ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

  

   ...... Ένα σύντομο σημείωμα -σινιάλο-  στους αγαπημένους συνταξιδιώτες/τισσες  για τα  όμορφα ταξίδια επί σκηνής .

.......  Η  Βεγγέρα Ηλ. Καπετανάκη  ΄Άνοιξη  2001

....... Οίκος Ευγηρίας  Μαν. Κορρέ   Χειμώνας  2003

......... Η Τελετή   Π. Μάτεσις Καλοκαίρι 2005 

-------  Η χώρα χωρίς γάτες  Ευγ. Τριβιζάς  Χειμώνας 2007 

 

 

 

 

 

 

…  Όταν  ο θεατρικός βίος πάει … ΚΑΠΗ

 

Θεατρική ομάδα ΚΑΠΗ  του ΔΗΜΟΥ  ΝΕΑΣ  ΚΙΟΥ .!!!

                        (  1999  --- 2007  )

 

Το θέατρο χωρίς αμφιβολία  αποτελεί  μία κατ  εξοχή  συλλογική  και ταυτόχρονα  απελευθερωτική εκδήλωση  της ζωής .

   Και  αυτό έχει  σαν αποτέλεσμα  οι παρενέργειες του  να επηρεάζουν  θετικά  τους χώρους  όπου  αναπτύσσεται  αυτή  η ανθρώπινη  διεργασία  επικοινωνίας , έκφρασης , επαφής  με τους συνανθρώπους  συν-δημιουργούς  και συν-ενόχους  στην αναδυόμενη  δημιουργική ατμόσφαιρα.

    ΄Όταν λοιπόν στο όχημα του θεάτρου  επιβιβάζονται  ηλικιωμένοι  άνθρωποι ! ΄Ανθρωποι της τρίτης ηλικίας –όπως  εθιμικά αποκαλούνται—καταλαβαίνει κανείς  το μέγεθος  και την αξία  αυτής της διαδρομής .

    ΄Αλλωστε  η αποστολή  του Ερασιτεχνικού θεάτρου – εκτός των άλλων – ποια  είναι ??  Μήπως να μιμείται  τα κακώς κείμενα  του επαγγελματικού  θεάτρου ?? ΄Όχι βέβαια .. ! .. Αλλά ..?? 

    Θαρρώ  πως  βασική φροντίδα  και μέλημα  θεατρικο-ιδεολογικό  είναι  ν  ..ακούει   τον κοινωνικό περίγυρο  να γίνεται  πόλος  έλξης , να ενθαρρύνει , να συν-πράττει  και να συν-δράμει  στην ανάπτυξη  του κοινωνικού  θεάτρου  ( ΚΑΠΗ- ΦΥΛΑΚΕΣ – ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ) .

      Πίσω  από την λέξη  ηλικιωμένοι  συνήθως  κρύβονται  εικόνες  και  στιγμιότυπα  όπως ο παππούς  με το μπαστουνάκι , η γιαγιά  που με δυσκολία  περνά  στο απέναντι  πεζοδρόμιο .

    ¨Ίσως  αυτή είναι  η μισή αλήθεια ! Στην άλλη όψη  του φεγγαριού  αποδεικνύεται  πως η  ηλικία  δεν έχει σύνορα .  Η θεατρική ομάδα του ΚΑΠΗ  του ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ  προσδίδει  διαφορετικό  περιεχόμενο  στο  καθημερινό διάβα της .

    Τα  μέλη της  βρίσκουν τρόπο  και δραπετεύουν  από την τηλεοπτική φάκα  και την καθημερινότητα τους . Είναι χαρακτηριστικές οι ατάκες  τους   π.χ.

-----  Αφήστε  με να βγω  να πάρω αέρα .. ΄Εδωσα τον λόγο μου  και θα πάω ….

----- Ξάπλωσα λίγο και πετάχτηκα  μη με πάρει  ο ύπνος και ξεχαστώ ….

   Απογευματάκι  στη Νέα Κίο . Οι κυρίες διασχίζουν  τον δρόμο  με προορισμό την θεατρική συνάντηση . Το βήμα τους μαρτυρεί την βιασύνη , ενώ στο χέρι τους  πράσινη πάνινη  τσάντα  με την ένδειξη … Φαρμακείο ..  μπερδεύει  τρόπο τινά  το ανυποψίαστο  τρίτο μάτι !

      Τυχαία  εάν έβλεπε  κανείς  αυτή την εικόνα  μη γνωρίζοντας  την καλλιτεχνική ιδιότητα  τους , θα έμενε με την λανθασμένη  εντύπωση  πως οι κυρίες  επέστρεφαν από ιατρείο !!!

 Το περιεχόμενο της πράσινης  τσάντας  του φαρμακείου , αυτή τη φορά  έχει να κάνει  με άλλου είδους αγωγή ! Όχι φαρμακευτική ! Αλλά  αγωγή ψυχής .!

     Ωστόσο  οι κυρίες φθάνουν στον τόπο συνάντησης , στην αίθουσα  του πολιτιστικού συλλόγου  Νέας Κίου .

    Κορυφαία στιγμή , η στιγμή  που βγάζουν  τα κείμενα και τις σημειώσεις  από το πράσινο τσαντάκι . Με προσοχή  και φανερή  ευλάβεια  θαρρείς πως  μελετούν  την δοσολογία  των φαρμάκων τους .

 Τα πρόσωπα τους φεγγοβολούν τόσο ! Το φέγγος τους  διάχυτο και άπλετο  μοιράζεται  σε όλη την ομάδα .

 Ο παππούς , η γιαγιά  με το εγγόνι ,  η μάννα με την κόρη ,  σμίγουν με αφορμή το θέατρο .

     Ενέργεια  που κοχλάζει , ρέει , και λειτουργεί κάτι σαν συγκοινωνούντα  δοχεία .  Η  ηλικία διεμβολίζει τα σύνορα .  

 Το πάντρεμα των ηλικιών  σφυρηλατεί την ενέργεια , ενδυναμώνει , ενισχύει  την συνοχή . 

Το παιχνίδι της ζωής  προξενεί περίεργα και παράξενα συναισθήματα , αφού το μεγαλύτερο μέρος  της προετοιμασίας  η ομάδα  το μοιράζεται  στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου  .

 Εκεί όπου  πριν εξήντα  ( 60) χρόνια  ήταν χώρος που οι ηλικιωμένοι  καλλιτέχνες –ηθοποιοί , παιδιά τότε μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα . Ήταν το Σχολείο  τους ..

    Ποιος το περίμενε  ότι έπειτα από τόσα χρόνια  οι άνθρωποι καλλιτέχνες , θα έπαιζαν  θέατρο  με θεατές τα εγγόνια τους τα παιδιά τους . Ακόμη δε περισσότερο  να είναι συμπαίκτες  στη σκηνή  όπως συνέβη  στην << ΒΕΓΓΕΡΑ >> αλλά και στον << ΟΙΚΟ ΕΥΓΗΡΙΑΣ >>.  Φαινόμενα που διεγείρουν συναισθήματα , και όλα αυτά με αφορμή το θέατρο .

 

….. από το παταράκι  του ΚΑΠΗ …. Στο πατάρι της θεατρικής σκηνής .. !

 

Το νήμα  ξετυλίγεται το 1999!  Τότε που ο  αείμνηστος  Δήμαρχος  Γιώργος Κατριλιώτης  , θέλοντας να καλλιεργήσει  το έδαφος  για μια γόνιμη  θεατρική αναζήτηση  στο χώρο  του ΚΑΠΗ ,  ανάβει πράσινο φως .   Φωτισμένη στιγμή από έναν φωτισμένο Δήμαρχο .

    Έτσι  σε λίγο  η ελικοειδή σκάλα εσωτερικού χώρου που οδηγεί  στο παταράκι του ΚΑΠΗ , βοηθά την ομάδα – μέλη του ΚΑΠΗ --  να ανταμώνουμε όλοι μας  σε ένα κύκλο  θεατρικής γνωριμίας .

     Αυτό λοιπόν το παταράκι των ολίγων τετραγωνικών μέτρων  έγινε η αφετηρία  μιας γοητευτικής περιπέτειας . ΄Ενας  αγέρας  φύσηξε  κι  έδωσε  πνοή  σε δρώμενα  και θεατρικό παιχνίδι .

     Η  αφήγηση της γιαγιάς και του παππού , οι αναμνήσεις  από παραστάσεις που έχουν δει , εμπειρίες  από τα μπουλούκια , όλα αυτά  ερεθίσματα  και αφορμή για ανταλλαγή  προτάσεων  και ξεκίνημα θεατρικού βίου .

     Προϊόν  αυτής της συνεύρεσης  και συνδημιουργίας   είναι και η συγκομιδή  πέντε ιστοριών .  << ΠΕΝΤΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ  Β ΑΛΙΤΣΑ >> .   Τι  σύμπτωση !!! Βαλίτσα , δηλαδή το ταξίδι μας  έχει ήδη αρχίσει ..!

    Βέβαια μπορεί η βαλίτσα να στέκει ακόμα στο βεστιάριο  της θεατρικής ομάδας του ΚΑΠΗ , πλην όμως  έδωσε το έναυσμα .

 Καλλιέργησε  την επιθυμία της ομάδας  για βαθύτερη  και ευρύτερη  επικοινωνία με το κοινό  της περιοχής μας .

     Ο θεατρικός σπόρος  αναπτύχθηκε  δειλά—δειλά , με υπομονή , χαρά, αγάπη , συνδυάζοντας αρμονικά την λειτουργία  των δοκιμών των έργων  με το  συναισθηματικό ξεπάγωμα  των μελών της ομάδας .

   Περπατήσαμε  αρκετά  την οδό της κοινής αποδοχής  του θεατρικού βίου , του παιχνιδιού , της χαράς , της δημιουργίας  με ταυτόχρονη εμψύχωση  και ενθάρρυνση  για την ενεργό συμμετοχής τους .

      Βέβαια  ευτυχή  συγκυρία η μάχιμη  παρουσία και συμμετοχή στην θεατρική ομάδα των Κοινωνικών  Λειτουργών  Νατάσας   Τσιρώνη , και Γιάννη  Κούβαλη . 

 Επίσης καθοριστικής σημασίας  η συμβολή  αρκετών φίλων του ΚΑΠΗ  που συμμετείχαν  και συμμετέχουν  είτε  στην διανομή ρόλων είτε  στην τεχνική  υποστήριξη . 

 Χωρίς την δική τους  αρωγή  την γνώση  την εμπειρία , κυρίως την διάθεση  για το ταξίδι μας , η  ενηλικίωση  των παραστάσεων  θα  αντιμετώπιζε  αξεπέραστο πρόβλημα .

   ΄Ετσι το όχημα  του θεάτρου  μ  επιβάτες  μέλη και φίλους  της θεατρικής ομάδας του ΚΑΠΗ  του Δήμου Νέας Κίου  τραβά  μπροστά ..

 Είναι βέβαιο πως  όσο  η ατμόσφαιρα  κρατά ζωντανή  την φαντασία μας , μακριά  από τις σειρήνες  του υπέρμετρου  εντυπωσιασμού , των εκρήξεων , της μόδας  και της  τηλεκατευθυνόμενης  αισθητικής  , τότε σίγουρα  η θερμοκρασία  της συν-δημιουργίας ανεβαίνει .. 

                                 Χειμώνας 2007             κυρ..σαμ..

 

 

 

        ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ 

           (  1999--- 2007  )

.... Όταν η δημιουργία σπάει το φράγμα της ηλικίας ....!! 

      

 

       (    1999---  2007   )