Καλοκαιράκι και .. Μεσημεράς .. !

 

      Καλοκαιράκι και …Μεσημεράς  ( 2 )

  Του έπεφτε  λίγο  βαρύ   ,  έπρεπε  όμως   να  μαζέψει  τα  κουράγια  του  ,  γιαυτό  και  ανασήκωσε  τους  ώμους  του  ,  οι  αναταράξεις   που  δέχεται από το    φορτίο  τον αναγκάζει   ν  αλλάξει  πλευρό στο σακί .

 Μια  μικρή  ανακούφιση   πιρουνιάζει  το  σώμα  του . Έχει  ελαφρώς  γείρει  προς  τα  εμπρός  και  το  βλέμμα  του  προσηλωμένο   σχεδόν  καρφωμένο  μπροστά .
     Καλοκαίρι  και  ο  Μεσημεράς   του  παραμυθιού   χαμένος  στους χωματόδρομους     μοιράζει  την σκόνη τον μπουχό  που σηκώνει το πέρασμα του  από γειτονιά σε γειτονιά από πλατεία σε πλατεία από αλάνα σε αλάνα  

  Στα  παλαιότερα  χρόνια  φόβος  και  τρόμος  ,  τώρα  αλλιώς  διάγει η καθημερινότητα .   Σκαστός  από  τις  παραδόσεις  των  παππούδων  και  γιαγιάδων  απολαμβάνει  λίγο  την  ξεγνοιασιά  του    μη  εγκαταλείποντας  βέβαια   τον  σάκο   με  το  φορτίο .
   Μόνο  που  αυτήν  την  φορά  ο  σάκος  με  το   φορτίο   έχει  μεταφορική  έννοια  ! 

 Τον  κουβαλά  εντός  του  και  όσο  να  πεις  του  παρά  είναι  βαρύ  και  ασήκωτο .
   Ωστόσο   τα  βήματά  του  τον  φέρνουν  σ  ένα  πεζούλι  .

....
 .....   Ας   σταθώ  για  λίγο  εδώ.....

 

Μονολογεί

 
   Κοντοστέκεται  ...  το  μετανιώνει  ...    και  με  την  άκρη  των  ματιών  του   αντιλαμβάνεται  ότι  εκείνη  την  στιγμή  αδειάζει   ένα  καλόβολο  παγκάκι

 

...  ....  Ωρρρρραίααααα......  κάθησαααα..   !  

 

Αν  και  Μεσημεράς  τα  βλέφαρα  του  βαραίνουν  ,   φαίνεται  πως  το  γεγονός  ότι  είναι  σκαστός  από  τις   αφηγήσεις  μετράει  αλλιώς ,  δεν  παύει   να  βλέπει  ν  ακούει  ,  να  νιώθει .
     Ένα  τρυφερό   αεράκι   διώχνει  την  νύστα  από  τα  βλέφαρά    και  την  θέση  της  παίρνει μια  παθιασμένη  διάθεση  για   αγρύπνια  κι   εμπλοκή  στα   δρώμενα  των  κανονικών  ανθρώπων .
       Μα  πως  ???  Με  ποιο  τρόπο   ???

   Παρατηρεί  ότι  γίνεται  διακριτικά   σε  πλήθος    ανθρώπων  που  ρέει   κατά   διαστήματα    και  αφήνει  την  σκέψη  του  να  πλάθει τα  δικά  του  σενάρια    ολικής  ...  εμπνεύσεως .
     Ένα  από   αυτά  τον  θέλει   ανάμεσα  στους   διαβάτες   ν '  ακολουθεί    το  ρεύμα   των   πεζών  χαζεύοντας    πότε  δεξιά  πότε  αριστερά  . 

 Ο  χρόνος  άπλετος    εμπρός  του  και  τα  χρώματα  της  γειτονιάς  είναι  τέτοια  που  μαγνητίζουν    και  την  πιο  δύστροπη  ματιά .
       Ώρα   αιχμής   και  η  αντηλιά  της  καθημερινότητας  προσκρούει   στα  καλλίγραμμα    γυαλιά  ηλίου  ,  η  πανδαισία    των   χρωμάτων  φιλτράρεται  γλυκά  γλυκά   και  καταλαγιάζει   τρόπο  τινά  στα  κύτταρα  .
        Στα   επόμενα   λεπτά  η  προσοχή    του  σκαλώνει    σ  ένα  σχηματοποιημένο  ανθρωποπηγαδάκι    ακροβολισμένο  και  σε  εν  θερμώ  λειτουργία . 

Πλησιάζει  .  Δροσερές  κουβέντες  , απόψεις  για  όλα , απλόχερη   κριτική  , διαφωνίες , και  σκόρπια  συγνώμη , φωνές  διαπλεκόμενες  στον  αέρα  , αναψοκοκκινισμένα  πρόσωπα  , αντανακλάσεις  που  αναβλύζει   ο   εν  λόγω   ανθρωποπυθμένας  !
    Στέκεται   για  λίγο  ,  προσπαθεί  να  διακρίνει  το  κεντρικό  θέμα   πλην  όμως  η  αρχή  η  μέση  και  το  τέλος   , κουβάρι    μπλεγμένο  . 

 Αναθαρρεί   σε  κάποια  στιγμή   και  πάει   ν  αρθρώσει  και  αυτός  κάτι  .... όταν   ένα  ξαφνικό  χτύπημα    στην  πλάτη  τον  επαναφέρει  στην  πραγματικότητα , δηλαδή  εκτός  σεναρίου .
   Έτσι  ο  Μεσημεράς   κρατώντας  στα  χέρια  την  στρογγυλή  μπάλα   που εξ αιτίας στραβοκλωτσιάς  μόλις  ξέφυγε  της   πιτσιρικαρίας από την διπλανή αλάνα  ,  συνεχίζει και  κυκλοφορεί  ανάμεσά  μας    ως  κανονικός  άνθρωπος  και  απολαμβάνει  την  από-δραση  του  από  τις  παραδόσεις   του  παππού  και  της  γιαγιάς ....!  

                                                        κυρ... σαμ ...