... Η μυρωδιά η αφή ο ιδρώτας , οι χαρακιές του βλέμματος του , οι ζάρες και το τσαλάκωμα , όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά , χνάρια του παππού μου Πέτρου !
Οι αναταράξεις της καραντίνας μας οδηγούν σε δημιουργικά αντίδοτα . Ξεσκονίζουμε το αρχείο , σκουντουφλάμε σε στιγμές συναισθηματικής αξίας . Εστιάζουμε την συγκέντρωση προσοχής σε ότι μας ταξιδεύει , σε ότι διευκολύνει την απόδραση μας . Κάπως έτσι με βρίσκει η εν ηλικιωμένη πια νύχτα να ξεφυλλίζω έγγραφα βουτηγμένα στο λιοπύρι της ιστορίας . Ντοκουμέντα που καθρεφτίζουν ιστορικές στιγμές από την εποχή του Μικρασιατικού πολέμου . .
Ο παππούς μου ο Πέτρος Σάμιος υπήρξε αιχμάλωτος στην Μικρά Ασία .. Κρατώντας στα χέρια μου τ απαραίτητα δικαιολογητικά του ο νους μου τρέχει στο θεατρικό πείραμα της ΕΛΛΗΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ με τίτλο Η ΑΝΑΤΟΛΗ ... ξεχωρίζω τα λόγια ( απόσπασμα) του ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ :
------ Αρχαία λόγια λέτε , πάνω στο τσουβάλι που λέω εγώ
πάνω- πάνω κολλήστε τη σπηλιά
εκεί μ έβρε η καλότατη αλεπού και με συμβούλεψε
πως δε σφάζουνε τους τεχνίτες , παραδόθηκα
είπα πως είμαι χτίστης , χτίζαμε φούρνους , χτίζαμε χαμάμια
όλα βάλτε τα ... και την αγωνία και την τιμωρία
οποιανού έκανε πως ήξερε την τέχνη
δύο σταυρούς πάνω -- πάνω στο στήθος να βάλετε
ύστερα σειρές -- σειρές μαυρες λουρίδες
του φάρδους και μια λουρίδα πράσινη
σκλάβοι σκάβουνε την άνοιξη αμπέλια
κι οι σκλάβοι που καθαρίζουνε τα καμένα
δύο σειρές μαύρες μια μολυβιά
δίπλα θ αφήστε μια λοξή κοψιά
ξέσκεπα τα πλευρά μου
στο πλευρό με χτυπήσανε και σκόρπισα
ένα χρόνο ήμουνα παϊδι , γύρω - γύρω
άλλα πολλά , στοίβες τα κόκαλα οχι αραιά
μας φτυαρίζανε , μας πουλούσανε
αραμπάδες για λίπασμα .
κι άλλα πολλά που δεν κεντιούνται
μα τούτα όλα χρειάζονται ,
θα τα φορώ αφού είμαι ο τελευταίος που γλίτωσα
τέλειωσε κι η παράσταση .......
Θεατρικό πείραμα Η ΑΝΑΤΟΛΗ Ελλης Παπαδημητρίου
Το 2005 είχα την τύχη να συνεργασθώ με την θεατρική ομάδα του ΚΑΠΗ Δήμου ΝΕΑΣ ΚΙΟΥ .. Ανεβάζαμε το μονόπρακτο του Παύλου Μάτεσι Η ΤΕΛΕΤΗ . Στο έντυπο πρόγραμμα της παράστασης ανήκει και το σημείωμα αφιερωμένο διακριτικά στον παππού μου :
Για το ευτυχές αντάμωμα ... !
Στιγμή ονειρική σε παιδική μου ηλικία ! Σπίτι προσφυγικό .Δωμάτιο που οι μεγαλύτεροι το λέγανε σάλα .... Χοοοοππ !! Ξαφνικά φυτρώνει μπροστά μου ένας ψηλός άνδρας . Πως τρύπωσε εκεί από τα κεραμίδια ?? Πως βρεθήκαμε απέναντι , ποιός ξέρει ?? Καλοσυνάτη μορφή με χαμόγελο σκύβει και μου προσφέρει ένα κέρμα . Εικοσάδραχμο έμοιαζε . Οι παλαιότεροι θα το θυμούνται . Το λέγανε θαρρώ ... Ποσειδώνα . Δεν περνά ένα λεπτό και μια έντονη λαμποκοπή ήρθε ν αποκαταστήσει την γεωγραφία του δωματίου στις πραγματικές συνθήκες . .. Ονειρο .. ! Κρίμα .. !
Την επόμενη μέρα οι γονείς μου , είπαν πως ο ψηλός άνδρας ήταν ο παππούς μου . Η ζέση αυτής της ονειρικής στιγμής μ ακολουθεί , την νιώθω σαν κερί , που ανάβει συνεχώς και λιώνει -- λιώνει διατηρεί την φλόγα του , μα δεν τελειώνει , κρατάει χρόνια αυτή η τέρψη ...!!!
Ε λοιπόν !!! Ναι , ίδια ζέση , ίδια φλόγα αποπνέει και τούτη δω την στιγμή που οι ράγες του τετραδίου , δίνουν χώρο για το μικρό αφιέρωμα στον παππού μου που δεν γνώρισα παρά μόνο στην ονειρική εκείνη σκηνή .. !!!
κυρ ... σαμ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου