Η ζωή είναι λίγη και …λήγει ….!!!
… Ξεχωρίζω το δάκρυ απ το μελάνι η φωνή απάνεμο , άπιαστο λιμάνι .
Γέρνω στην κόψη του μολυβιού μα η σκιά με πλακώνει με πάει αλλού .
Αιωρούμενο μαξιλαράκι σύννεφο που γίνεται συννεφάκι .
Πιάνει βροχή .
Ανερυθρίαστος ουράνιος θόλος στάζει αλήθειες . Άγρια η άφρη τους τρυπώνει
σε δρόμους πλατείες σοκάκια , πότε σκαλώνει πότε εκτοξεύεται πότε ξεχνιέται…
Και όταν φθάνει η στιγμή το μουσκίδι παίρνει πόζες στο ηλιόγερμα η λάμψη τους σμίγει
και μας παραπέμπει σε απλωμένη μπουγάδα .
Αλήθειες κρεμασμένες σε μπαλκόνια βυθισμένα σε αγέρηδες .
Κυματισμός τους ξεβράζει στις όχθες των ματιών μας αλήθειες κοσμήματα ορυκτά ….
Και να που όσο βάζω στην σειρά τούτες τις αράδες ένας ανεμοστρόβιλος χτυπά το μπαλκόνι και υποχρεώνει σε άτακτη φυγή λικνίζοντας στον ορίζοντα μέρος από την μπουγάδα …
Για δες είναι τέτοια η ορμή που με δυσκολία προσπαθώ να συλλαβίσω το περιεχόμενο :
…. Η
ζωή είναι λίγη και λήγει … !!! κυρ σαμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου