Αστεγοι... Ασίγαστοι .... Καλλιτέχνες .. !

 

 

                ….  ΑΣΤΕΓΟΙ --- ΑΣΙΓΑΣΤΟΙ--   ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ….. !

 

… Κι  έτσι όπως κρατούσα  στο ένα χέρι το βιβλίο  και περνούσα  νοερά τα λόγια  του ρόλου μου ,  ήμουν  λέει αφοσιωμένος  και  συγκεντρωμένος  στην δράση .

 Διασχίζω το μικρό δωμάτιο άλλοτε χιαστί και άλλοτε στο σημειωτόν ,όταν  ένας παράξενος θόρυβος  λέει με έντονα   χαρακτηριστικά   ασυνήθιστου κρότου  μου αποσπά την προσοχή ..

   Μεσολαβούν δευτερόλεπτα , επανέρχομαι στην πραγματικότητα  και ακολουθώ τα βήματα μου .

Φθάνω  στην πόρτα  του δωματίου  και πριν η  παλάμη μου  αγγίξει   το πόμολο τότε η πόρτα  λέει   με  ένα  μαγικό τρόπο ανοίγει και  βρίσκομαι σε  μία τεράστια αίθουσα   θεάτρου εντελώς άδεια .

  Πάνω στην σκηνή  άνθρωποι  με λαμπερά πρόσωπα  να ερμηνεύουν ρόλους  από διαφορετικά  θεατρικά  έργα  να κινούνται λέει  πέρα  δώθε  κάποιοι να ξεχνούν τα λόγια τους  και να αυτοσχεδιάζουν … Μερικοί  έμοιαζαν με πλανόδιοι   μουσικοί  και ζωγράφοι  και στο βάθος   ένα  σύνθημα να λέει :

 ΑΣΤΕΓΟΙ  - ΑΣΙΓΑΣΤΟΙ  --- ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

      Μένω για λίγο ασάλευτος  παρατηρώντας γενικά τον χώρο – την αίθουσα-  τα  άδεια καθίσματα τους τεράστιους προβολείς  που έλουζαν την σκηνή  και απορροφούσαν  τις εκφράσεις των    ηθοποιών . 

 …. Ωστόσο λέει  ενώ αυτά συμβαίνουν  επί σκηνής  διακριτικά χώνομαι  προς το τέλος της πλατείας ..  βυθισμένος στο κάθισμα  προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τα συμβαίνοντα   και διαρκώς  μονολογούσα …. Άστεγοι  … Ασίγαστοι … Καλλιτέχνες….

    Ξαφνικά λέει πως  έρχεται η σειρά μου να ανέβω στην σκηνή . Νιώθω  μια  ενοχλητική υγρασία να περιλούζει το σώμα μου .. πως να ανέβω δεν γνωρίζω τα λόγια μου …  Και πως προέκυψε αυτό δεν κατάλαβα .. Η αγωνία μου στο αποκορύφωμα .

 Ο χρόνος να κοντοφθάνει  κι εγώ να στριφογυρίζω στην θέση μου  πνιγμένος στον ιδρώτα ..    Η πάλη μου  να εξηγήσω αυτά που μου συμβαίνουν  κρατά   για λίγο γιατί στο διάστημα αυτό  ένας χαρακτηριστικός ήχος με διαπερνά , με αναγκάζει να ανοίξω τα βλέφαρα μου .

   Πετάγομαι . Ρίχνω μια ματιά στο δωμάτιο  όλα στη θέση τους .  Το παράθυρο μισάνοιχτο – πάντα τα βράδια που κοιμάμαι δεν το κλείνω –  το κομοδίνο δίπλα μου και πάνω στο κομοδίνο  το κινητό τηλέφωνο στο φουλ τα φωτορυθμικά του   να χορεύει ασταμάτητα   tango .

   Η αύρα του ονείρου  ζωγραφισμένη  και στην φωνή μου , σηκώνω το τηλέφωνο :

-----  Ναι΄….Ελα  φίλε μου …

------ Καλησπέρα …. Θύμισε  που θα γίνει η πρόβα μας ??

-----   Αύριο    εννιά   στο σπίτι μου …  σε βολεύει ??

----- όμορφα .. Τα  λέμε …αύριο ..  καλή αντάμωση .. !   

        Η φωτογραφία είναι από παράσταση  ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΑΞΗΣ- ΘΕΑΤΡΟΔΡΟΜΙΟ ΝΑΥΠΛΙΟΥ - ΠΥΛΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ -- στο υπαίθριο θεατράκι  Ακροναυπλίας   <<  Να  σώσουμε τα μωρέλια μωρέ   ΚΟΙΝΟΣ  ΛΟΓΟΣ     Ελλης Παπαδημητρίου   και ΑΛΛΕΣ  ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ...  >>         

                                                            κυρ ... σαμ