! ... Μα μιλάνε και τα κτήρια???? ... Κι όμως νιώθει μέσα του σαν να του λέει " ...καλημέρα σας ! Ανοίξαμε και σας περιμένουμε " .
Σε λίγο ο Φίλιππος περνά την είσοδο του καφενέ και χωρίς να το καταλάβει γίνεται ένα με τούς λιγοστούς θαμώνες που πασχίζουν να ροκανίσουν τον χρόνο τους .. Όμως το βλέμμα του αποτραβιέται έξω , εκείνη την στιγμή ένα καράβι βάζει πλώρη ...άραγε για πού??? Σχεδόν σαν λαθρεπιβάτης τρυπώνει την ματιά του στο καράβι και δεν αποτραβήχτηκε παρά μόνον όταν αυτό μίκρυνε τόσο πολύ όσο και μια τελεία !!!
Δυο λέξεις του ξέφυγαν από τα διψασμένα του χείλη ...καλό ταξίδι ...!!! Αφήνει την εσωτερική παλίρροια και η ματιά του τώρα ταξιδεύει στους θαμώνες . Δανείζεται ένα χαρτάκι από το μαγαζί και και με την μύτη του μολυβιού του σημειώνει ...Του χρόνου δύτες / ραγισμένοι λεπτοδείκτες /στον ιστό της νύχτας βουτούν / μιά μιλάνε δύο σιωπούν / ..
.....κυρ....σαμ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου