..Και το παιδί φθάνει μετά βασάνων και κόπων στα πρακτορεία λεωφορείων του Κηφισού . Έτσι τα λέγανε από παλιά . Γύρω του στροβιλισμοί από θορύβους αναμεμειγμένοι σφίγγουν περισσότερο την θηλιά της αναποφασιστικότητας του. Μετρά και ξαναμετρά τα λιγοστά χρήματα , κάνει υπολογισμούς για τον προορισμό του . Τα βγάζει από την μία τσέπη και τα τοποθετεί στην άλλη , λες και με αυτόν τον τρόπο ως εκ θαύματος επρόκειτο ν αυγατίσουν . Χώνεται στην βουή μπερδεύεται στο πλήθος και το βλέμμα του φωτογραφίζει ανθρώπους με ταξιδευμένη σκέψη , άλλους στον βηματισμό της βιασύνης , και άλλους να σέρνονται σαν υπέργηροι λεπτοδείκτες βαριεστημένου ρολογιού ..!
Τα λεωφορεία σε αργό αλλά τακτικό τέμπο ξεμυτίζουν από τις αποβάθρες τους με προορισμό πόλεις της Πελοποννήσου .. Το παιδί έχει ήδη βρει καταφύγιο σ ένα από τα πολλά ημικατεστραμένα παγκάκια . Από το στασίδι αυτό το μόνο που του μένει ν αρπάξει την ευκαιρία ώστε να φρεσκάρει την γεωγραφία του . Οι αφετηρίες των λεωφορείων ορμητήρια όπως για Κόρινθος, Τρίπολη , Ναυπλιον , Πάτρα, Πύργος , και λοιπές ονομασίες προορισμού .. ! Ροκανίζει αρκετό χρόνο έως ότου αποφασίζει ν αναβάλλει αυτό που είχε στο μυαλό του . Την επιθυμία του ν ανταποκριθεί στο ένστικτό του που του λέει στο σημείο αυτό θ ανταμώσει και πάλι την κοπέλα που του έχει στερήσει τρόπο τινά μέρος από τον ύπνο του . Η ώρα περνά . Ήδη η νύχτα στο ξεκίνημα της σουλατσάρει όπως και οι λιγοστοί πια εκκολαπτόμενο ι επιβάτες υπό το βάρος όχι μόνο των αποσκευών αλλά και της σκέψης τους αναχωρούν για τον προορισμό τους. Οι ελπίδες του παιδιού εξαερώνονται ... ! Αντίθετα στο μυαλό του βαθιά παραμένει έντονα η κοπέλα , το πέρασμα της , η αύρα της .
Σφίγγει τα χείλη του δίνει ένα σάλτο από το ημικατεστραμμένο παγκάκι αποφασιστικά βαδίζει παράλληλα τον δρόμο που οδηγεί στην έξοδο του σταθμού των λεωφορείων . Ένα μεσαίου μεγέθους περίπτερο ηλιοκαμένο από τα χνάρια του χρόνου τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο σε τέτοιο σημείο που ο σωματότυπος του περισσότερο σε παραπέμπει σε ξύλινο φυλάκιο παρά σε κατασκευή με υπηρεσίες περίπτερου ... Το πρόσωπο ενός ανθρώπου καδραρισμένο στο άνοιγμα , με φόντο πολύχρωμα κουτάκια και άλλα μικροαντικείμενα . Το χαμόγελο του γάργαρο ξεχειλίζει παρασύροντας έτσι και το παιδί στο ελαφρύ μειδίαμα ...
------ Πάλι εδώ φιλαράκο ...
----- Σάμπως μπορώ να κάνω και αλλιώς . με καίει ...
----- Τι να σου πω χαράς το κουράγιο σου ..
Νωχελικά και κάπως μηχανικά η παλάμη του βουτά στην τσέπη σκόρπια κέρματα κι ένα χάρτινο νόμισμα ανασύρονται και πειθαρχούν στο καινούργιο μέτρημα . Το βλέμμα του περιμετρικώς σαρώνει την πραμάτεια του περιπτερά . Σταματά σε μια στιβάδα από σοκολάτες . Απελευθερώνει την πολύχρωμη και σχεδόν αμέσως ...
---- Τι σας οφείλω ??
---- Ένα ευρουλάκι ..!
----- Ορίστε ... Μου λέτε και την ώρα ??
----- 11.30 ... Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις το λεωφορείο ...
Η τελευταία ατάκα σαν ν αφύπνισε την εγρήγορση του παιδιού ...
--- Σας ευχαριστώ .. τα λέμε αύριο πάλι ... !
Και χώθηκε στο ηχηρό σκοτάδι ...
Ο Περιπτεράς έχει καρφώσει το βλέμμα του επάνω στο τρεχειό και την βιασύνη του παιδιού και παρά το γάργαρο γέλιο του ,σοβαρεύει ξαφνικά
----- Αύριο πάλι ?? Τι μου είπε το άτομο ?? Βρε χαράς στο κουράγιο του ... !
Με αργές κινήσεις επιστρέφει στο σκαμπουδάκι του , και αφήνεται στην μουσική περαντζάδα όπως αυτή ξεδιπλώνεται από το τραντζιστοράκι που πάντα του κρατά συντροφιά ... !
.... κυρ ... σαμ...
Τα λεωφορεία σε αργό αλλά τακτικό τέμπο ξεμυτίζουν από τις αποβάθρες τους με προορισμό πόλεις της Πελοποννήσου .. Το παιδί έχει ήδη βρει καταφύγιο σ ένα από τα πολλά ημικατεστραμένα παγκάκια . Από το στασίδι αυτό το μόνο που του μένει ν αρπάξει την ευκαιρία ώστε να φρεσκάρει την γεωγραφία του . Οι αφετηρίες των λεωφορείων ορμητήρια όπως για Κόρινθος, Τρίπολη , Ναυπλιον , Πάτρα, Πύργος , και λοιπές ονομασίες προορισμού .. ! Ροκανίζει αρκετό χρόνο έως ότου αποφασίζει ν αναβάλλει αυτό που είχε στο μυαλό του . Την επιθυμία του ν ανταποκριθεί στο ένστικτό του που του λέει στο σημείο αυτό θ ανταμώσει και πάλι την κοπέλα που του έχει στερήσει τρόπο τινά μέρος από τον ύπνο του . Η ώρα περνά . Ήδη η νύχτα στο ξεκίνημα της σουλατσάρει όπως και οι λιγοστοί πια εκκολαπτόμενο ι επιβάτες υπό το βάρος όχι μόνο των αποσκευών αλλά και της σκέψης τους αναχωρούν για τον προορισμό τους. Οι ελπίδες του παιδιού εξαερώνονται ... ! Αντίθετα στο μυαλό του βαθιά παραμένει έντονα η κοπέλα , το πέρασμα της , η αύρα της .
Σφίγγει τα χείλη του δίνει ένα σάλτο από το ημικατεστραμμένο παγκάκι αποφασιστικά βαδίζει παράλληλα τον δρόμο που οδηγεί στην έξοδο του σταθμού των λεωφορείων . Ένα μεσαίου μεγέθους περίπτερο ηλιοκαμένο από τα χνάρια του χρόνου τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο σε τέτοιο σημείο που ο σωματότυπος του περισσότερο σε παραπέμπει σε ξύλινο φυλάκιο παρά σε κατασκευή με υπηρεσίες περίπτερου ... Το πρόσωπο ενός ανθρώπου καδραρισμένο στο άνοιγμα , με φόντο πολύχρωμα κουτάκια και άλλα μικροαντικείμενα . Το χαμόγελο του γάργαρο ξεχειλίζει παρασύροντας έτσι και το παιδί στο ελαφρύ μειδίαμα ...
------ Πάλι εδώ φιλαράκο ...
----- Σάμπως μπορώ να κάνω και αλλιώς . με καίει ...
----- Τι να σου πω χαράς το κουράγιο σου ..
Νωχελικά και κάπως μηχανικά η παλάμη του βουτά στην τσέπη σκόρπια κέρματα κι ένα χάρτινο νόμισμα ανασύρονται και πειθαρχούν στο καινούργιο μέτρημα . Το βλέμμα του περιμετρικώς σαρώνει την πραμάτεια του περιπτερά . Σταματά σε μια στιβάδα από σοκολάτες . Απελευθερώνει την πολύχρωμη και σχεδόν αμέσως ...
---- Τι σας οφείλω ??
---- Ένα ευρουλάκι ..!
----- Ορίστε ... Μου λέτε και την ώρα ??
----- 11.30 ... Προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις το λεωφορείο ...
Η τελευταία ατάκα σαν ν αφύπνισε την εγρήγορση του παιδιού ...
--- Σας ευχαριστώ .. τα λέμε αύριο πάλι ... !
Και χώθηκε στο ηχηρό σκοτάδι ...
Ο Περιπτεράς έχει καρφώσει το βλέμμα του επάνω στο τρεχειό και την βιασύνη του παιδιού και παρά το γάργαρο γέλιο του ,σοβαρεύει ξαφνικά
----- Αύριο πάλι ?? Τι μου είπε το άτομο ?? Βρε χαράς στο κουράγιο του ... !
Με αργές κινήσεις επιστρέφει στο σκαμπουδάκι του , και αφήνεται στην μουσική περαντζάδα όπως αυτή ξεδιπλώνεται από το τραντζιστοράκι που πάντα του κρατά συντροφιά ... !
.... κυρ ... σαμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου