Και το λευκό χαρτί απορροφά την οπλή του αλόγου ,
γίνεται λευκό σκαρί λάφυρο του θυμού των κυμάτων ....
Και ο θυμός των κυμάτων κωφεύει μπρος στις παρακλητικές ιαχές των γλάρων ..
Και οι ιαχές των γλάρων μεσοπέλαγα με κυκλωτικές αργές κινήσεις ζωγραφίζουν μελωδικές νότες ..
. Και οι μελωδικές νότες φτερουγίσματα ,
Ερεβώδη η νύχτα απλώνει τα δίχτυα της .
Σκληρός φωτισμός καθώς πέφτει σαρώνει και την απόκρυφη κρυψώνα σκοταδιού .
Ενοχλητικό ?? Χωρίς άλλο .
Αργόσυρτος ήχος με απροσδιόριστη προέλευση τρυπώνει στ αυτιά σαν , απρόσκλητος βαρετός επισκέπτης .
Ενοχλητικό?? Χωρίς άλλο .
Αδέσποτο και ανυποψίαστο άστρο ξεγελά τον ουράνιο θόλο πέφτει , βρίσκει απάγκιο στην παλάμη του χεριού μου .
Ενοχλητικό?? Όχι βέβαια .
Το περισυλλέγω με ευλάβεια και στην συνέχεια αναμοχλεύω τις σελίδες του εκκολαπτόμενου βιβλίου και σαν ώριμο πλατανόφυλλο τυχαία το ρίχνω μέσα , τροφή στο θρόισμα των σελίδων του . Σελιδοδείκτης !
Ένας γάργαρος ψίθυρος γλιστρά από τα χείλη μου .
Φρεσκάρω το δέσιμο των κορδονιών των παπουτσιών μου αφαιρώντας την χαλαρή διάθεση τους , παίρνω τα βήματα και αλλάζω θέση .
Ανακαλύπτω έναν όμιλο από βράχια με την θάλασσα μπροστά να σπαρταρά και την αλμύρα της να γαργαλά την όσφρηση .
Λοιπόν που είχαμε μείνει ? Στην σελίδα τριανταπέντε προς τριάντα έξη ?
Το αστεράκι –σελιδοδείκτης- πιστό στο ρόλο του φωτίζει την μνήμη και τσεκάρει την συνέχεια της περιπλάνησης στα χνάρια του φαινομένου : άμπωτις – παλίρροια .. !!!
κυρ..σαμ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου