Λέξεις λιώνουν σαν χωνευτήρι ..!

 

Λέξεις λιώνουν σαν χωνευτήρι … !!

 

…<<. Η ελπίδα είναι τάση να ξεχάσουμε την παγίδα …>> Νίκος Καρούζος 

 

Μου αρέσει να παρατηρώ τα κλειστά σπίτια .

Στέκομαι ώρες και ταξιδεύω . Αφήνω το βλέμμα μου και γλιστρά στις ρωγμές που κοσμούν τα πλευρικά τους .

Τα παράθυρα τους όμοια με σφιχτά ανθρώπινα χείλη σαν παραδοσιακοί κρουνοί στάζουν την σιωπή τους .

Χείλη σφραγισμένα που έχουν να σου πουν , να σου μιλήσουν , αλλά παραμένουν κλειστά !

Παραθυρόφυλλα ραντισμένα με την σκόνη του χρόνου ανταποδίδουν υπομονετικά μ ένα ελαφρύ τρίξιμο , κάτι σαν στιγμιαίο θρόισμα , το παιχνίδισμα του αγέρα που σαρώνει ότι κινείται πέριξ της περιοχής .

 

…. Ο αγέρας χτυπά το παραθύρι

που χρόνος για μελτέμι .

Λέξεις λιώνουν σαν χωνευτήρι .

Σκόνη στάχτη

τυλίγουν ξετυλίγουν την ανέμη .

Που τόπος για απανέμι… 

 

Σ ένα από τα διάσπαρτα παγκάκια που κοσμούν τον πεζόδρομο της πόλης του Ναυπλίου αναζητώ ανάπαυλα .

Απέναντι μου ερμητικά κλειστό το σπίτι του ποιητή μας Νίκου Καρούζου .

Εντελώς αβίαστα παρόμοιοι προαναφερόμενοι συλλογισμοί αυλακώνουν το μυαλό .

Μεσοπέλαγα κολυμπώ στην φαντασία μου και προσπαθώ να ξεναγηθώ στην δημιουργική ατμόσφαιρα , καθρεφτίζομαι στην λάμψη της ώχρας , και στην περιρρέουσα λαλίστατη σιωπή …

Διαβάτες πνιγμένοι στην βιασύνη τους προσπερνούν ο ένας τον άλλον και όλοι ταυτόχρονα το κλειστό σπίτι . Το σπίτι του ποιητή μας Νίκου Καρούζου .

Παρατηρώ και σκιτσάρω στο πίσω μέρος του μυαλού στιγμές πνευματικής αναζωπύρωσης όπως θα ταίριαζε σε έναν αγαπημένο ποιητή . Τον Νίκο Καρούζο .!

Ίσως μια ανοιχτή βιβλιοθήκη ? Εργαστήρια δημιουργικής γραφής? Τόπος ανάγνωσης ? Και άλλες πολλές ιδέες που προϋποθέτουν βούληση δεδηλωμένη με συνεχή πράξη .. !

Στέκομαι και παρατηρώ το σπίτι του Νίκου Καρούζου ανοιχτό , το πηγαινέλα των επισκεπτών/τριών , μαθητές/τριες, φοιτητές/τριες , χαμόγελα , φωνές , πνεύμονας δημιουργικός ποιητικός .

Με αυτήν την εικόνα συνεχίζω το διάβα μου .

Ένα ελαφρύ μειδίαμα γαργαλά τα χείλη καθώς το απόφθεγμα του Νίκου Καρούζου .. Η ελπίδα είναι τάση να ξεχάσουμε την παγίδα …σαν πουλί πετούμενο συντροφεύει τον περίπατο μου έως το επόμενο φιλόξενο παγκάκι .. ! 

 

 

κυρ..σαμ..