Ποτάμι δίπλα μας πολύπαθο --- Πόλη και ποδήλατο ... !

 

 

   

 

 

  Ερασίνος  ποταμός  Νέα  Κίος  Αργολίδας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ποτάμι δίπλα μας πολύπαθο

Πόλη και ποδήλατο …!

 

Το ποδήλατο  παλιάς κοπής , και το χρώμα του παράξενο .

Εβδομάδες τρεις ξεχασμένο . Σπάνια  περίπτωση .  Είναι οι μικρές σκέψεις που σκαλώνουν στις ακτίνες του .

 Αναρριχήσεις στην ραχοκοκαλιά  του δυσκίνητου  χρόνου .  Ο νους μου   λες και κάνει ορθοπεταλιές .

Μα είναι στάσιμο , ασάλευτο , γερμένο  στον πολυκαιρισμένο γηραιό τοίχο …! Ο ιδιοκτήτης   έχει εξαφανισθεί .

Σε λίγες μέρες  οι εργάτες το πιάνουν προσεχτικά , ισιώνουν  το τιμόνι του, τινάζουν από πάνω τα περιττά   μικροαντικείμενα …

 Κρίμα  γιατί  είχαν βρει  καταφύγιο  στις τεθλασμένες  ζάντες του .  Οι ακτίνες αντέχουν και δεν αντέχουν ..

  Ποιος ξέρει ?? Ωστόσο  με ρίσκο θα το μεταφέρουν  …  !

Και η ζωή  συνεχίζεται … Ανοίγω το κουτί της μπύρας  και προσπαθώ να τιθασεύσω την συγκέντρωση  προσοχής  σε   ημιανάπαυση  και ολίγον οκλαδόν .. !!!

  Ξεφυλλίζω  όλες τις πτυχές  σαν ρόδα  ποδηλάτου  που ξεδιπλώνεται  γεγονός που  με παρασύρει  σε νοσταλγική  διαδρομή .

  Αναβάτης των σκέψεων μου  νιώθω  το ποτάμι  δίπλα μου  να παρακολουθεί την πρώτη μου  ποδηλατάδα  πλάι στα  νερά του Ερασίνου ..

Αααα!  …. Και να ξύπναγα  λέει  ξαφνικά  στου Ερασίνου τα καθαρά νερά , εκεί που κάποτε  της άνοιξης το πρώτο βήμα σημάδευε  την εφηβική  μυρωδιά …

  Εκεί που κάποτε  τα γραφικά  γεφυράκια  φιγούρες πρώτες  στην δαιδαλώδη διαδρομή .

Ανοιξιάτικοι περίπατοι , ποδηλατάδα,  σκιρτήματα εφηβείας ,    νούφαρα , δένδρα , τιτιβίσματα πουλιών , και αεράκι  να γονιμοποιεί  την φύση ..!

Και  ύστερα ….

 Ποτάμι δίπλα μας πολύπαθο ..

 Πόλη  και  ποδήλατο .. !!!

 

                               

 

                                      Πόλη  και ποδήλατο

 

                        Πιο  γρήγορο  το  όνειρο

                        από της ψυχής τα βάθη

                        Καλπάζει το χαμόγελο

                        μικρού παιδιού που εχάθη .

                        Πόλη και ποδήλατο

                        βλέμμα  βουβό αμίλητο

                        το βήμα μου το παίξιμο

                        ατίθασο το τρέξιμο .

                        Γροθιά  δίνω με στιχάκια

                        και δραπετεύω στα σοκάκια

                        Εκεί που κάποτε  παιδιά

                        με κυνηγούσε η αντηλιά

                        Πόλη και ποδήλατο

                        στο χέρι  μαντολάτο

                        Όνομα  κι  επώνυμο

                        άγνωστο  φευγάτο

                        Κρατώ γερά το τιμόνι

                        η  ρόδα του με κυκλώνει

                        Στης πόλης τώρα τα στενά

                        ανατολή μου το πουθενά

                        Λούζομαι  με παραμύθια

                        νωπή στάζει η αλήθεια

                        Σε  σοκάκια και γειτονιές

                        στάλα  στάλα  καίω το χθες

                        Πόλη και  ποδήλατο 

                        το  γέλιο μου αστείρευτο                     IPID #114

                        ήλιος ζεστός  που  με ανασταίνει

                        μέσα μου ζει  και ανασαίνει .

                        Παρελθόν η παιδική δειλία

                        μεσημερας και η φοβία 

                     αλλιώς μετρώ τα γεγονότα

                        τα πως και τα ειωθότα … 

                                       κυρ  ... σαμ ..