... Μικροδιήγημα 2

 

                                 ......   Είναι κάτι στιγμές που ...... !

 .....  Την έβλεπα  συχνά  πυκνά  στο πέρασμα μου σε σχεδόν ίδια σημεία  να περιφέρεται  βουτηγμένη στο άγχος  με ταξιδεμένη  σκέψη  στο δικό της μικρόκοσμο ..! Δεν ήταν  λίγες οι φορές που έπαιζε  το παραμιλητό της σαν κομπολογάκι  ροκανίζοντας  τον χρόνο  και περιμένοντας  κάποια συνδρομή  από περαστικούς  διαβάτες . Μήτε τ όνομά της  δεν γνώριζα , παρ όλο που χαιρετιόμασταν  δια κλίσεως της κεφαλής . ΄Ίσως  δείγμα ευγνωμοσύνης  από  πλευρά της για την κατά καιρούς  ανταπόκριση μου στο κάλεσμα μικρής βοήθειας . 
    Αδύνατη γυναικεία  σιλουέτα , με σημάδια  ταλαιπώριας  στο πρόσωπό της , αεικίνητη , εγκλωβισμένη  και μάλλον εθισμένη  σε  έναν  άγνωστο  κόσμο . Η αγωνία και αβεβαιότητα  δίδυμα  αδελφάκια  αλώνιζαν  με τις φωτοσκιάσεις  τους  στούς δαιδαλώδεις  διαδρόμους των ματιών της ... Τα  εμπόδια  και οι αναποδιές  της ζωής  σε συνδυασμό   με την ξαφνική  πανδημία  διαμόρφωναν μια σκληρή καθημερινότητα ..
    Απόγευμα . Εποχή  κορωνοιού !   Εποχή δύσκολη . Εποχή  όπου λέξεις  φράσεις έννοιες όπως :Ιχνιλάτηση , καραντίνα , εμείς, φροντίδα , φόβος, αγάπη, έγνοια, ελπίδα, ζωή, μπήκαν για τα καλά στην καθημερινότητα μας . ΄Όπως   και οι άνθρωποι  μπήκαν για τα καλά  στο κάδρο : Μένουμε σπίτι. Στο σπίτι λοιπόν οι δείχτες  του ρολογιού  δείχνουν 4.30 . Από-γιομα !΄Οχι πως έχει και τόσο σημασία , αλλά για το  χαριτωμένο  σκυλάκι σημαίνει χαρά .΄Οσο  για μένα ?  Στιγμή απόδρασης από τον ασφυκτικό κλοιό των ειδήσεων . Τα δάχτυλά μου ψαχουλεύουν  στο κινητό  αναζητώντας  το αντικλείδι του εγκλεισμού . Εντοπίζω  τον κωδικό 13033! Επόμενη  κίνηση  πατώ 6 και ακολούθως  τα λοιπά  απαραίτητα  για να  ανοίξει  η πόρτα εξόδου . Παίρνω το οκ! Ο Περού  αντιλαμβάνεται  πως ήρθε η στιγμή  για τον περίπατο μας  και  επιδίδεται  σε χαρές με το δικό του σκυλίσιο τρόπο. 
   ΄Εξω το σκηνικό  περιλούζεται  με απύθμενη σιωπή . Οι γειτονιές  τα σπίτια οι πλατείες αποκτούν άλλη  λαλιά .  Το  φυσικό  περιβάλλον  ανακτά ανάσες , τα πουλιά ατάραχα προβάρουν την προπαίδεια πετώντας  από κλαρί σε κλαρί . 
    Ακοίμητοι  φρουροί τα  αδέσποτα σκυλιά που προσπαθούν  να ερμηνεύσουν  το ξεγύμνωμα της καθημερινότητας ,  καθώς και τον κλαυσίγελο  που ξεχειλίζει  από τις κλειστές πόρτες  των καταστημάτων . 
    Σε λίγο  βρισκόμαστε στην κοντινότερη πλατεία από το σπίτι μας . ΄Άδεια  η πόλη , άδειοι οι δρόμοι ..! Ελάχιστοι  άνθρωποι σπάνε το βουβό τοπίο . Δεν είναι μόνο το τράβηγμα του Περού , αλλά και το τράβηγμα μιας  διαπεραστικής φωνής που τσιγκλά την προσοχή μου .  Πλησιάζουμε -- άλλωστε ήταν στην πορεία μας --  στο απέναντι  πεζοδρόμιο , στάση για προμήθεια καφέ . ΄Ένα όχημα  της αστυνομίας  σταματημένο .  Η προστατευτική  μάσκα  του αστυνομικού  μπορεί να κάλυπτε  το πρόσωπο του, δεν εμπόδιζε όμως την φωνή του να εκσφενδονίζεται  προς μία κατεύθυνση :
---- << Τι κάνεις εδώ  βρε  Τίνα, σου μιλώ πήγαινε σπίτι σου ...Τίνα ακόμη  εδώ είσαι ??  Φύγε τώρα .. ! >>
Δυσκολεύτηκα  να καταλάβω  που απευθύνεται .. Ο  Περού  ωστόσο  με οδήγησε  δυο βήματα  προς τον τοίχο του  καταστήματος .. Εκεί όπου  μια  γυναικεία  φιγούρα στεκόταν  σχεδόν οκλαδόν  στο πεζούλι  με το κεφάλι  γερμένο και ακουμπισμένο  στα δυο αδύναμα  χέρια της ..
    Οι φωνές του αστυνομικού  στο κενό :
--- << Τίνα σου είπα φύγε πήγαινε σπίτι σου .... >>
Χμ!  Χμ!  Σ π ί τ ι   σου  ψέλλισα  και  περίμενα  στην ουρά κρατώντας  την σχετική  απόσταση  για να πάρω  τον καφέ μου αλλά και να τρατάρω  την Τίνα . !  Δεν περνούν  λίγα δευτερόλεπτα  και νιώθω την σκιά του αστυνομικού ... 
-- << Παρακαλώ έχετε  σχετική άδεια  ? >>
-- << Βεβαίως ... >> 
Απαντώ  και όσο  ο Περού  μύριζε  τα κάτω άκρα του ένστολου  αστυνομικού , το χέρι μου αλίευε το κινητό  και τα δάχτυλά μου  αλίευαν το ανάλογο μήνυμα .  ΄Ετσι όπως γυρνώ  να το δείξω , η κλεφτή ματιά μου πέφτει  στο σημείο  που ήταν η γυναικεία φιγούρα .. Η Τίνα απούσα .! Σε λίγο  ήρθε και η σειρά μου για τον καφέ . Εγώ  ο Περού , ο καφές , και ένα γαμώτο  που δεν πρόλαβα την Τίνα να την  τρατάρω . 
     Με βαριά βήματα επιστρέφουμε  στο σπίτι μας . Την επόμενη μέρα  ιντερνετικά  σκοντάφτω  στην θλιβερή είδηση.. Διαβάζω : 
   ----  Βρέθηκε γυναίκα  πνιγμένη σε βαλτώδη περιοχή .. Συνδυάζω  γεγονότα  με το περιεχόμενο του ρεπορτάζ και δυστυχώς οι φόβοι μου επαληθεύονται !  .. Η Τίνα !!! .. Αλίμονο !  Ναί !  Μέσα μας  κι έξω μας  βουβό τοπίο  περιστοιχισμένο  μ  ενός λεπτού  σιγή  τόσο για την Τίνα  αλλά και για την κάθε ανα τον κόσμο Τίνα .! 
   Αλήθεια  είναι  κάτι  στιγμές  που απλά σωπαίνεις ... Κρίμα ... ! 
                                                  ...κυρ ...σαμ...

... Ανθοφορία .. !

    Αν η λιακάδα  κρατά μια αιωνιότητα
   ο καταποντισμός της σκιάς 
   μοιάζει  να χορεύει 
   πάνω στα σιωπηλά 
   βήματα μας .
  Γυμνός ο ήλιος λάμπει  πιότερο 
  όπως και η αλήθεια . 
  Λ α μ π ο κ ο π ή..!
 Ενσωματωμένη  σκέψη φωτός .
 Σταλαγματιά .
 Κάθε που πέφτει δροσίζει 
 την ξηρασία  και δίνει χώρο 
 στην  ανθοφορία...
 Τι  κι  αν  αλλάζουν 
τα  πάντα γύρω μας . 
΄Όταν το έσω πυρ παραμένει 
 άσβεστο καίει οτιδήποτε  σαθρό .
 Ενώ σε κάποιους  κήπους ψυχής 
 αναλλοίωτη  βλασταίνει  η αλήθεια .
 Η αλήθεια για την γη ..
Η αλήθεια  για τον κόσμο ..
Η  αλήθεια  για  τούς ανθρώπους
που περπατούν  πάνω στην γη ..
Η αλήθεια  για την ανασαιμιά του έρωτα  
και τον βρόγχο του θανάτου .. ! 
                          κυρ .. σαμ ..

 

... Μικροδιήγημα εγκλεισμού .. !!!

     Τηλεγράφημα  με βραχνή  φωνή ...!

... Οι σελίδες  του λεξικού  χορεύουν  στο τέμπο του αγέρα ! Πάντα ξεχνώ το παράθυρο  ανοιχτό . Το μάτι μου πέφτει :..τηλεγράφημα : γραπτό κείμενο  που διαβιβάζεται  με τηλέγραφο .΄Έτσι για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι ..! Εποχή καραντίνας .
     Εγκλεισμός  καινούργια  πραγματικότητα . Ωστόσο αρκετά δοτικός  σε  ερεθίσματα  και αφορμές  για ιχνηλατήσεις  εντός μας .    Ευκαιρίες  για  απρόβλεπτες  γνωριμίες  που προκύπτουν  από το βύθισμα . Τι θα συμβεί άραγε  αν πάψουμε  να κολυμπάμε  είτε στα ρηχά , είτε στα βαθιά ?  ΄Όπως   και  να  χει  η γη δεν περιστρέφεται  μόνο  γύρω  από εμάς .Αλίμονο .! Κάπου στην ακρούλα  υπάρχει  μια ανεξερεύνητη  γόνιμη  τοποθεσία  που λέγεται  ΕΜΕΙΣ .  Σίγουρα  κάποιος  φάρος μας πετροβολά  με το φως του . Με το νεύμα του . Μας δίνει  ανάσες και αντοχές .  Οι αναταράξεις  της καραντίνας  οδηγούν την πένα σε σκαλοπάτια  και διαδρόμους  πολυκατοικίας νοτισμένους  από  ά-ηχες  φωνές ! ΄Όπως  αυτές  που βιώνει  ο συγκεκριμένος άνθρωπος  στο συγκεκριμένο  διαμέρισμα . 
     Τούτη δω  την στιγμή  που γράφονται  οι αράδες  ο Λάμπρος  βάζει  πλώρη  για την κουζίνα . Ρίχνει  μια χαλαρή ματιά  στον φιλαράκο  τον κλόουν  που κοσμεί  τον χώρο , και προχωρεί .  Διασχίζει  τον όχι  και τόσο  ουρανομήκη  διάδρομο , καθ  οδόν  ελέγχει  το φωτάκι  του οποίου  η εκθαμβωτική  δέσμη  διαλύει  κάπως  την σκοτεινιά , στρίβει  δεξιά φθάνει στην κουζίνα και αποφασιστικά  κατευθύνεται  προς το παν-λευκο ψυγείο. Αποστάσεις γνώριμες γιαυτόν και διαδρομές εσωτερικές που σκαρίζουν  πολύχρωμα κουβάρια . Σκηνικό  στο περίπου  κατά πως σκαρίζει το κοπάδι για βοσκή .
     Εμφιαλωμένο  νερό , κάμποσα  πολυκαιρισμένα  άσχετα μεταξύ τους  μικροαντικείμενα  συνθέτουν  ένα  ανάγλυφο  τοπίο , έναν  αυτοσχέδιο  γεωφυσικό χάρτη  τοποθετημένο  γύρευε  πόσο καιρό , πάνω από την οροφή  του ψυγείου .΄Οχι .. ΄Οχι .. !  Ο παυσίλυπος  βρόγχος  του ψυγείου  διόλου  δεν  σχετίζεται  με  εκκολαπτόμενη πράξη  διαμαρτυρίας . Μια στοργική  κίνηση  του χεριού  του τον φέρνει  στην ευχάριστη  θέση , τον βοηθά να σβήσει  την δίψα του  με το εμφιαλωμένο  νερό . Ωστόσο  τα ενοχικά  ψήγματα για την άργητα του , διακριτικά μεν εμφανώς  δε  υποβόσκουν  στο πρόσωπο του .
    Στα επόμενα  λεπτά  ανοίγει  την πόρτα  του ψυγείου  και ο βρόγχος  αυτόματα  σωπαίνει . Τοποθετεί την φιάλη ,βγάζει μία μπύρα , κλείνει την πόρτα .  Ο βρόγχος  επανέρχεται  και διαχέεται  μέσα  σε όλο  τον χώρο , στον διάδρομο , υπνοδωμάτιο , στο χολ, κυρίως στο πολιορκημένο  από χάρτινους  ήρωες  γραφείο . 
    Παντού βρόγχος . Μέσα κι  έξω !!! Το ίδιο  και η νύχτα , γλιστρά  από  τις γρίλιες και τις χαραμάδες  των παραθύρων .
     Νύχτα παντού  ρέει  σαν παχύρρευστο υγρό ,πιρουνιάζει  παραβγαίνοντας στην ορμή  με το κρύο . Και είναι  ο ίδιος βρόγχος με αυτόν που  αποπνέει το τηλεγράφημα  που ήδη  έχει αιχμαλωτίσει  την προσοχή  και το είναι του Λάμπρου . ΄Ενα ταλαιπωρημένο χαρτί  στην παλάμη του παίζει τραμπάλα στα δάχτυλά του και προσπαθεί  να συνυπάρξει  με το κουτάκι της μπύρας . Η ώρα περνά και η σκοτεινιά  φουντώνει . Μισογερμένος
 στον τοίχο  ο Λάμπρος , γέρνει  πιότερο  πάνω  στο τηλεγράφημα και αφήνει  την ματιά του  να τρέξει  στις λιγοστές αράδες του :
  .........  Ορίζοντας θολός καθώς και η μέρα  και τόπος συνάντησης  μας ...  STOP...
Τραβώ   γραμμές  στοιχίζω λέξεις  στέλνω μήνυμα ....STOP....
Κάτι σαν  αφιέρωση από ραδιόφωνο ...............   STOP..
Βραχνή φωνή..... Βραχνή  γραφή ................ STOP......
Αγαπητέ  ------------------------  (χώρος αυτοσχεδιασμού )...STOP..
Ζητώ ταπεινά συγνώμη  που δεν  μπόρεσα  να σου  σταθώ  δίπλα  τις τελευταίες  στιγμές της ζωής σου ...... STOP.......  
Τα  ψαλιδισμένα  φτερά κρατούν το φευγιό  μου ........STOP....
Ωστόσο  η σκέψη μου  αερικό  και σε ακολουθεί .........  STOP......
     Σαφώς και χωρίς αμφιβολία  το περιεχόμενο  του τηλεγραφήματος  σμπαραλιάζει τον  Λάμπρο . 
      Εντωμεταξύ  στο  διπλανό  δωμάτιο ο φιλαράκος  ο κλόουν  με καταπληκτική  σβελτάδα  ανακαλύπτει μια φυσαρμόνικα  και ξεκινά  να παίζει  χωρίς  σταματημό . Ο σκοπός  και ο ρυθμός αυτοσχέδιος  τα δε λόγια επίκαιρα  και ταιριαστά :
    Ταξιδέψτε εντός/ απ  το σκοτάδι στο φως /  η μουσική  γλυκαίνει τα πως /.. Μένω σπίτι μένω εντός / κλείνω πόρτα και μυαλό / σε κορωνοϊο και πανικό /.
      Στο λεπτό    ρευστοποιημένη , κυματώδης  και ορμητική  νότα μεταμορφώνεται  σε πλημμυρίδα .
     Ο  βρόγχος , η νύχτα , και ο έναστρος ουρανός , ένα σμίξιμο  που ξυπνά  από την ύπνωση  τον Λάμπρο , που έχει ήδη  περάσει το δάχτυλο του  στην περόνη της μπύρας , απορροφημένος , αταλάντευτος, ακούει  και παρακολουθεί  τα δρώμενα  του κλόουν .  Σε λίγο  ενστικτωδώς  τραβά  την ντενεκεδένια περόνη .΄Ένα επιτόπιο  σιντριβάνι  με σπαρταριστές  εκσφενδονίσεις αφρού  σκορπά τον πανικό . Κόκκινη μύτη, φυσαρμόνικα , και λοιπά εξαρτήματα  του κλόουν  πλέουν  σε πελάγη .. αφρού ! Ενω ο Λάμπρος  σαν ένας άλλος μικρός Μωυσής , χαμογελαστός σχεδόν  παραδομένος  στα δίχτυα  της μέθης  νιώθει  να περπατά  πάνω σε βαθιά νερά !!!
    Τώρα πια  το τηλεγράφημα  με την βραχνή  φωνή  γίνεται  ένα με τον αφρό και τα κύματα  της  πλημμυρίδας .. !!!
                                                   κυρ... σαμ ...

( Το τηλεγράφημα με βραχνή φωνή   συμμετέχει στον κύκλο   Μικρο διηγημάτων  εγκλεισμού  . Στην συνέχεια οι εκδόσεις  Άπαρσις  -- διοργανωτές της περιπέτειας γραφής - θα προχωρήσουν στο ταξίδι  της έκδοσης .. )



      

... Σκιές στον φεγγίτη .. !!!

                                                                                                         
   ......   και οι λέξεις κλαίνε  ... μιλάνε  .. κάτι λένε .. !!!



Στο πίσω μέρος του μυαλού  
δεσπόζει ένας φεγγίτης .
Ολόγιομος κομμάτια  τ  ουρανού 
δίαυλος ονείρων 
φτερωτών μικρών ομήρων .
Στην άκρη του φεγγίτη 
ένα δάκρυ σταλαχτίτης .
Στάζει φλόγα δίνει φέγγος 
σε λέξεις που κλαίνε 
 μιλάνε κάτι λένε .
Για την τύχη των ομήρων 
φτερωτών μικρών ονείρων . 
Α- πνοες σκιές ίδιες 
των ανθρώπων οι ελπίδες !!!
                        κυρ .. σαμ ..  

.... Το χαρτοκιβώτιο ... !!!

.....  Ουρουγουάη - Μοντεβίδεο .. . !













   Το χαρτοκιβώτιο  έδειχνε  να κερδίζει την μάχη  με τον χρόνο , αφού τα σημάδια κόπωσης  δεν απέπνεαν  ανησυχία  για κίνδυνο  διάλυσης .
   Εκτός  από τα πλαϊνά   σημεία  που ήδη είχαν εμφανιστεί . ΄Οπως αναμφίβολα  εμφανή ήταν και τα ίχνη του ισχυρού .. δεσμού  που το συνέδεε  με την άλλοτε κραταιά    χαρτο-ταινία . ΄Ενας χρόνιος δεσμός , θύμα  και αυτός  της παρατεταμένης  επίδρασης του χρόνου .Εν μέσω κονιορτού  αποκαλύπτεται  η αγωνία του γηραιού  πια χαρτοκιβώτιου  σε ότι  αφορά την τελική  κατάληξη του . Οι διαθέσεις του Γιάννη  ενδόμυχα ήταν ολοφάνερα  καθάριες  και κρυστάλλινες , δεδομένου  ότι  οι επόμενες κινήσεις του  δεν έδειξαν  κάτι διαφορετικό . Τι έκανε ??? 
    ΄Εριξε δύο - τρείς  ερευνητικές ματιές  στο άδειο δωμάτιο , πήρε ανυπόμονα  το καρεκλάκι , στάθηκε πλάι  στο χαρτοκιβώτιο ,εκσφενδόνισε   μία ριπή  με το βλέμμα του -- κάτι σαν χαριστική  βολή --  αψηφώντας  την κονιορτό , το άνοιξε  Ιδίαις χερσίν  κι  επεδόθη  σ  ένα   συνεχές ψάρεμα χαρτιών .!!!
     Το συγκεκριμένο  χαρτοκιβώτιο  για τον Γιάννη  δεν ήταν  παρά μία  απύθμενη  λίμνη ,   κι εκείνο  που διαδραματιζόταν  εκείνη την στιγμή  έμοιαζε  να ταράζει τα νερά της .
    Ωστόσο  οι μικροί  υδάτινοι  ομόκεντροι  κύκλοι  ανοιγόκλειναν πιότερο  κάθε φορά  που  ο αλιεύς  ψυχή τε    και σώματι  είχε αφεθεί  στην αύρα  του χαρτοκιβώτιου .
   Σε  μία από τις πολλές προσπάθειες  νιώθει στα δάχτυλά του  την πλησμονή ( πλησμονή : πλήθος , αφθονία ) , γεγονός  που βαθαίνει  περισσότερο  τους ορίζοντες  του ενύπνιου ( ενύπνιο: όνειρο )
    Χρειάσθηκε αρκετός  χρόνος  για  ν  αντιληφθεί  την φωνή .. Κύριε  Γιάννη  τελειώσαμε ...
     Τινάχτηκε  σαν  να ξύπνησε από το ενύπνιο , έτριψε τα μάτια του καλά , γύρισε τους κοίταξε  και μόλις προσπάθησε να μουρμουρίσει :...πηγαίνετε , το χαρτοκιβώτιο  θα το αναλάβω  μόνος μου ...
  Έπειτα από λίγο  ο Γιάννης  σηκώθηκε , πήρε το καρεκλάκι  προχώρησε προς τον διάδρομο  και το ακούμπησε  δίπλα στην έξοδο . Κάπου εκεί  είχε αφήσει  τα σύνεργα του καπνίσματος . Με αργές κινήσεις  στρίβει το τσιγάρο του , το ανάβει  και πλησιάζει το χαρτοκιβώτιο. ΄Ορθιος περιφερόταν γύρω  από αυτό . Πότε το κοιτούσε , πότε έγνεφε  προς την πορεία του καπνού . 
   Η ώχρα  του δωματίου , το φευγιό τού  καπνού , το φευγιό το δικό του , κι έπειτα το χαρτοκιβώτιο με το περιεχόμενό του , τα χαρτιά , τις σημειώσεις , δρομολόγια ζωής .
   Σημάδια  ανεξίτηλα  τυπωμένα  στον εύθρυπτο  πια Γιάννη . Κοντοστάθηκε λίγο , πηγαίνει προς τον διάδρομο , έδειχνε σαν κάτι να ψάχνει . Γυρίζει αποφασιστικά  στο χαρτοκιβώτιο , διπλώνει προσεχτικά  το επάνω μέρος του , και με καταπληκτική  επιμέλεια  το τοποθετεί στην άκρη . Στη συνέχεια με τον μικρό μαρκαδόρο  που κρατούσε   στα χέρια του , στην ράχη  του χαρτοκιβώτιου  εναποθέτει  την ένδειξη : Προσοχή  ευθραστον ..
Ακολούθως  τινάζει νωχελικά  με την παλάμη του  την σκόνη και εν  μέσω  κονιορτού χύθηκε προς την έξοδο , αφήνοντας πίσω  χαρτοκιβώτιο , πραμάτεια , και ... σκόνη ...!!! 
                                                κυρ...σαμ.. 
( Πρώτη δημοσίευση ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ   11-06-1999  )

     
 

... Γιατί Πάσχα σημαίνει ...πέρασμα .. !!!

..... Νησί  Πάσχα ....!!!








....Στρέφω το βλέμμα  μου αργά- αργά  προς το παράθυρο, πλησιάζω σχεδόν αθόρυβα . Το ανοίγω  με προσοχή  μη και  τρομάξουν  οι φτερωτές  ευχές ... γιατί και οι ευχές  έχουν ανάγκη  την ηρεμία τους . Μέσα το φως  της ημέρας  φουντώνει .. ΄Εξω  η νύχτα σιωπηλή . ΄Ο έναστρος ουρανός  σπέρνει  καλοσυνάτες  ευχές  για το Πάσχα των Ελλήνων .. Το Πάσχα  των απανταχού ανθρώπων !!!.. Ευχές  για το .. πέρασμα ! Γιατί  Πάσχα  σημαίνει  πέρασμα !  Πέρασμα στο .. ΕΜΕΙΣ .. !!! Κατά τα λοιπά  υγεία να έχουμε καί  ξύστρα  για το μολύβι μας ..!   ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ! Καλή  ανά(σ)ταση ψυχής .. !  Αγάπη  μόνο  παντού ... !!!    
                            κυρ ... σαμ ...

.. στην σκιά μιάς Μεγάλης Παρασκευής ... !!!

.....  η   περιπέτεια ενός   ποιήματος ... !


















...  Μεγάλη Παρασκευή !  Το σώμα  εδώ , το πνεύμα , η ψυχή , το μυαλό ,  μπαγκάζια  σε μια βαποριά όνειρα .....
Μόνος  με μια θολή  κουρτίνα  εμπρός μου . 
Και πίσω από την κουρτίνα 
το φευγιό στα θέλω  .
Τα θέλω  και το είναι 
τεμαχισμένοι κόκκοι 
ν  ανάβουν και να σβήνουν 
ν αναβοσβήνουν ...! 
Νιώθω τούς τριγμούς  τ  ονείρου 
 σ κ ι ά ζ ο μ α ι .
Που ανάσα ...
Που  πνοή ...
Μεγάλη   Παρασκευή 
και η ζωή συνεχίζεται  
κάτω από τον ίδιο ουρανό ..
Το γέλιο σου ...
Το κλάμα  σου...
Το γέλιο μου ...
Το κλάμα  μου ....
Στρέφω το βλέμμα προς τα επάνω ...
Θέλω  να σε αγγίξω  μα δεν φθάνω ...
Κάποτε  ίσως ...! 
        κυρ ... σαμ ..
 

...δια χειρός Μαρίας .. !!!

  
   ......    Η ζωή είναι ρευστή σαν το γάργαρο νερό  που κυλά ορμητικά  ! Απλά λουζόμαστε με στιγμές ... 
  Όταν δε η αγάπη σε κυκλώνει   είναι ακόμη  ομορφότερο  και βαθιά ανθρώπινο ...!  Ευχαριστώ  και συγχαίρω την Μαρία για την καλλιτεχνική  αποτύπωση  της  συναισθηματικής στιγμής ... 

 Κυπαρίσσι  !... Με τις αγάπες μου  .. Ο  Περού και η  Μαρία  σε καλλιτεχνική  δημιουργία ... !!! 

.... δύο καρφιά κι ένα σφυρί .. !!!

Χειροποίητη έκδοση  σε περιορισμένα αντίτυπα


  
... Στάλες  βροχής  που διαπερνούν σώμα ,ψυχή,και νου...  ΄Άηχες  μπάντες , συστεγασμένα σκιρτήματα ...!!!













   ΄Ελαχε ο κλήρος  να καρφωθώ  με τα ίδια  μου καρφιά . Εδώ στις παρειές του δρόμου , εν μέσω  σιδηρικών , εμπρός  στην κοινή  θέα  του  αποσβολωμένου  πλήθους . 
    Αναρωτιέμαι , πως εγώ ένας καλαφάτης  α- σήμαντος  άνθρωπος  στην ουρά του  κόσμου ,να είμαι  περιζήτητος  για την  τακτοποίηση  ποικίλων  εκκρεμοτήτων  χάρη  στην αποτελεσματικότητα  των προϊόντων μου  .
   Ποιός τάχα  είναι ο προορισμός , ποια  είναι η τύχη  και το μέλλον  που προσφέρει  γενικά  ο πάγκος μου .
   Το συνεχές πηγαινέλα  τού πλήθους  κινείται πάνω  στις ράγες του καθημερινού δρομολόγιου  με ιλιγγιώδη  ταχύτητα .
   Ενα καλο-κουρδισμένο  ανθρωποτρενάκι . Πατρίς- Θρησκεία-Οικογένεια ! Παθιασμένα συγκρουόμενα  αυτοκινητάκια  σε λουνα  παρκ  του δρόμου !
   Και από την άλλη ο πάγκος  εργασίας με τα πανέρια  ολόγιομα  με σφυριά, βέργες και καρφιά . Σταθμός προαιρετικός για ανυποψίαστους  διαβάτες . 
   Τελικώς πόσο κοστίζει το σίδερο?? Σε ανθρώπινες ζωές η σε χρήματα ?   Το αταίριαστο ερώτημα  για έναν καλαφάτη  που προσπαθεί να επιβιώσει  σφυροκοπώντας  δυο καρφιά κι ένα σφυρί .
      Ναι! Ναι ! Θαρρώ πως έτσι είπαν . Δύο καρφιά  και ένα σφυρί.   Η σπινθηροβόλα  ματιά, η βιασύνη , η αποφασιστικότητα , το καθένα ξεχωριστά και συνάμα  όλα μαζί σφυρηλάτησαν την σκέψη . Ποιος το περίμενε !
   Ενας ασήμαντος καλαφάτης  να σφυροκοπηθεί  ανελέητα  από τα ίδια  του τα εμπορικά τέκνα . 
   Τώρα καταλαβαίνω τι  σημαίνει ανταρσία  !... Ανταρσία σφυριών , μεταλλικός ήχος , ήχος φονικός . 
     Δύο καρφιά κι ένα σφυρί ! Τελικώς πόσο κοστίζει  το σίδερο ? Σε ανθρώπινες ζωές  η σε χρήματα ?  Τα ρέστα σας παρακαλώ . 
     ¨Υστερα απομακρύνθηκαν   βιαστικά  παίρνοντας μαζί  τον ήχο . Τον μεταλλικό φονικό ήχο , προιόν  της ανελέητης  ανταρσίας των σφυριών .
    Εγώ ο καλαφάτης , ο ασήμαντος  κι  αδύναμος  άνθρωπος  που τιθασεύει  τις διαθέσεις του σιδήρου, στέκομαι αλίμονο , ανήμπορος , να τιθασεύσω  τις συμπεριφορές  του  πλήθους .
    ¨Ωρες- ώρες  αυτός ο μεταλλικός  ήχος  δεν έχει  να ζηλέψει  τίποτα  περισσότερο η λιγότερο  από τα διασταυρωμένα πυρά στην ανυπεράσπιστη  πόλη , τα δεινά της οποίας  αναπνέω , στην πόλη που κατοικώ  και σταυροκοπιέμαι , σφυροκοπώ και σφυροκοπιέμαι .
    Εγώ  ο  α- σήμαντος άνθρωπος ! ... Ο  καλαφάτης ... !!! 
           --------------        ------                 -----------------                                 
 (   Το κείμενο  προέκυψε  με ερέθισμα  και αφορμή .. Τα διηγήματα  της Ανατολής ...  Μαργκερίτ   Γιουσενάρ , κατά την διάρκεια  περιφερειακού  θεατρικού σεμιναρίου (1995- Κυλλήνη) με θεματική  ενότητα : Από το .. Πεζογράφημα  στον θεατρικό λόγο  .. και εισηγητή - συντονιστή τον σκηνοθέτη- συγγραφέα Σωτήρη Χατζάκη .. Το 2018  συμπεριελήφθη  στην χειροποίητη έκδοση -- ελαχίστων αντίτυπων -- ποιητικής συλλογής  με τίτλο ... ημιθανή κεραμίδια ..... )      
                                              ... κυρ ... σαμ ...

Βαρέλι των ντελικάτων εραστών .. !!!

Όταν  οι ράγες του τετραδίου  δραπέτευαν από τα μικρόφωνα του ραδιοφώνου ( Ανατολικός fm 95,8 )  , στιγμές  από εκείνη την ραδιοφωνική περιπλάνηση  αναδύονται  από την δική τους καραντίνα . Αλήθεια τρία αθώα χειροποίητα βαρέλια πως  μπορεί να πυροδοτήσουν την πένα ? 
  -------  Από μια σιδεριά  καλά στερεωμένα  τρία βαρέλια , σε σχετικό ύψος  κοσμούν την ταβέρνα .  Ακριβώς από κάτω  στοιχισμένα τρία τραπέζια  σε αναμονή  θαμώνων . Η θέση τους όμως    είναι τέτοια που αν θελήσει κανείς να τα προτιμήσει  , υποβάλλεται  σ ένα προσκύνημα , αφού αν δεν σκύψει   είναι αδύνατον να χωρέσει ..! 
  Ο  Μήτσος ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας έχει επιβάλλει  δικούς του κανονισμούς κυκλοφορίας  στον χώρο του . Ας όψεται όμως η ποιότητα του κρασιού , και τα φοβερά ανέκδοτα .. Κι έπειτα το γρήγορο σερβίρισμα αφού  η στενότητα του χώρου  ήταν απαγορευτική  για προσέλευση πολλών ανθρώπων .  Ενδεικτικά  στιγμιότυπα όπως :  ¨Όταν μπαίνει στο μαγαζί  κάποιο ζευγαράκι  ερωτευμένο , ο Μήτσος  το  βάζει να καθίσει  στο τραπέζι  κάτω από το βαρέλι  που γράφει : ... Βαρέλι των ντελικάτων εραστών ... . Το συγκεκριμένο  τραπέζι  είναι στρωμένο  με μεγάλο  τραπεζομάντιλο  έτσι ώστε να φθάνει μέχρι το πάτωμα . Οι δε καρέκλες απέναντι η μία την άλλη .  Χωροταξία που κάθε άλλο διευκολύνει  το άγγιγμα , απομακρύνει μάλλον .  Τότε ξεκινούσε το κέντημα των λιγοστών λοιπών θαμώνων  με τα ροδοκόκκινα πρόσωπα από το άγιασμα του κρασιού .. π.χ.  .....Ερωτευμένα  παιδιά και τα έβαλες φάτσα κάρτα στο μαγαζί και μακριά  να μην μπορούν  ν αγγιχτούν ?    Ο  Μήτσος ατάραχος  άκουγε με στωικότητα , και με το αργό φιλοσοφικό τέμπο του απέκρουε  τα δυνατά βολέ που του έριχναν  περιπαικτικά βέβαια .. 
........  Ακούτε  το λοιπόν , η φωτιά  φουντώνει όταν φυσάει, και το πάθος όταν παρεμποδίζεται ...
    Τα  πειραχτήρια  επιμένουν : 
-----  Και το σεντόνι που  χεις  στρωμένο  για τραπεζομάντιλο ??
 Ο  Μήτσος σ ετοιμότητα και φοβερό ρεφλέξ  απαντα :
------   Ακούτε καλά , το λοιπόν ,  βάλτε το στο μυαλό σας , η διαπλοκή  είναι συναλλαγή , συναλλαγή κάτω από το τραπέζι . Και η ερωτική .... Το  λοιπόν το πιάνεις ??  
 Σπαρταριστά γέλια  κι ένα ομαδικό τσούγκρισμα  ρίχνει την αυλαία της μικρής αυτής παράστασης  που γύρευε σε  πόσες άλλες παρόμοιες  έχει πρωταγωνιστήσει ...!  
                                                κυρ  ... σαμ ..
   

.. Παιχνίδια με τον .. καθρέφτη .. !!!

Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Fernardo Bottero   Μποκοτά  Κολομβία ...












 .....  Ντύσαμε  με όμορφες λέξεις  την σκέψη μας ! Σταθήκαμε  μπροστά στον καθρέφτη , και προβάραμε  αρκετές γκριμάτσες . Ποια  ν απορρίψεις  ! Και ποια  να κρατήσεις !!!
   Δοκιμάσαμε και γευτήκαμε  την ζεστασιά των λέξεων . Ζεστασιά  που πολλές φορές  την θεωρούμε δεδομένη , πλην όμως η πραγματικότητα  μας απογοητεύει ..  Οι άνθρωποι  συχνά πυκνά κλείνουν ειρωνικά το μάτι  στην ποιότητα ... Ο υποκειμενικός ορισμός της ποιότητας  δίνει χώρο  για πολλές ερμηνείες .   Το κόκκινο ανάβει  όταν η υποκρισία  ξεχειλίζει  και σκορπά  στους δρόμους .  Τότε αλίμονο ! Το  οδόστρωμα  πλήττεται  από ακραία ολισθηρότητα  με αναπόφευκτη  συνέπεια αργά η γρήγορα την μοιραία .. καραμπόλα !!!
                                                      ... κυρ .. σαμ .. 

Αμα ξέρεις οτι υπάρχει... Κι αν ξέρεις να τον βλέπεις .. !!!

   Τεθλασμένη γραμμή   το χνάρι της φωνής  σαν επιτηδευματίας  δραπέτης  ξεστρατίζει από το κέλυφος της ημιφωνίας . Αιωρούμενα βομβαρδιστικά  επ  αγαθώ των ανθρώπων ! Ελέω Θεού !! Ελέω ισχυρού ! Ελέω  πε (ι)νας ..! Αθροίζουμε  ευχές  για τα ποθούμενα πάθη  και παθήματα .  Η κατά-νυξη  απαγκιάζει εντός μας. Κάθε φορά  που τ άγια πάθη κατισχύουν  την σφοδρότητα  των ανέμων  αναζητούμε τ  αντιανέμια . Την ίδια στιγμή όλο και  κάποιοι εργολάβοι πολέμου  πεζοδρομούν αυθαίρετα  την ζωή μας . Καταπατούν  και τις πιο απόκρυφες  πτυχές , συντηρούν  τον σκοταδισμό  για να καρπωθούν  την ηλιοβολή  ( ηλιοβολή =έντονη λάμψη ).  
     Ο ήλιος ανατέλλει  και δύει πάντα για όλο τον κόσμο ανά τον πλανήτη .  Και ανά τον πλανήτη οι αγέρηδες  πνέουν και σαρώνουν ότι κινείται .. Να όπως  τούτο δω το σημειωματάρι  που φιλοξενεί  ανεμοσυλλεκτικές σκέψεις προπλάσματα  ζύμης για  ιχνηλάτηση   αναστοχασμού ..! Καλοκαίρι από το απώτερο παρελθόν  θαρρώ , δώρο της  καλής  μου φίλης  Ζοζετ , στ οπισθόφυλλο με την ιδιόχειρη γραφή της  σημειώνει :
.....     Υπάρχει ένας μαγικός κόσμος μέσα στον κόσμο  και ένας μαγικός άνθρωπος  μέσα σε κάθε άνθρωπο .
    Ο  άνθρωπος  βλέπει τον κόσμο της μεγαλειώδους  συσκευασίας , όμως δεν βλέπει το περιεχόμενο . Αλλά αν δει τον μαγικό άνθρωπο μέσα του , τότε ο μαγικός άνθρωπος βλέπει  τον μαγικό κόσμο .
       Δεν είναι ανύπαρκτος , ούτε αόρατος . Είναι υπαρκτός και ορατός .  ΄Άμα ξέρεις  ότι υπάρχει. Κι αν ξέρεις να τον βλέπεις . ...                                                                     κυρ... σαμ ...
               

αντικατοπτρισμοί στο βλέμμα του αναγνώστη .. !!

 Οι λέξεις σπαρταρούν  καθώς η απειλή  του μολυβιού  περιορίζει αισθητά την απελευθέρωση τους .  Ασφυκτιούν στα μολυβένια ρινίσματα . Μόνη παρηγοριά το αδηφάγο  βλέμμα του αναγνώστη .   
Κάτι σαν κρησφύγετο  .!
Κάτι σαν καταφύγιο.!
Το βλέμμα του αναγνώστη που ακολουθεί τις καμπύλες  των γραμμάτων , φωτογραφίζει  τις έννοιες   και τα νοήματα που κρύβονται πίσω  από τις φράσεις . Διεισδύει  στο κρυμμένο κείμενο  και ανακαλύπτει  τις πιθανές απόκρυφες οπτικές γωνίες .  Φωτίζει την αλήθεια .. ??  Η μήπως το ξέφωτο της αλήθειας ??  
                                  ....  κυρ.... σαμ ...

... Ιδια ζέση ... ίδια φλόγα .... !!!

....  .ΟΙ αληθινές ανθρώπινες ιστορίες φωτίζονται  στο διάβα του χρόνου ... ΄Άνθρωποι που κολύμπησαν  σε μια θάλασσα χαρμολύπης , περπάτησαν  σε κακοτράχαλους δρόμους και ατραπούς  νοτισμένους από  σκοτεινιά και  αβεβαιότητα ...

...  Η μυρωδιά    η αφή ο ιδρώτας , οι χαρακιές του βλέμματος του , οι ζάρες και το τσαλάκωμα , όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά , χνάρια  του παππού μου  Πέτρου ! 
   





Οι αναταράξεις της καραντίνας μας οδηγούν  σε δημιουργικά αντίδοτα . Ξεσκονίζουμε το αρχείο , σκουντουφλάμε σε στιγμές συναισθηματικής αξίας .  Εστιάζουμε την συγκέντρωση προσοχής σε ότι μας ταξιδεύει , σε ότι διευκολύνει την απόδραση μας . Κάπως έτσι με βρίσκει  η εν ηλικιωμένη πια νύχτα  να ξεφυλλίζω έγγραφα  βουτηγμένα στο λιοπύρι της ιστορίας . Ντοκουμέντα που καθρεφτίζουν ιστορικές  στιγμές  από την εποχή του Μικρασιατικού πολέμου . . 
   Ο παππούς μου ο Πέτρος Σάμιος υπήρξε αιχμάλωτος  στην Μικρά Ασία .. Κρατώντας στα χέρια μου τ απαραίτητα δικαιολογητικά του ο νους μου  τρέχει  στο θεατρικό  πείραμα της ΕΛΛΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  με τίτλο  Η ΑΝΑΤΟΛΗ ...  ξεχωρίζω τα λόγια ( απόσπασμα) του ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ  :
   ------   Αρχαία λόγια λέτε , πάνω στο τσουβάλι  που λέω εγώ 
     πάνω- πάνω  κολλήστε τη σπηλιά 
     εκεί  μ  έβρε  η καλότατη  αλεπού και με συμβούλεψε 
     πως  δε  σφάζουνε  τους τεχνίτες , παραδόθηκα 
     είπα πως είμαι  χτίστης , χτίζαμε φούρνους , χτίζαμε χαμάμια 
      όλα βάλτε  τα ... και την αγωνία και την τιμωρία 
    οποιανού  έκανε πως ήξερε  την τέχνη 
    δύο σταυρούς πάνω -- πάνω  στο στήθος  να βάλετε 
    ύστερα  σειρές -- σειρές  μαυρες  λουρίδες 
    του φάρδους  και μια  λουρίδα  πράσινη 
    σκλάβοι   σκάβουνε  την άνοιξη αμπέλια 
     κι  οι  σκλάβοι  που καθαρίζουνε  τα καμένα 
     δύο σειρές  μαύρες  μια μολυβιά 
     δίπλα  θ  αφήστε  μια λοξή  κοψιά 
     ξέσκεπα τα πλευρά μου 
     στο πλευρό με χτυπήσανε  και σκόρπισα 
     ένα χρόνο ήμουνα παϊδι , γύρω - γύρω 
     άλλα πολλά , στοίβες τα κόκαλα οχι αραιά 
    μας φτυαρίζανε , μας πουλούσανε 
     αραμπάδες  για  λίπασμα .
   κι  άλλα πολλά  που δεν κεντιούνται 
    μα τούτα  όλα  χρειάζονται , 
    θα τα φορώ αφού είμαι ο τελευταίος που γλίτωσα 
     τέλειωσε  κι  η  παράσταση .......
                     Θεατρικό πείραμα Η  ΑΝΑΤΟΛΗ  Ελλης Παπαδημητρίου 
   
  Το 2005  είχα την τύχη  να συνεργασθώ με την θεατρική ομάδα του ΚΑΠΗ Δήμου ΝΕΑΣ  ΚΙΟΥ ..  Ανεβάζαμε το μονόπρακτο του Παύλου Μάτεσι  Η  ΤΕΛΕΤΗ .  Στο έντυπο πρόγραμμα της παράστασης   ανήκει και το σημείωμα  αφιερωμένο διακριτικά στον παππού μου :
      Για το ευτυχές αντάμωμα ... !
Στιγμή ονειρική  σε παιδική μου ηλικία ! Σπίτι προσφυγικό .Δωμάτιο που οι μεγαλύτεροι  το λέγανε σάλα .... Χοοοοππ !! Ξαφνικά  φυτρώνει  μπροστά μου  ένας  ψηλός  άνδρας . Πως τρύπωσε  εκεί από τα κεραμίδια ?? Πως βρεθήκαμε  απέναντι , ποιός ξέρει ??  Καλοσυνάτη μορφή  με χαμόγελο  σκύβει και μου προσφέρει  ένα κέρμα . Εικοσάδραχμο  έμοιαζε . Οι παλαιότεροι  θα το θυμούνται . Το λέγανε θαρρώ ... Ποσειδώνα .  Δεν περνά ένα λεπτό και μια έντονη λαμποκοπή  ήρθε ν αποκαταστήσει την γεωγραφία  του δωματίου  στις πραγματικές συνθήκες . .. Ονειρο .. !  Κρίμα .. !
        Την επόμενη  μέρα  οι γονείς μου , είπαν πως ο ψηλός  άνδρας  ήταν ο παππούς μου . Η ζέση  αυτής της ονειρικής  στιγμής  μ ακολουθεί , την νιώθω  σαν κερί , που ανάβει  συνεχώς  και λιώνει -- λιώνει  διατηρεί την φλόγα  του , μα δεν τελειώνει , κρατάει  χρόνια  αυτή η τέρψη ...!!!
   Ε  λοιπόν !!! Ναι , ίδια ζέση , ίδια φλόγα  αποπνέει  και τούτη δω την στιγμή που  οι ράγες του τετραδίου , δίνουν χώρο για το μικρό αφιέρωμα στον  παππού μου που δεν γνώρισα  παρά μόνο στην ονειρική εκείνη  σκηνή  .. !!! 
                                                            κυρ  ... σαμ ...

ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ...!

....  ¨Άνθρωποι που ψάχνουν το αντικλείδι  της απόδρασης απ  τα  αόρατα κάγκελα  της προσωπικής φυλακής .   Σύντομες ιστορίες και στιγμιότυπα , κάτι σαν μικρά διαμερίσματα ίδιας πολυκατοικίας .... Σε όλη την διάρκεια  οι ήρωες  προσπαθούν να σπάσουν ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ  και ν αποδράσουν .  Προς τα πού ???  Υπάρχει χρόνος ??  
                                                                   κυρ...σαμ..

Κάτι σε ωθεί να .... !

Τα πρόχειρα  σημειωμένα τηλέφωνα διόλου δεν προδίδουν  την επικρατούσα οπτική κατάσταση  της άλλης πλευράς  του χαρτιού .  Είναι συχνό  το φαινόμενο  και συμβαίνει όταν λείπεις , κάποιος/α να σε αναζητήσει  μέσω τηλεφώνου , και πάντα  κάποιος  να τσεκάρει  αυτήν την αναζήτηση . 
    Ουδέν  παρά-λογο !!!  Από την άλλη πλευρά  του χαρτιού  παν-λευκο  το κενό  δεσπόζει  και προκαλεί . Ταυτόχρονα  καθρεφτίζει και καθρεφτίζεται  την ίδια στιγμή  που οι ά-δολες  διαθέσεις του ειδώλου , γλιστρούν  στις παρυφές  μιας  ασπριδερής  γυαλάδας  ενσ(τρ)ωματωμένης  στο όλον τοπίο της λευκής  σελίδας . 
    Και  καθώς  μετεωρίζεσαι  ανάμεσα στο  να διαταράξεις η όχι  το λευκό τοπίο , κάτι σε ωθεί  προς το βυθό ! 
    Κάτι σε ωθεί  να προτάξεις τα δώδεκα  ΟΧΙ, τα πέντε ΝΑΙ , τα οκτώ ΙΣΩΣ και τα δέκα ΜΗΠΩΣ ...!  
  Κάτι σε ωθεί  ν  ανατρέξεις  σε λέξεις δραπέτες , που φυγαδεύονται  από αχρησιμοποίητα  λεξικά .
    Λέξεις που αναζητούν πατρότητα μέσα στην παγκόσμια  ορφάνια , ολισθαίνουν  από παράγραφο σε παράγραφο . 
   Βραχύπνοες   λέξεις που χορεύουν  και αμύνονται  στον ιμάντα  της γλωσσικής  κατολίσθησης ...
Κάτι  σε  ωθεί να δώσεις  σπιρτάδα , ζωντάνια , και πνοή σε λέξεις  που βιώνουν την Δημόσια  απομόνωση τους , εγκλωβισμένες  στα εδάφια και παραγράφους , ενός γραφειο-κρατικού  τοπίου που σαρώνει  και δολοφονεί  ουσία και συναίσθημα ..
   ¨Ένα   συ-λογιστικό  τοπίο , που απο-χυμοποιεί  τα πέριξ  αυτού συμβάντα , υφα(ρ)πάζει  το << γρ >>  της υ(γρ)ασίας  και το εμφυτεύει  αλλαχού  ποικιλοτρόπως .. !
        .....   Κάτι  σε  ωθεί  να ......    !
                                                             κυρ ... σαμ ... 
  ( Δημοσιεύθηκε  3/06/98  στην στήλη Σχολιογραφικά  εφημερίδας ΝΕΑ ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ... )