...οι αποχωρισμοί δεν εχουν πατρίδα ... !

.....  Με  ρωτας Θωμαίς ?? Χμ!  ..Χμ!   Το παραθυρόφυλλο  ανάλαφρα  κλειστό , και το φως του ήλιου  να διαπερνά  τις γρίλιες .  Εδω στον τόπο που γεννήθηκα , προσπαθω  να ταιριάξω  τα κομμάτια  που λείπουν από το παζλ της ζωής .
  Τό φάντασμα της εταιρείας  η απρόσμενη  δυσάρεστη εκπληξη  συμπυκνωμένος εφιάλτης  έρχεται και ξανάρχεται .  Με ρωτάς Θωμαίς να σου πω για τα παιδικά μου χρόνια . Στιγμές που λαμπυρίζουν  μέσα στον χρόνο .
   Να ! .. ¨Οπως  αυτή η μικρή  ηλιαχτίδα ! .. Την βλέπεις?? Δες την ! .. Δες την καλύτερα !  Παρατήρησε  πως τρυπώνει στις γρίλιες . Γύρευε  από πόσο μακρυά έρχεται !  Κι όμως  ειναι εδώ για να μας θυμίζει γλυκειά μου Θωμαίς  το φως και την ελπίδα !
   ¨Οταν ξεχυλίζουν οι αποχωρισμοί  όλοι μας εχουμε ανάγκη  απ  αυτήν την ηλιαχτίδα .
    Στεριανοί ναυαγοί , δραπέτες  από τον χάρτη , ασύνοροι πολίτες κόσμου  όλοι μας .
 Με ρωτάς Θωμαίς κι εγώ κλέβω λίγο απο την ζεστασιά σου καθώς σε κοιτώ και σε φαντάζομαι δασκάλα εκεί στην Βραζιλία . Εκεί στην Ελληνική κοινότητα  αιχμάλωτη  και πυρπολυμένη  απο τα φλογερά διψασμένα  μάτια των παιδιών .
   Οι  αποχωρισμοί  δεν έχουν πατρίδα .. !!! 
                                                                          ...κυρ....σαμ...