..Δεν ειναι που η ανάσα φιλτράρεται μέσα από το πλέγμα της καθημερινής μας σχόλης.
Δεν ειναι που το γέλιο μας σκαλώνει στην αδύναμη παλάμη του ζητιάνου...
Δεν ειναι που η αναπνιά μας μπλέκεται στην ανυπάκοη ρότα του μυαλού ...
Ειναι που όσο η νύχτα βαθαίνει οι σκέψεις καταλαγιάζουν , αποκτούν φτερά γίνονται κάτι σαν πυγολαμπίδες , χορεύουν ασταμάτητα εως ότου η επόμενη μέρα δώσει χώρο στο καινούργιο στο αλλιώτικο...
... Ωστόσο το φως πέφτει , διεισδύει στο σκοτάδι !!! Η νύχτα αδύναμη ν αντισταθεί μεταλλάσεται σε ημέρα , η ορθότερα σε σχεδόν ημέρα!!! Ευδιάκριτο πια το τοπίο , λιγοστές καρέκλες ξεχασμένες ανάκατα σε θέση ανάπαυλας !!! Τα τραπεζάκια στην λογική του φίρδην μίγδην , η αίθουσα υγρή .
Ειναι βέβαιο πως κάτι εχει συμβεί! Πάνω στα τραπεζάκια αφημένα σκόρπια εδώ κι εκεί ποτήρια και μισοτελειωμένες φιάλες κρασιού. Παρα δίπλα αφημένο στην ξεχασιά του ενα κιτρινισμένο σημείωμα . Η αχνισμένη γραφή του γίνεται ψίθυρος στα διψασμένα χείλη.......
....( απόσπασμα από την ραδιοφωνική απόδραση ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΜΕ ΡΑΓΕΣ... Κάθε Τετάρτη 9-11 μ.μ. από τον ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ FM 95,8 Κυριάκος Σάμιος - Μαρία Τσιρώνη )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου