< … μια βουή σαν αφρισμένο ποτάμι .. >
Δανείζομαι την ατάκα : Ει σεις οι απ έξω ,από το εξαιρετικό ομότιτλο θεατρικό μονόπρακτο του Ουίλιαμ Σαρογιαν .
Στρέφω τον προβολέα στην παρακλητική κραυγή του .
Τόσο τα δρώμενα όσο και η πορεία του ήρωα δικαιολογεί την απόπειρα ιχνηλάτησης αυθορμήτων σκέψεων και συλλογισμών .
΄Ένα κιτρινισμένο χαρτί λαβωμένο από τα χνάρια του χρόνου τραμπαλίζεται στα δάχτυλα μου .
΄Αγριος καβγάς μεταξύ μνήμης και λήθης . Αποτέλεσμα ??
Η λήθη στα σχοινιά , ενώ η μνήμη πληγωμένη μεν αλλά κραταιά και όρθια στο κέντρο του στίβου .
Με αργές κινήσεις ξεδιπλώνω και διαβάζω , ταυτόχρονα τοποθετώ τα στιγμιότυπα όπως αυτά μου έρχονται στο νου .
<<…Από μακριά ακούγεται ο θόρυβος της πόλης , μια βουή σαν αφρισμένο ποτάμι . Φόβοι και εφιάλτες της νύχτας , αλλάζουν μορφές πολιορκώντας ακόμα και τα όνειρά μου ..>.
Το κάτοπτρο της φυλακής απορροφά ποικίλες ατμόσφαιρες . Τι κι αν το μολύβι γλιστρά από το χέρι .
Κρατιέμαι από την εικόνα και τα χρώματα που εκπέμπει το σημείωμα του έγκλειστου .!
<< … Μια βουή σαν αφρισμένο ποτάμι ..>>
Σκιώδη μηνύματα φιλτραρισμένα μέσα από τα κιγκλιδώματα
της φυλακής αναδύονται και δυστυχώς αναμετρώνται με την γνωστή ρήση : .. Γαία πυρί μιχθήτω….
Κι έπειτα ..<< ..οι φόβοι της ημέρας .. >> πιασμένοι χέρι – χέρι με τους <<..εφιάλτες της νύχτας >> .
Ένας καθ όλα ρομαντικός περίπατος στον προ-θάλαμο της μνήμης .
Μια και ο θάλαμος είναι κατακλεισμένος από την ηχηρή βουή που αφήνει στο διάβα του το … < .. αφρισμένο ποτάμι >
κυρ..σαμ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου