.... Καλοκαίρι και ο ... Μεσημεράς ...!

Επεφτε  λίγο  βαρύ   ,  έπρεπε  ομως   να  μαζέψει  τα  κουράγια  του  ,  γιαυτό  και  ανασήκωσε  τους  ώμους  του  ,  οι  αναταράξεις   που  δέχεται  το    φορτίο   αναγκάζει  το   σακί  ν  αλλάξει  πλευρό .  Μια  μικρή  ανακούφηση   πηρουνιάζει  το  σώμα  του . Εχει  ελαφρως  γείρει  προς  τα  εμπρός  και  το  βλέμμα  του  προσηλωμένο   σχεδον  καρφωμένο  μπροστά .
     Καλοκαίρι  και  ο  Μεσημεράς   του  παραμυθιού   χαμένος    στα  δρομάκια   του  Ναυπλίου    μοιράζει  τα  βήματα  του   σε  πλακόστρωτους  δρόμους  και  στα  ντυμένα  με  την  ταλαιπώρια  τους    σκαλοπάτια ... !   Στα  παλαιότερα  χρόνια  φόβος  και  τρόμος  ,  τώρα  αλλιώς  τα  πράγματα  .....  !    Σκαστός  απο  τις  παραδόσεις  των  παπούδων  και  γιαγιάδων  απολαμβάνει  λίγο  την  ξεγνασιά  του    μη  εγκαταλλείποντας  βέβαια   τον  σάκο   με  το  φορτίο .
   Μόνο  που  αυτήν  την  φορά  ο  σάκος  με  το   φορτίο   εχει  μεταφορική  έννοια  !  Τον  κουβαλά  εντός  του  και  όσο  να  πείς  του  παρά  ειναι  βαρύ  και  ασήκωτο .
   Ωστόσο   τα  βήματά  του  τον  φέρνουν  σ  ενα  πεζούλι  .....
 .....   ας   σταθω  για  λίγο  εδώ..... 
   Κοντοστέκεται  ...  το  μετανιώνει  ...    και  με  την  άκρη  των  ματιών  του   αντιλαμβάνεται  οτι  εκείνη  την  στιγμή  αδειάζει   ενα  καλόβολο  παγκάκι ...  ....  Ωρρρρραίααααα......  κάθησαααα..   !   Αν  και  Μεσημεράς  τα  βλέφαρα  του  βαραίνουν  ,   φαίνεται  πως  το  γεγονός  οτι  ειναι  σκαστός  από  τις   αφηγήσεις  μετράει  αλλιώς ,  δεν  παυει   να  βλέπει  ν  ακούει  ,  να  νιώθει .
     Ενα  τρυφερό   αεράκι   διώχνει  την  νύστα  από  τα  βλέφαρά  του  και  την  θέση  της  παίρνει μια  παθιασμένη  διάθεση  για   αγρύπνια  κι   εμπλοκή  στα   δρώμενα  των  κανονικών  ανθρώπων .
       Μα  πως  ???  Με  ποιό  τρόπο   ???   Παρατηρούσε  οσο  γίνεται  διακριτικά  το  πλήθος  των  ανθρώπων  που  έρρεε  κατά   διαστήματα    και  άφηνε  την  σκέψη  του  να  πλάθει τα  δικά  του  σενάρια    ολικής  ...  εμπνεύσεως .
     Ενα  απο   αυτά  τον  θέλει   ανάμεσα  στους   διαβάτες   ν '  ακολουθεί    το  ρευμα   των   πεζών  χαζευοντας    πότε  δεξιά  πότε  αριστερά  ,   ο   χρόνος  άπλετος    εμπρος  του  και  τα  χρώματα  της  πόλης  τέτοια  που  μαγνητίζουν    και  την  πιο  δύστροπη  ματιά .
       Ωρα   αιχμής   και  η  αντηλιά  της  καθημερινότητας  προσκρούει   στα  καλλίγραμα    γυαλιά  ηλίου  ,  η  πανδαισία    των   χρωμάτων  φιλτράρεται  γλυκά  γλυκά   και  καταλαγιάζει   τρόπο  τινά  στα  κύτταρα  .
        Στα   επόμενα   λεπτά  η  προσοχή    του  σκαλώνει    σ  ενα  σχηματοποιημένο  ανθρωποπηγαδάκι    ακροβωλημένο  και  σε  εν  θερμώ  λειτουργία .  Πλησιάζει  .  Δροσερές  κουβέντες  , απόψεις  για  όλα , απλόχερη   κριτική  , διαφωνίες , και  σκόρπια  συγνώμη , φωνές  διαπλεκόμενες  στον  αέρα  , αναψοκοκκινισμένα  πρόσωπα  , αντανακλάσεις  που  αναβλύζει   ο   εν  λόγω   ανθρωποπυθμένας  !
    Στάθηκε  για  λίγο  ,  προσπάθησε  να  διακρίνει  το  κεντρικό  θέμα   πλην  όμως  η  αρχή  η  μέση  και  το  τέλος   , κουβάρι    μπλεγμένο  .  Θάρρεψε  σε  κάποια  στιγμή   και  πήγε  ν  αρθρώσει  και  αυτός  κάτι  .... οταν   ενα  ξαφνικό  χτύπημα    στην  πλάτη  τον  επαναφέρει  στην  πραγματικότητα , δηλαδή  εκτός  σεναρίου .
   Ετσι  ο  Μεσημεράς   κρατώντας  στα  χέρια  την  στρογγυλή  μπάλα   που  ξέφυγε  από  την  πιτσιρικαρία   συνεχίζει και  κυκλοφορεί  ανάμεσά  μας    ως  κανονικός  άνθρωπος  και  απολαμβάνει  την  από-δραση  του  από  τις  παραδόσεις   του  παππού  και  της  γιαγιάς ....! 
                                                                               ... Κυριάκος    Σάμιος