Ενας μήνας σπίτι ... Ενας μήνας ..πτήση .. !

Ένας  μήνας  σπίτι   -- Ένας μήνας  …. πτήση .. !!!

¨Όρθιος στο μπαλκόνι του σπιτιού μου στέκομαι και παρατηρώ  το βουβό τοπίο  όπως αυτό ξεδιπλώνεται  εμπρός μου .   Παρατηρώ το παράξενο πέπλο ησυχίας που μισοκρύβεται και τρεμοπαίζει  στο πρόσωπο των λιγοστών ανθρώπων  που διασχίζουν  το πρωινό δρομολόγιο τους .  Η καθημερινότητα  αποφλοιωμένη  , ρευστή , σε συνεχή ροή , ποταμίσια ορμή  σέρνει και δίνει ρότα σε λέξεις βαρκούλες λέξεις πλεούμενα λέξεις που ξεχωρίζουν όπως : Ιχνηλάτηση, ιός, προσωπική ευθύνη , ανθρωπιά , έννοια για τον διπλανό/νη μας , ζωή , ΕΜΕΙΣ … Λέξεις πλεούμενα που δοκιμάζονται σε σπάνια καιρικά φαινόμενα  κάτω από αστραπογεννημένες    ευχές πως όλα θα πάνε καλά .!!!  Έξω  καινούργια πραγματικότητα .! Μέσα  καινούργια  ευκαιρία .. !!! Αυτό θαρρώ πως ισχύει . Ανταλλάσσω  την καλημέρα μου με τον γείτονα που και αυτός ροκανίζει τον χρόνο του  στο διπλανό μπαλκόνι . Περνώ στον εσωτερικό χώρο  εκεί όπου η καραντίνα  γίνεται πιότερο αισθητή .  Η αλήθεια είναι πως οι αναταράξεις που γεννά ένας εγκλεισμός   αγγίζει σε διαφορετικό βαθμό τους ανθρώπους . Οι παρενέργειες  είναι αρνητικές αλλά και θετικές . Μερικοί βιώνουν  αυτήν την κατάσταση  ως περιορισμό , άλλοι σαν μια στιγμή ελευθερίας  και αναστοχασμού , ευκαιρία εσωτερικής ιχνηλάτησης . Θέμα οπτικής γωνίας . Ιχνηλατούμε δημιουργικά , κρατάμε αποστάσεις και από την αδράνεια ! Άπλετος χρόνος για να τινάξεις  την σκόνη του χρόνου από τα βιβλία σου , ν ασχοληθείς με το αρχείο σου , να  σκοντάψεις  σε στιγμές που σε ταξιδεύουν , στιγμές που τρυπάνε τους τοίχους του δωματίου σου  και δίνουν φτερά στην φαντασία ,κυρίως στην μνήμη σου . Και  αν δεν είναι αυτό ευλογία ??  Τι  είναι ??

     Οι δείκτες του ρολογιού  βαριεστημένοι  σέρνονται , όχι πως έχει σημασία  η ώρα  αλλά  για το μικρό χαριτωμένο σκυλάκι τον Περού  είναι βαρόμετρο  για τον περίπατο του  ! Το θαυματουργό 13033 και ο κωδικός 6   διευκολύνει την επιθυμία του .  Ο Περού έχει ήδη χωθεί στην  αγκαλιά μου  , η ουρίτσα του  αεικίνητη διευθύνει και ζυγιάζει το μέγεθος της χαράς , και το βλέμμα του αγαπησιάρικο , ένας  συνδυασμός που σε λιώνει .

<< … Σε λίγο Περού , όχι τώρα … περίμενε  έλα  .. έλα  να παίξουμε .. .. >> Του ρίχνω το  μπαλάκι του μήπως και τον ξεγελάσω  . Το κόλπο φαίνεται πως έπιασε . Ο  Περού  αλωνίζει από δωμάτιο σε χολ   σε διάδρομο ,  κάποια στιγμή εμφανίζεται   στο γραφείο μου του  πετώ πάλι το μπαλάκι  για να συνεχίσει την άλωση του λοιπού χώρου . Ευκαιρία ν ασχοληθώ με το ξεσκόνισμα της βιβλιοθήκης . Σε λίγο το βλέμμα μου  αγκιστρώνεται σ ένα μικρό χαρτόκουτο .  Τα  χνάρια του χρόνου βαθιά χαραγμένα  στα πλαϊνά του αλλά και στο επάνω μέρος  όπου μια ημιθανή  ταινία  κάτι σαν προηγμένο σελοτεϊπ παίζει τον ρόλο της κλειδαριάς .. Ξεθωριασμένα με ταραγμένη βιαστική γραφή  από χέρι  μαρκαδόρου  δεσπόζει η πληροφορία: …  Αρχείο … Ταξίδια .. Συλλογή  παλιές  φωτο . .  Ενώ παρά δίπλα  έγκλειστο σε κύκλο  η ένδειξη : .. SOS .

    Μένω για λίγο  μπροστά του , απλώνω το χέρι μου και προσεχτικά  μη και ταράξω το περιεχόμενό του , σχεδόν τελετουργικά  το ανοίγω .  Στο άνοιγμα του  διάφορα μικροαντικείμενα , εισιτήρια , σημειώσεις , φωτογραφίες , κατά περίεργο τρόπο  ξεσηκώνουν ένα βουητό μέσα μου  Εικόνες , στιγμές , χρώματα , μυρωδιές , φωνές,  από το ταξίδι μου στην Νότιο Αμερική . ¨Όλα στροβιλίζονται  σαν προπέλα αεροπλάνου  σε στιγμή απογείωσης .. Νιώθω  την ατμόσφαιρα αυτή να με περιλούζει  και ξεκινώ ν αναμοχλεύω το περιεχόμενο  που κρύβει το κουτί , αυτό βέβαια με την σειρά του αναμοχλεύει την μνήμη μου  . Νοσταλγικά ξεσκονίσματα  στα ταξίδια  που σου ανοίγουν τους ορίζοντες . Οι αναταράξεις της καραντίνας μοιάζουν λίγο –πολύ  με αναταράξεις αεροπλάνου σε ώρα πτήσης .. ! Ξεθωριασμένη φωτογραφία  από την αντηλιά του χρόνου , τραβηγμένη σε παραλία Βραζιλίας . Κόπα  Καμπάνα  με φόντο τις φαβέλες .  Αντιθέσεις  που σε χαρακώνουν . Η ξιπολησιά

, το χαμόγελο , το ποδοβολητό της φτώχειας . Το πέπλο της  κυματίζει πάνω σε ξυρισμένα κεφάλια  των μικρών παιδιών που ποζάρουν  στην φωτογραφία . Τρέχουν σχεδόν ημίγυμνα αφού το μόνο ρούχο  που διακρίνει  κανείς επάνω τους είναι το ρούχο της ανεμελιάς  και της ελευθερίας .  Με την φωτογραφία να παιχνιδίζει στα δάχτυλα μου  και οι εικόνες να ξετυλίγονται σαν ντοκιμαντέρ  στο μυαλό μου ,   απορροφημένος για τα καλά ,  νιώθω το γάβγισμα του Περού κάτι σαν απόμακρο .Η  Ηχώ του ,  κλικ που μ επαναφέρει  στην πραγματικότητα .. Στρέφω το πρόσωπο μου , και από την γλώσσα του σώματος του  καταλαβαίνω τα λόγια του : … << … Γαααββ… γαβ !  Αφεντικό  ήρθε η στιγμή της βόλτας μας .. >> Ανοιγοκλείνω τα μάτια  αφήνω την φωτογραφία στο χαρτόκουτο , το κλείνω προσεχτικά και το ακουμπώ πρόχειρα στο γραφείο μου  .. Θ  ασχοληθώ περισσότερο με τις λοιπές πτήσεις  αργότερα .Ελέω καραντίνας  χρόνος υπάρχει άπλετος . Με αργές κινήσεις    ψάχνω το κινητό  και χτυπώ  το αντικλείδι : κωδικός 6 και τα σχετικά απαραίτητα  στοιχεία . Λαμβάνω το οκ. .. Σε λίγο    μαζί με τον Περού  σαν ξεχωριστή  νότα  σπάμε διακριτικά το ήσυχο τοπίο .     
                                              κυρ..σαμ.. 
( πνευματικό τέκνο καραντίνας .. Εν  θερμώ γραφή 9/04/20 )