....Συμβαίνει συχνά οταν χρειάζεσαι τα σύνεργα για να χτίσεις η ορθότερα ν αποθηκευσεις τις σκόρπιες σκέψεις σου οπως αυτές γεννιούνται και καλωπίζονται αλλοτε μπρος στην θάλασσα , αλλοτε σε τε τα τετ με το ηλιοβασίλεμμα , αλλοτε σε μια στιγμή που νιώθεις το ερέθισμα και την αφορμή ν αποκωδικοποιήσεις την γλώσσα την συνομιλία με την φύση ...!
Εκείνη την στιγμή αποζητάς και ορεύεσαι μια ξεχασμένη χαρτοπετσέτα , ενα εστω τσαλακωμένο πακετάκι τσιγάρων , κάποιο κομμάτι χαρτί βουτηγμένο στην ταλαιπωρία του , οι λιγοστές αράδες βολεύονται στην ατακτη γραφή ...!
Με το πέρασμα του χρόνου τα χρώματα και οι εικόνες λιμνάζουν μέσα μας και αυτη η λαμποκοπή βοηθά στο να μας πάει πιο πέρα . Αυτό το παραπέρα φλιτράρει τις αντοχές μας ειναι μοναχικό ....ισως ομως για να γίνει λιγότερο μοναχικό αναζητάς τα ...σύνεργα για την μοιρασιά της λαμποκοπής ...! Οσο κι αν η προσμονή διογκώνει την αγωνία εκείνη η μέρα δεν θ αργήσει !!! Η λίμνη των ονείρων μας θ αποκτήσει επισκεψιμότητα ...οσο κι αν χτυπάνε τα ονειρά μας ο υγρός καθρέφτης τους θα εχει κάτι δικό μας ...κάτι από την δική μας σκέψη , τον δικό μας πόθο , την δική μας κοινή αγωνία !!! Συμβαίνει συχνά οταν χρειάζεσαι τα σύνεργα για να βάλεις στην σειρά τις σκέψεις σου , ενας παραμυθένιος ηχος , ενα φτερούγισμα , και το πλατσούρισμα της θάλασσας ερχονται και πλευρίζουν στην μύτη του μολυβιού ....κάπως ετσι χτίζεις την λίμνη των ονείρων !!!
......κυρ....σαμ....
Εκείνη την στιγμή αποζητάς και ορεύεσαι μια ξεχασμένη χαρτοπετσέτα , ενα εστω τσαλακωμένο πακετάκι τσιγάρων , κάποιο κομμάτι χαρτί βουτηγμένο στην ταλαιπωρία του , οι λιγοστές αράδες βολεύονται στην ατακτη γραφή ...!
Με το πέρασμα του χρόνου τα χρώματα και οι εικόνες λιμνάζουν μέσα μας και αυτη η λαμποκοπή βοηθά στο να μας πάει πιο πέρα . Αυτό το παραπέρα φλιτράρει τις αντοχές μας ειναι μοναχικό ....ισως ομως για να γίνει λιγότερο μοναχικό αναζητάς τα ...σύνεργα για την μοιρασιά της λαμποκοπής ...! Οσο κι αν η προσμονή διογκώνει την αγωνία εκείνη η μέρα δεν θ αργήσει !!! Η λίμνη των ονείρων μας θ αποκτήσει επισκεψιμότητα ...οσο κι αν χτυπάνε τα ονειρά μας ο υγρός καθρέφτης τους θα εχει κάτι δικό μας ...κάτι από την δική μας σκέψη , τον δικό μας πόθο , την δική μας κοινή αγωνία !!! Συμβαίνει συχνά οταν χρειάζεσαι τα σύνεργα για να βάλεις στην σειρά τις σκέψεις σου , ενας παραμυθένιος ηχος , ενα φτερούγισμα , και το πλατσούρισμα της θάλασσας ερχονται και πλευρίζουν στην μύτη του μολυβιού ....κάπως ετσι χτίζεις την λίμνη των ονείρων !!!
......κυρ....σαμ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου