Στον βυθό του ενυδρείου .. !

 

Αν η ζωή μας είναι ένα βιβλίο κάθε καινούργια σελίδα κουβαλά στην ράχη της εκπλήξεις, προβλεπόμενα αλλά και απρόβλεπτα , ελπίδες, όνειρα , που σπρώχνουν το κουβάρι προς τα εμπρός ...

Κάθε στιγμή και μια γραμματοσειρά η οποία ξεδιπλώνεται στο ανυποψίαστο χαρτί ..

Κάθε σελίδα κρύβει κι ένα επιμύθιο , καταλάγιασμα σαν το κατακάθι που αφήνει το Ελληνικό καφεδάκι στον πάτο του φλιτζανιού .. ! Η ουρά της απόλαυσης στέκει στον πάτο , στον βυθό , σχεδόν κουλουριασμένη και πιθανά αναπαυμένη σε συμπερασματικά μαξιλαράκια ...

Ίσως οι ώμοι του παραδείγματος είναι αδύναμοι και να μην μπορούν ν αντέξουν το περιεχόμενο και την αλήθεια που κυοφορεί η εν λόγω παρομοίωση ... Από τον πάτο του ενυδρείου και σε θέση οκλαδόν παρατηρώ τις μπουρμπουλήθρες ν ανεβαίνουν έως τα πάνω και να πιτσιλάνε τον τοίχο . Σήμερα λέω αυτό ..! Αύριο άλλο .. ! Φυσαλίδες ενυδρείου που εκτός από τον τοίχο ραντίζουν και το πρόσωπο μας . ¨Άδειος λόγος ! Τόση άφρη .. !!! κυρ...σαμ...

 

Το αχ ! Της Α(χ)νατολής με το βλέμμα της Ελλης Παπαδημητρίου .. !

      

  Τελευταίος αιχμάλωτος:

..... Λοιπόν θα παρασταίνουμε  το χρόνο 2 φορές  τα όσα πάθαμε 

το τελάρο μισό Ανατολή , μισό Ελλάδα 

Κουκουλώθηκα το τσουβάλι -- να  στε  καλά 

που μαζέψατε , ταιριάξατε τόσα κουρέλια 

η πέτρα  τούτη μπρος  -- μπρος  είναι θυμητικιά 

καθίζω αρχίζω ...... 

          Ελλη  Παπαδημητρίου    

    ΑΝΑΤΟΛΗ 

   ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

 ΕΛΛΗΣ  ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 

 

 

 

              Το   αχ! Της α(χ)νατολής  !

                                    Με

  το βλέμμα της Έλλης Παπαδημητρίου .. !

 

Σε λίγες ημέρες (  15 και 16 Ιουλίου ) παρουσιάζεται  στα πλαίσια των εκδηλώσεων  << ΄Όλη η Ελλάδα  ένας πολιτισμός .. >>  στον Αρχαιολογικό  χώρο της Μυκηναϊκής  Ακρόπολης Τίρυνθας  στην Αργολίδα ,  το θεατρικό πείραμα της Έλλης Παπαδημητρίου   ΑΝΑΤΟΛΗ  από το Θέατρο  του Νέου Κόσμου  σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου .

Διοργάνωση  Υπουργείο Πολιτισμού .

 Ανυπομονώ να την απολαύσω  και σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα  .

Το μαντάτο αυτό με  χαροποιεί ιδιαίτερα  και με συγκινεί  για πολλούς λόγους , κυρίως όμως γιατί ξυπνά  αναμνήσεις  από την γνωριμία μας με την Έλλη Παπαδημητρίου .

Κάτω από τον Αττικό ουρανό . Ήταν δεν ήταν 1980 ! Τότε ήμουν ενεργό μέλος  του Συλλόγου Απανταχού Κιωτών όπως  και  η   αγαπημένη φίλη Βιργινία Ματσέλη  η οποία  φρόντισε  για την επαφή μας . Στόχος της επίσκεψης , πέραν της ανθρώπινης γνωριμίας  ήταν  και  το πρώτο αντάμωμα  με  το πνευματικό  τέκνο της την .. ΑΝΑΤΟΛΗ . !

  ΄ Έξω  ο ήλιος έγερνε προς την δύση του .

 Μέσα  το  αχ  της  α(χ)νατολής   δακτυλογραφημένο  σε κάμποσες σελίδες  με περίμενε πάνω στο ξύλινο γραφειάκι της Έλλης Παπαδημητρίου .

Λίγα σκαλοπατάκια στην είσοδο της πολυκατοικίας . Φωκυλίδου . ΄Ονομα του δρόμου  θυμάμαι , αριθμό δεν θυμάμαι .

Με το άνοιγμα της πόρτας  μια γλυκύτατη  γυναικεία μορφή  υποβασταζόμενη ελαφρώς με μπαστουνάκι ,  μειλίχια φωνή , ευχάριστο καλωσόρισμα  .

 Σε λίγο  οι δακτυλογραφημένες σελίδες έπαιζαν  στις παλάμες της και στο βλέμμα της  ..

   Με πραότητα  κουβεντιάζαμε γενικώς περί θεάτρου , οπτικές γωνίες , ανταλλάξαμε απόψεις  έως ότου ανοίγει την αυλαία  ξεφυλλίζοντας  τις σελίδες που συνεχώς πολύ τρυφερά και αγαπησιάρικα  κρατούσε στα χέρια της .

Καθώς μου ανέλυε  το περιεχόμενο τους  τα μάτια της  πνιγμένα  στο πάθος .

Εξηγούσε κάθε λεπτομέρεια  που θα μπορούσε  να φωτίσει το κείμενο .

ΑΝΑΤΟΛΗ ! ΄Ετσι το ονόμασε  . Με υποσημείωση : Θεατρικό πείραμα .

Πνευματικός άνθρωπος η Ελλη Παπαδημητρίου  με υποδειγματική σεμνότητα , ευγένεια , και αστείρευτη αφοσίωση στο προσφυγικό  θέμα .

 Ακολούθησαν  αρκετές συναντήσεις κατά την διάρκεια των δοκιμών . 

Η ΑΝΑΤΟΛΗ ανέτειλε επί σκηνής   από την θεατρική ομάδα Συλλόγου Απανταχού Κιωτών  , αρχικά   στην Εστία Νέας Σμύρνης  19 Οκτωβρίου  1980  Στα πλαίσια  εκδηλώσεων για την ίδρυση  του Λασκαρίδειου  λαογραφικού κέντρου στη Νέα  Κίο   .

 Επίσης μετέπειτα  δόθηκε  παράσταση  25 Οκτωβρίου 1980 στον κιν/φο ΑΡΓΩ  στην Νέα Κίο .

Αργότερα πολύ αργότερα – δεκαετίες - ανταμώσαμε   τα λοιπά πνευματικά τέκνα της Έλλης Παπαδημητρίου  παρουσιάζοντας  με το Εργαστήρι Θεατρικής πράξης Θεατροδρόμιο Ναυπλίου , συμπαραγωγή με Πύλη  Πολιτισμού Ναυπλίου , αποσπάσματα από τον ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ .

 Γράφονται αυτές οι αράδες   γιατί νιώθω την ανάγκη με αφορμή  την αξιόλογη παράσταση ΑΝΑΤΟΛΗ ( 15 και 16 Ιουλίου  2022 στον  Αρχαιολογικό χώρο Μυκηναϊκής Ακρόπολης Τίρυνθας )  να ανασηκώσω το βλέμμα στον ουράνιο θόλο  και να στείλω το νεύμα μου  , την ευγνωμοσύνη  μου ,  για την  στιγμή γνωριμίας , στιγμή ευλογημένη . 

                    κυρ ... σαμ ...

 

 

 

Ημιθανή κεραμίδια ..!

 

ΕΥΘΡΑΣΤΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Οι πατημασιές στην άμμο ξεδιπλώνουν

τον κυματισμό της σκέψης..

Ημιθανείς κόκκοι άμμου στην άκρη του καλοκαιριού

οριοθετούν την εύθραυστη γεωγραφία

των καταραμένων ποιητών .

διάσπαρτο στην άμμο το φευγιό .

αποτυπωμένα συναισθήματα βουλιάζουν .

η χαρά... η λύπη.. ο θυμός.. ο φόβος.. η οργή ..

σκόρπια συντριβάνια .

Υγρασίες που χαρακώνουν πρόσωπο..

περπατησιές .. ανάλαφρες..

το υφάδι τους αόρατο νήμα

όμοιο με εκείνο του αργαλειού

που μπλέκει και μπλέκεται ..

βλέμματα και περπατησιές ..

το φευγιό της αναζήτησης ..

και η εύθραστη γεωγραφία

των καταραμένων ποιητών ..!!

 

Από την συλλογή Ημιθανή κεραμίδια ... χειροποίητη πρώτη έκδοση το 2018 .... κυρ... σαμ ...

Μικρή άγραφη λωρίδα .. ! ( 2 )

 

..μικρή αγραφη λωρίδα ...!!!       ( 2 )

 .......τινάζω  τις  άηχες  φυσαλίδες από  το  πρόσωπο  μου  ,  χαμηλώνω  την  ένταση  του  ραδιοφώνου  για  να  χαράξω   τις  σκέψεις  μου  στην  λευκή  κόλα .  Στο  λευκό  χαρτί  που  καδράρετε  διακριτικά  από  κάθετες   γραμμούλες ...το  γνωστό  όριο ..πέραν  αυτού   το  περιθώριο !  Μικρή  άγραφη  λωρίδα  !!!  Το  κενό  απαστράπτον !  Η  λάμψη  του  γροθιά  στην  σαλεμένη   γραφίδα .   Το  ραδιόφωνο  συντροφιά  στην  πτήση  . 
        Ντύνω  το  βλέμμα   με  λέξεις   αλεξίπτωτα  ,  δοκιμάζω  βουτιά    στον  πυθμένα .  Βουτάω  λες  και  φοράω  ρήματα  όπως  ...θέλωωω!  Βυθίζω!  Περπατωω! Βουλιάζωωω! Αγαπωωω!
     Εγκαταλείπω  την  στάση  του  οκλαδόν  προσπερνώ  τις  αναταράξεις  και  μεθώ  από  το  άρωμα  και  την  ορμή  των  λέξεων  εξερευνώ  τον  βυθό  και  το  καταλάγιασμα  της  βουής  όπως  αυτή  κοσμεί   τον  πυθμένα ..
       Τινάζω  τις άηχες  φυσαλίδες  από  το  πρόσωπο  μου  ,  δυναμώνω  την  ένταση  του  ραδιοφώνου   και  καθρεφτίζομαι  στους στίχους του τραγουδιού :

 

  << …. Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβίθι  στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε  φτιάχνω  μαζί σας το δικό μας παραμύθι γιατί χανόμαστε .. >>

 

 

Λόγια ντυμένα με το πουκάμισο  της καθημερινότητας , σουλατσάρουν  στο μυαλό μας ως επιθυμία , ως  στόχο  ως όραμα . Συνήθειες κακές ? Θα δείξει .

   Μπήκαμε ήδη στην ουρά του Ιούνη  και περιμένουμε  με το χαρτί προτεραιότητας  στο χέρι ,  στον ρυθμό του στοιχηθείτε

Έως  ότου έρθει η σειρά μας  ν  απαγκιστρώσουμε  την ζωή  από τα …εισαγωγικά  που την περικλείουν .

   Κι  έτσι όταν συμβεί  αυτό εκτός εισαγωγικών η αλήθεια  των ονείρων μας  θα ανατείλει ως ουράνιο τόξο ..

   Τραβώ την κουρτίνα  παραμερίζοντας τις έγνοιες  που  σαν μελισσολόι  γυροβολεί  στο μυαλό …

Τραβώ την κουρτίνα  προσπερνώντας  απρόσκλητες  σιωπηλές φιγούρες , σκιές  που αφήνουν τα χνάρια τους  με φειδωλή διάθεση .

  Τραβώ την κουρτίνα  δίνοντας χώρο  στο βλέμμα  να αποτυπώσει  τις λιγοστές αράδες  καρφιτσωμένες  στον απέναντι τοίχο  εν είδη συνθήματος .:

 

…<  Μονάχα  η πραγματικότητα  μπορεί να μας μάθει  πως την πραγματικότητα  ν  αλλάξουμε … >  Μπ.  Μπρεχτ 

 

         κυρ..σαμ.. 

        

 

ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

  

   ...... Ένα σύντομο σημείωμα -σινιάλο-  στους αγαπημένους συνταξιδιώτες/τισσες  για τα  όμορφα ταξίδια επί σκηνής .

.......  Η  Βεγγέρα Ηλ. Καπετανάκη  ΄Άνοιξη  2001

....... Οίκος Ευγηρίας  Μαν. Κορρέ   Χειμώνας  2003

......... Η Τελετή   Π. Μάτεσις Καλοκαίρι 2005 

-------  Η χώρα χωρίς γάτες  Ευγ. Τριβιζάς  Χειμώνας 2007 

 

 

 

 

 

 

…  Όταν  ο θεατρικός βίος πάει … ΚΑΠΗ

 

Θεατρική ομάδα ΚΑΠΗ  του ΔΗΜΟΥ  ΝΕΑΣ  ΚΙΟΥ .!!!

                        (  1999  --- 2007  )

 

Το θέατρο χωρίς αμφιβολία  αποτελεί  μία κατ  εξοχή  συλλογική  και ταυτόχρονα  απελευθερωτική εκδήλωση  της ζωής .

   Και  αυτό έχει  σαν αποτέλεσμα  οι παρενέργειες του  να επηρεάζουν  θετικά  τους χώρους  όπου  αναπτύσσεται  αυτή  η ανθρώπινη  διεργασία  επικοινωνίας , έκφρασης , επαφής  με τους συνανθρώπους  συν-δημιουργούς  και συν-ενόχους  στην αναδυόμενη  δημιουργική ατμόσφαιρα.

    ΄Όταν λοιπόν στο όχημα του θεάτρου  επιβιβάζονται  ηλικιωμένοι  άνθρωποι ! ΄Ανθρωποι της τρίτης ηλικίας –όπως  εθιμικά αποκαλούνται—καταλαβαίνει κανείς  το μέγεθος  και την αξία  αυτής της διαδρομής .

    ΄Αλλωστε  η αποστολή  του Ερασιτεχνικού θεάτρου – εκτός των άλλων – ποια  είναι ??  Μήπως να μιμείται  τα κακώς κείμενα  του επαγγελματικού  θεάτρου ?? ΄Όχι βέβαια .. ! .. Αλλά ..?? 

    Θαρρώ  πως  βασική φροντίδα  και μέλημα  θεατρικο-ιδεολογικό  είναι  ν  ..ακούει   τον κοινωνικό περίγυρο  να γίνεται  πόλος  έλξης , να ενθαρρύνει , να συν-πράττει  και να συν-δράμει  στην ανάπτυξη  του κοινωνικού  θεάτρου  ( ΚΑΠΗ- ΦΥΛΑΚΕΣ – ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ) .

      Πίσω  από την λέξη  ηλικιωμένοι  συνήθως  κρύβονται  εικόνες  και  στιγμιότυπα  όπως ο παππούς  με το μπαστουνάκι , η γιαγιά  που με δυσκολία  περνά  στο απέναντι  πεζοδρόμιο .

    ¨Ίσως  αυτή είναι  η μισή αλήθεια ! Στην άλλη όψη  του φεγγαριού  αποδεικνύεται  πως η  ηλικία  δεν έχει σύνορα .  Η θεατρική ομάδα του ΚΑΠΗ  του ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ  προσδίδει  διαφορετικό  περιεχόμενο  στο  καθημερινό διάβα της .

    Τα  μέλη της  βρίσκουν τρόπο  και δραπετεύουν  από την τηλεοπτική φάκα  και την καθημερινότητα τους . Είναι χαρακτηριστικές οι ατάκες  τους   π.χ.

-----  Αφήστε  με να βγω  να πάρω αέρα .. ΄Εδωσα τον λόγο μου  και θα πάω ….

----- Ξάπλωσα λίγο και πετάχτηκα  μη με πάρει  ο ύπνος και ξεχαστώ ….

   Απογευματάκι  στη Νέα Κίο . Οι κυρίες διασχίζουν  τον δρόμο  με προορισμό την θεατρική συνάντηση . Το βήμα τους μαρτυρεί την βιασύνη , ενώ στο χέρι τους  πράσινη πάνινη  τσάντα  με την ένδειξη … Φαρμακείο ..  μπερδεύει  τρόπο τινά  το ανυποψίαστο  τρίτο μάτι !

      Τυχαία  εάν έβλεπε  κανείς  αυτή την εικόνα  μη γνωρίζοντας  την καλλιτεχνική ιδιότητα  τους , θα έμενε με την λανθασμένη  εντύπωση  πως οι κυρίες  επέστρεφαν από ιατρείο !!!

 Το περιεχόμενο της πράσινης  τσάντας  του φαρμακείου , αυτή τη φορά  έχει να κάνει  με άλλου είδους αγωγή ! Όχι φαρμακευτική ! Αλλά  αγωγή ψυχής .!

     Ωστόσο  οι κυρίες φθάνουν στον τόπο συνάντησης , στην αίθουσα  του πολιτιστικού συλλόγου  Νέας Κίου .

    Κορυφαία στιγμή , η στιγμή  που βγάζουν  τα κείμενα και τις σημειώσεις  από το πράσινο τσαντάκι . Με προσοχή  και φανερή  ευλάβεια  θαρρείς πως  μελετούν  την δοσολογία  των φαρμάκων τους .

 Τα πρόσωπα τους φεγγοβολούν τόσο ! Το φέγγος τους  διάχυτο και άπλετο  μοιράζεται  σε όλη την ομάδα .

 Ο παππούς , η γιαγιά  με το εγγόνι ,  η μάννα με την κόρη ,  σμίγουν με αφορμή το θέατρο .

     Ενέργεια  που κοχλάζει , ρέει , και λειτουργεί κάτι σαν συγκοινωνούντα  δοχεία .  Η  ηλικία διεμβολίζει τα σύνορα .  

 Το πάντρεμα των ηλικιών  σφυρηλατεί την ενέργεια , ενδυναμώνει , ενισχύει  την συνοχή . 

Το παιχνίδι της ζωής  προξενεί περίεργα και παράξενα συναισθήματα , αφού το μεγαλύτερο μέρος  της προετοιμασίας  η ομάδα  το μοιράζεται  στην αίθουσα του πολιτιστικού συλλόγου  .

 Εκεί όπου  πριν εξήντα  ( 60) χρόνια  ήταν χώρος που οι ηλικιωμένοι  καλλιτέχνες –ηθοποιοί , παιδιά τότε μάθαιναν τα πρώτα τους γράμματα . Ήταν το Σχολείο  τους ..

    Ποιος το περίμενε  ότι έπειτα από τόσα χρόνια  οι άνθρωποι καλλιτέχνες , θα έπαιζαν  θέατρο  με θεατές τα εγγόνια τους τα παιδιά τους . Ακόμη δε περισσότερο  να είναι συμπαίκτες  στη σκηνή  όπως συνέβη  στην << ΒΕΓΓΕΡΑ >> αλλά και στον << ΟΙΚΟ ΕΥΓΗΡΙΑΣ >>.  Φαινόμενα που διεγείρουν συναισθήματα , και όλα αυτά με αφορμή το θέατρο .

 

….. από το παταράκι  του ΚΑΠΗ …. Στο πατάρι της θεατρικής σκηνής .. !

 

Το νήμα  ξετυλίγεται το 1999!  Τότε που ο  αείμνηστος  Δήμαρχος  Γιώργος Κατριλιώτης  , θέλοντας να καλλιεργήσει  το έδαφος  για μια γόνιμη  θεατρική αναζήτηση  στο χώρο  του ΚΑΠΗ ,  ανάβει πράσινο φως .   Φωτισμένη στιγμή από έναν φωτισμένο Δήμαρχο .

    Έτσι  σε λίγο  η ελικοειδή σκάλα εσωτερικού χώρου που οδηγεί  στο παταράκι του ΚΑΠΗ , βοηθά την ομάδα – μέλη του ΚΑΠΗ --  να ανταμώνουμε όλοι μας  σε ένα κύκλο  θεατρικής γνωριμίας .

     Αυτό λοιπόν το παταράκι των ολίγων τετραγωνικών μέτρων  έγινε η αφετηρία  μιας γοητευτικής περιπέτειας . ΄Ενας  αγέρας  φύσηξε  κι  έδωσε  πνοή  σε δρώμενα  και θεατρικό παιχνίδι .

     Η  αφήγηση της γιαγιάς και του παππού , οι αναμνήσεις  από παραστάσεις που έχουν δει , εμπειρίες  από τα μπουλούκια , όλα αυτά  ερεθίσματα  και αφορμή για ανταλλαγή  προτάσεων  και ξεκίνημα θεατρικού βίου .

     Προϊόν  αυτής της συνεύρεσης  και συνδημιουργίας   είναι και η συγκομιδή  πέντε ιστοριών .  << ΠΕΝΤΕ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ  Β ΑΛΙΤΣΑ >> .   Τι  σύμπτωση !!! Βαλίτσα , δηλαδή το ταξίδι μας  έχει ήδη αρχίσει ..!

    Βέβαια μπορεί η βαλίτσα να στέκει ακόμα στο βεστιάριο  της θεατρικής ομάδας του ΚΑΠΗ , πλην όμως  έδωσε το έναυσμα .

 Καλλιέργησε  την επιθυμία της ομάδας  για βαθύτερη  και ευρύτερη  επικοινωνία με το κοινό  της περιοχής μας .

     Ο θεατρικός σπόρος  αναπτύχθηκε  δειλά—δειλά , με υπομονή , χαρά, αγάπη , συνδυάζοντας αρμονικά την λειτουργία  των δοκιμών των έργων  με το  συναισθηματικό ξεπάγωμα  των μελών της ομάδας .

   Περπατήσαμε  αρκετά  την οδό της κοινής αποδοχής  του θεατρικού βίου , του παιχνιδιού , της χαράς , της δημιουργίας  με ταυτόχρονη εμψύχωση  και ενθάρρυνση  για την ενεργό συμμετοχής τους .

      Βέβαια  ευτυχή  συγκυρία η μάχιμη  παρουσία και συμμετοχή στην θεατρική ομάδα των Κοινωνικών  Λειτουργών  Νατάσας   Τσιρώνη , και Γιάννη  Κούβαλη . 

 Επίσης καθοριστικής σημασίας  η συμβολή  αρκετών φίλων του ΚΑΠΗ  που συμμετείχαν  και συμμετέχουν  είτε  στην διανομή ρόλων είτε  στην τεχνική  υποστήριξη . 

 Χωρίς την δική τους  αρωγή  την γνώση  την εμπειρία , κυρίως την διάθεση  για το ταξίδι μας , η  ενηλικίωση  των παραστάσεων  θα  αντιμετώπιζε  αξεπέραστο πρόβλημα .

   ΄Ετσι το όχημα  του θεάτρου  μ  επιβάτες  μέλη και φίλους  της θεατρικής ομάδας του ΚΑΠΗ  του Δήμου Νέας Κίου  τραβά  μπροστά ..

 Είναι βέβαιο πως  όσο  η ατμόσφαιρα  κρατά ζωντανή  την φαντασία μας , μακριά  από τις σειρήνες  του υπέρμετρου  εντυπωσιασμού , των εκρήξεων , της μόδας  και της  τηλεκατευθυνόμενης  αισθητικής  , τότε σίγουρα  η θερμοκρασία  της συν-δημιουργίας ανεβαίνει .. 

                                 Χειμώνας 2007             κυρ..σαμ..

 

 

 

        ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ 

           (  1999--- 2007  )

.... Όταν η δημιουργία σπάει το φράγμα της ηλικίας ....!! 

      

 

       (    1999---  2007   )