..το θέατρο του σώματος..!

....Το θέατρο του σώματος , δηλαδή η αισθαντική δημιουργία μιας φιγούρας η ενός προσώπου με την βοήθεια της στάσης του σώματος, του κέντρου βάρους της κίνησης, και του συναισθήματος , που με την σειρά τους επηρεάζουν ασυνείδητα τον ηχο της φωνής , το βλέμμα και τον τρόπο βαδίσματος, απαιτουν απ τον ηθοποιό τα εξης... Μήν κάνεις τίπ[οτα, φέρε μόνο το σώμα σου στην κατάλληλη θέση . Τότε γίνεται εντελώς μόνο του.....
Werner Muller

..την ιδια στιγμή...!!!

....Οι καλησπέρες μας γλυστρούν και προσπερνούν αδιάφορα τα βλέματα! Στην δίνη του καλοκαιριού ο κόσμος ζωσμένος με αμήχανες κινήσεις αγεται και φέρεται τυλίγεται με το υφάδι της νύχτας...την ιδια στιγμή ξε-τυλίγεται από το μωβί μολύβι η νοσταλγία της ακριβοθώρητης βρόχινης κηλίδας !!!
Την ιδια στιγμή ενας κόσμος α-μέτοχος στην συ-μετοχή στο ΕΜΕΙΣ πλανάται εφυδρος απο την αγωνία , ταμπουρωμένος στο ΕΓΩ του !!! Την ιδια στιγμή το υφάδι της νύχτας απλώνεται γίνεται χαλί υποδοχής για την επόμενη αλλιώτικη ημέρα!!!

...Ο φόβος του τερματοφύλακα....

...Χιλιάδες μάτια σε καρφώνουν . Δύο τα δικά σου. Τι κι αν σταυροκοπηθείς κι αφήσεις , ανάμεσα απο σένα και την μπάλα , που ρουφάει τα μάτια σου , μικρό σταυρό για φυλαχτό. Αυτή θ ακολουθήσει την πορεία της. Εσύ στηλώσου όσο μπορείς στα πόδια σου. Εισαι το ελάφι που ακροβατεί πάνω στην τεντωμένη χορδή των νεύρων μας κι εκείνο τρέχει τρέχει μες το δάσος και το φοβίζει του ανάλαφρου τρεχαλητού η αντήχηση .
Θα περάσει;; Δεν θα περάσει;; Αυτή η αγωνία μας κρατάει τώρα στη ζωή. Ομως εσύ σφίξου στον φόβο σου. Πόνταρε ακόμη στον νόμο των πιθανοτήτων που σ έχουνε τυλίξει σαν μια τεράστια αράχνη . Γιατί, νεαρέ μου μονομάχε , ιππότη της νέας μας ζωής , κάθε κατευθυνση ειναι πιθανή. Μέχρι την ύστατη στιγμή όλα πουλιούνται κι όλα παίζονται . Μονάχα ο φόβος δεν πουλιέται και δεν παίζεται. Ο φόβος της στιγμής αγχόνης που καλπάζει . Ο φόβος να σαι μόνος μες το γήπεδο αρένα και να σπαθίζουν γύρω σου αναρίθμητα μάτια στιλέτα. Ο φόβος ν αντικρίσεις το φόβο σου .....
....Ποίημα του ΤΑΚΗ ΚΑΡΒΕΛΗ ..Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ .. από την συλλογή του ..ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΕΡΣΙΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ... ( ΣΤΙΓΜΗ 1988 )

παντιέρα...!!!

Με λέξη λοξή αλλιώτικη
υφαίνουν κλωστή ιδιότροπη
Μέρκελ και λοιποί γνωστοί
όνειρό τους η αρπαγή

Στα πόσα χωρίσανε την γη
μεγάλοι μα στην ψυχή λειψοί
η σκέψη τους ακροβατεί συχνά
τα θέλω τους ποτάμια ορμητικά

Με λέξη λοξή αλλιώτικη
η σκέψη μου νωπή αδιόρθωτη
σημαία πάνω σε κατάρτι
παντιέρα όμορφο παιχνιδάκι
κυρ σάμιος

..Τώρα πια...αυριο..!!!

__ Τι ώρα πήγε;
__ Παρά δέκα..Πόσες ώρες είναι;
___ Εχουμε χρόνο προλαβαίνουμε ...
___ Σκέψου που θα είμαστε αυριο!!!
__ Α..Α..Α για δες΄;;
___ Το ποδήλατο !!!
___ Παλαιάς κοπής..το κουδούνι του η σέλα του..
___..Και το χρώμα του...πανέμορφο..
___ Ηλιοτρόπιο εεε ;;
___ Οι ρόδες του εννοείς;;
___ Παράξενο εβδομάδες τρείς ξεχασμένο..
__ Ο ιδιοκτήτης εχει εξαφανισθεί..
__ Κοίτα κοίτα στραβοτιμονιά !!!
__ Οι ζάντες του τσαλακωμένες..το ιδιο και οι ακτίνες του...
___ Αυτά πάνε μαζί...στραπάτσο..
____ Σύγκρουση;;
___ Ποιός ξέρει;;
____ Τι ώρα πήγε;;
___ Ποιός ξέρει;;
___ Παρά τρία ..
____ Δεν εχουμε χρόνο..
___ Τώρα πιά..
___ Θα ερθουν οι εργάτες..
____ Σε λίγες μέρες;
___ Θα το μαζέψουν..
____ Καινούργιο στέκι..
___ Τι ώρα πήγε;;
____ Ποιός ξέρει
_____ Εχουμε χρόνο;
_____ Τώρα πιά... αυριο..

.. Ανθυπο--αλήθειες.... ανθυπο--ψέματα ...και τ ανάπαλιν .. !

        Τ  απόνερα της πρωτομαγιάτικης   ημέρας  αφήνουν  νοσταλγικά  αρώματα  τα οποία μας ταξιδεύουν  σ  επετειακές  συγκεντρώσεις  όπου κάποτε   το << μέγα πλήθος>> και το<< μέγα πάθος >> χαρακτήριζαν  όλη την δαιδαλώδη  διαδρομή .  . << Μέγα πλήθος >>  και << μέγα  πάθος >> , δίδυμες αξέχαστες φράσεις που δυστυχώς  στην παρούσα  χρονική στιγμή κουρνιάζουν βαθιά χωμένες  στα εισαγωγικά τους .  Αναπαύονται  στο << χρονοντούλαπο >> της ιστορίας.  Προσφιλείς  εκφράσεις -- σημαίες --  που το πάλαι ποτέ  κυμάτιζαν  στα  πολιτικά μπαλκόνια  κατά πως φυσούσε ο άνεμος . ..Η διαδήλωση εχει τελειώσει τα συνθήματα καταλαγιάζουν το ίδιο και οι φωνές.., το βάθος των μνημονίων  παραμένει .. Το πλήθος ξεδιπλώνει την στράτα του τα λιγοστά  πανό τυλίγουν τον θυμό τους , αποθηκεύουν την οργή τους .. περιμένουν εως την επόμενη φορά ..!!!
Παρα δίπλα ενα ξεχασμένο σύνθημα σε παλαιική μάνδρα!!!! Κόκκινη κηλίδα φιλτραρισμένη από το πορτοκαλί χρώμα του φεγγαριού!!! Λέξεις που θαρείς πως εχουν δραπετεύσει από το ξεθωριασμένο σύνθημα και αναπαυονται πάνω σε ημιθανή χαμόσπιτο ! Λουσμένες με την ώχρα του φεγγαριού , λές και το φως του αιμοραγεί! Η σκιά του σμίγει με το νάζι της νύχτας.
Παράξενος ανοιξιάτικος ουρανός....παράξενος ανοιξιάτικος αγέρας τρυπώνει σε συρτάρια στιβαρών γραφείων με βαρύγδουπους φακέλους . Ανάστατοι οι αριθμοί ψάχνουν διέξοδο!!! Την ιδια στιγμή το φως του φεγγαριου λες και αιμοραγεί .... λούζει το ξεθωριασμένο σύνθημα !!! Ελάχιστα ψήγματα  πλέουν  στον πυθμένα των μνημονίων ..!  Ποικίλα  είπα και ξε-είπα  διοχετεύονται  από το ευρος των οδόντων των αρμοδίων καλλιεργώντας έτσι εθισμό  και συνήθεια , ενώ ταυτόχρονα  αφήνουν αποτυπώματα  αδράνειας στο αναπαυτικό καναπεδάκι μας .
    Η ζωή διδάσκει  και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς  εκ των επαιόντων  διαχειριστών  εξουσίας , σύγχρονων  απο-χυμωτών  ζωής  που τραμπαλίζονται  ως θαμώνες παιδικής χαράς . Οπως δεν μπορεί ν αμφισβητηθεί  το παράξενο της εποχής μας που ολα κινούνται στον ρυθμό του ...περίπου !  Συμμετέχω... δεν  συμμετέχω .. . Ισως έρθω , δεν ξέρω, θα εξαρτηθεί ..  Θα δούμε , θα σε πάρω τηλέφωνο .. !   Στο  περίπου και η προσμονή . !
     Μία μακρόσυρτη  ράθυμη  αναβλητικότητα  που πλήττει  σε  μεγάλο  βαθμό την καθημερινότητα μας . Κι  αν πούμε  πως το καταλάγιασμα  ολων των σκέψεων  περι του που οδευουμε , μ ενα μαγικό τρόπο  μεταμορφώνεται  σε μελάνι  που ερωτοτροπεί  με την πένα  , τότε δε μένει  παρά να παρακολουθήσουμε την ρέουσα << απειλή >>  του μολυβιού . Τι  κάνει ??  Σχηματοποιεί . καταγράφει, και καδράρει  έστω στο περίπου  καλλίγραμες ανθυπο-αλήθειες και σκιερά  ανθυπο-ψέματα  !!!  Αντικατοπτρισμοί  που αντλούνται  από  το  βαθύ  πηγάδι  της  δήθεν γνώσης  της αλήθειας . Κι  ενώ αυτοί μας κλείνουν το μάτι , εμείς φτιασιδώνουμε την σκέψη μας  κατά πως μας ταιριάζει .
      Για  δες  μπρος  στον καθρέφτη  η σιωπή μας θρύψαλα  ψάχνει το πλοίο του Φελίνι  για να φυγαδευσει την αμηχανία . Ομως  κάθε φορά που ενα πλοίο  φεύγει  όλο και κάποια σπίθα καλωσορίσματος  περιμένει  για ν  αναθερμάνει  τις ελπίδες μας , εως την επόμενη απογοήτευση...!
      Κι  έτσι η ζωή συνεχίζεται  με  ανθυπο--αλήθειες   ανθυπο-ψέματα  και  τ  ανάπαλιν ... !!!

                                                                                                     ...κυρ....  σαμ....

..σφυρήλατες σκιές...!!!!

....Παραμερίζω την κουρτίνα που κρύβει τον ήλιο , οι ακτίνες του αλφαβητάρι πρωτόμπαρκο σε πλοίο άγονης γραμμής. 

 Παραμερίζω την κουρτίνα που κρύβει την θάλασσα η άφρη της υγρά φωνήεντα στροβιλίζονται στην δίνη του ανέμου...

 Παραμερίζω την κουρτίνα που κρύβει τ όνειρο...και είναι κάτι σκιές σφυρήλατες σκέψεις που τρυπώνουν στον χάρτη των ονείρων ... Μπλεγμένος στους λεπτοδείκτες του ρολογιού λησμονημένος στην άκρη του χρόνου ταξιδεύω....και να για δες πως το τράνταγμα του κόσμου πωλείται δωρεάν σε πακέτο με σελοφάν....

. Παραμερίζω την κουρτίνα από την οχλοβοή  γεννιέται ο χορός της σιωπής και μουρχονται ψιθυριστά γνώριμοι στίχοι από παλιά....

. ... Σου χαρίζω την ταμπέλα ανεπιθύμητη καραμέλα 

Την παράγραφο την δύο το πρωτόκολλο το κρύο

 Σου χαρίζω και το ψέμα

 το εδάφιο το ένα.

 Μη θαρρείς πως δεν θ αντέξω

 την σιωπή να βγάλω έξω...

                     κυρ  .. σαμ ..