Η ομπρέλα του Βοσπόρου .. !!!

 

           Η  ΟΜΠΡΕΛΑ  ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ

 

Ο  ήλιος  γνέφει από ψηλά  και το νεύμα του  λες και αποθαρρύνει  κάθε λογής μαύρη σκέψη .

΄Όμως τίποτα  δεν προμήνυε  την εν εξελίξει εντός μου παλίρροια .

Ναύπλιο !  Το πρωινό  στο ξεδίπλωμα του , η ώρα σκάρτα  εννέα . Περαστικοί  διαβάτες που και που ,ωστόσο     με φρεσκάδα στο πρόσωπο τους , άλλοι στην άργητα ,άλλοι στην καθημερινή βιασύνη τους .

΄Απαντες   διασχίζουν την πλατεία Συντάγματος , περνούν  ανάμεσα  από σκόρπια  καβαλέτα  ζωγραφικής . Χαρτόνια, χρώματα ,πινέλα, παιδικές φωνές .

Η δροσιά της νιότης  να ρέει  με αφορμή  την παγκόσμια ημέρα του νερού . Παιδιά του Δημοτικού Σχολείου αποτυπώνουν  στα χαρτόνια  αχαλίνωτη φαντασία τους .  Από κοντά  μουσικά θέματα  σε συνεχή ροή  όπως  και το νερό .

Μελωδίες από την περίφημη μα τόσο  τρυφερή ταινία του Τάσου Μπουλμέτη : << Πολίτικη κουζίνα   ! >>.

Ναι. Είναι σαν να βλέπω  την Ευανθία  Ρεμπούτσικα  να αιωρείται  με τα μακριά της μαλλιά  πάνω από την πλατεία  , και να ερωτοτροπεί με το βιολί της . Απρόβλεπτο σκηνικό  αναζωπυρώνει στιγμές , όπως εκείνη  που με βρίσκει στην Κωνσταντινούπολη  στα παράλια  του Βοσπόρου .  Ακουμπισμένος στο πεζούλι  με το μυαλό να πετά  πιότερο από το  φτερούγισμα των γλάρων  που ζωγραφίζουν   και σκιτσάρουν  στον αέρα τις αφήξεις  και τις αναχωρήσεις των πλοίων .

Στον αέρα επίσης και η μελωδία της Ευανθίας Ρεμπούτσικα .. Στέκομαι ασάλευτος  και ταυτόχρονα φευγάτος , σχεδόν αόρατος  ακολουθώ το λίκνισμα της ομπρέλας .

 Έτσι και τώρα , εδώ στο Ναύπλιο  απολαμβάνω το καφεδάκι , παρακολουθώ τα δρώμενα  αφιερωμένα στην παγκόσμια ημέρα του νερού .

Στο άκουσμα της μουσικής , νιώθω  την ομπρέλα του Βοσπόρου  να μου κρατά το χέρι  και να με ταξιδεύει .

Από δε τα μέχρι πρότινος  βουβά χείλη μου , ξεπηδούν  λέξεις , ψελλίσματα , σταλαγματιές νερού : Δάκρυ -- λέξη που ήδη έχει χαραχθεί  σε μορφή στάμπας  στην  αμήχανη λευκή σελίδα --  σύννεφο, , άρωμα,  κύμα , σύμπαν ,σκόνη …

Σκόνη  από σύννεφο

Σκόνη από άρωμα

Σκόνη  από κύμα

Σκόνη  από σύμπαν

Ωστόσο η τελευταία γουλιά του καφέ , πικρή γεύση .  Πικρός πόνος . Κλείνω τα μάτια  και η ομπρέλα του Βοσπόρου  συνεχώς με ταξιδεύει….ταξιδεύει… ταξιδεύει…..

          κυρ...σαμ..