....Σε πρώτη ανάγνωση του ερωτήματος η αλήθεια εμφωλεύει στην πράξη. Απο ποιά οπτική γωνία προσεγγίζει κανείς το θέατρο;;;
Για τον σκεπτόμενο άνθρωπο καλλιτέχνη δημιουργό προέχουν σημεία που άπτονται με την επικοινωνία , επαφή , εμπιστοσύνη , καλλιέργεια φαντασίας , ευαισθησίας .
Βεβαια τα σημεία αυτά υφαίνονται με πράξη θεατρική (οχι αυτοσκοπός παράσταση αν και ο καρπός των συναντήσεων καταλήγει σε οργανωμένη παράσταση )
η οποία πράξη θεατρική εχει απόλυτη ανάγκη , την σεμνότητα , το ηθος , την άσκηση , την αναζήτηση . Συνήθως το πέρασμα από την δημιουργικότητα στην δημιουργία αφήνει ανεξίτηλα γόνιμα ιχνη , αναδεικνύει αξίες βαθυά ανθρώπινες , δίνει προβάδισμα στην φαντασία , αποδομεί το ΕΓΩ ενισχύει και εμπλουτίζει το ΕΜΕΙΣ καλλιεργεί την ευαισθησία , βαθαίνει την επικοινωνία και ισχυροποιεί την εμπιστοσύνη.
Επίσης "καθαρίζει" το τοπίο από δεινοπαθήματα , εναλλακτική φυσιογνωμία ( βεντετισμούς κ.λ.π. ) κυρίως εισάγει την ομάδα στην κατανόηση του τι σημαίνει στο θέατρο αυτο που λέμε " ...δουλεύω μαζί με τούς άλλους ..". Οι ερασιτέχνες που ειναι δοσμένοι στην υπόθεση θεάτρου και φιλτράρονται στο πέρασμα από την δημιουργικότητα στην δημιουργία μπορεί να τους λείπει ισως η τεχνική πλην όμως τους περισσεύει το πάθος για έκφραση και διαρκή αναζήτηση.
Πολλές φορές η αθωότητα τους μετατρέπει το κείμενο σε ολοζώντανο πορτρέτο ανθρώπινων συμπεριφορών , σε μια ζεστή θεατρική εμπειρία. Σαφώς δεν έχουν επιτήδευση , αλλά εδώ επιτρέψτε μου να δανειστώ την ρήση της Φωτεινής Τσαλίκογλου¨: ".. η επιτήδευση ειναι ο θάνατος της δημιουργίας..."
.....κυριάκος σάμιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου