... Μικροδιήγημα 2

 

                                 ......   Είναι κάτι στιγμές που ...... !

 .....  Την έβλεπα  συχνά  πυκνά  στο πέρασμα μου σε σχεδόν ίδια σημεία  να περιφέρεται  βουτηγμένη στο άγχος  με ταξιδεμένη  σκέψη  στο δικό της μικρόκοσμο ..! Δεν ήταν  λίγες οι φορές που έπαιζε  το παραμιλητό της σαν κομπολογάκι  ροκανίζοντας  τον χρόνο  και περιμένοντας  κάποια συνδρομή  από περαστικούς  διαβάτες . Μήτε τ όνομά της  δεν γνώριζα , παρ όλο που χαιρετιόμασταν  δια κλίσεως της κεφαλής . ΄Ίσως  δείγμα ευγνωμοσύνης  από  πλευρά της για την κατά καιρούς  ανταπόκριση μου στο κάλεσμα μικρής βοήθειας . 
    Αδύνατη γυναικεία  σιλουέτα , με σημάδια  ταλαιπώριας  στο πρόσωπό της , αεικίνητη , εγκλωβισμένη  και μάλλον εθισμένη  σε  έναν  άγνωστο  κόσμο . Η αγωνία και αβεβαιότητα  δίδυμα  αδελφάκια  αλώνιζαν  με τις φωτοσκιάσεις  τους  στούς δαιδαλώδεις  διαδρόμους των ματιών της ... Τα  εμπόδια  και οι αναποδιές  της ζωής  σε συνδυασμό   με την ξαφνική  πανδημία  διαμόρφωναν μια σκληρή καθημερινότητα ..
    Απόγευμα . Εποχή  κορωνοιού !   Εποχή δύσκολη . Εποχή  όπου λέξεις  φράσεις έννοιες όπως :Ιχνιλάτηση , καραντίνα , εμείς, φροντίδα , φόβος, αγάπη, έγνοια, ελπίδα, ζωή, μπήκαν για τα καλά στην καθημερινότητα μας . ΄Όπως   και οι άνθρωποι  μπήκαν για τα καλά  στο κάδρο : Μένουμε σπίτι. Στο σπίτι λοιπόν οι δείχτες  του ρολογιού  δείχνουν 4.30 . Από-γιομα !΄Οχι πως έχει και τόσο σημασία , αλλά για το  χαριτωμένο  σκυλάκι σημαίνει χαρά .΄Οσο  για μένα ?  Στιγμή απόδρασης από τον ασφυκτικό κλοιό των ειδήσεων . Τα δάχτυλά μου ψαχουλεύουν  στο κινητό  αναζητώντας  το αντικλείδι του εγκλεισμού . Εντοπίζω  τον κωδικό 13033! Επόμενη  κίνηση  πατώ 6 και ακολούθως  τα λοιπά  απαραίτητα  για να  ανοίξει  η πόρτα εξόδου . Παίρνω το οκ! Ο Περού  αντιλαμβάνεται  πως ήρθε η στιγμή  για τον περίπατο μας  και  επιδίδεται  σε χαρές με το δικό του σκυλίσιο τρόπο. 
   ΄Εξω το σκηνικό  περιλούζεται  με απύθμενη σιωπή . Οι γειτονιές  τα σπίτια οι πλατείες αποκτούν άλλη  λαλιά .  Το  φυσικό  περιβάλλον  ανακτά ανάσες , τα πουλιά ατάραχα προβάρουν την προπαίδεια πετώντας  από κλαρί σε κλαρί . 
    Ακοίμητοι  φρουροί τα  αδέσποτα σκυλιά που προσπαθούν  να ερμηνεύσουν  το ξεγύμνωμα της καθημερινότητας ,  καθώς και τον κλαυσίγελο  που ξεχειλίζει  από τις κλειστές πόρτες  των καταστημάτων . 
    Σε λίγο  βρισκόμαστε στην κοντινότερη πλατεία από το σπίτι μας . ΄Άδεια  η πόλη , άδειοι οι δρόμοι ..! Ελάχιστοι  άνθρωποι σπάνε το βουβό τοπίο . Δεν είναι μόνο το τράβηγμα του Περού , αλλά και το τράβηγμα μιας  διαπεραστικής φωνής που τσιγκλά την προσοχή μου .  Πλησιάζουμε -- άλλωστε ήταν στην πορεία μας --  στο απέναντι  πεζοδρόμιο , στάση για προμήθεια καφέ . ΄Ένα όχημα  της αστυνομίας  σταματημένο .  Η προστατευτική  μάσκα  του αστυνομικού  μπορεί να κάλυπτε  το πρόσωπο του, δεν εμπόδιζε όμως την φωνή του να εκσφενδονίζεται  προς μία κατεύθυνση :
---- << Τι κάνεις εδώ  βρε  Τίνα, σου μιλώ πήγαινε σπίτι σου ...Τίνα ακόμη  εδώ είσαι ??  Φύγε τώρα .. ! >>
Δυσκολεύτηκα  να καταλάβω  που απευθύνεται .. Ο  Περού  ωστόσο  με οδήγησε  δυο βήματα  προς τον τοίχο του  καταστήματος .. Εκεί όπου  μια  γυναικεία  φιγούρα στεκόταν  σχεδόν οκλαδόν  στο πεζούλι  με το κεφάλι  γερμένο και ακουμπισμένο  στα δυο αδύναμα  χέρια της ..
    Οι φωνές του αστυνομικού  στο κενό :
--- << Τίνα σου είπα φύγε πήγαινε σπίτι σου .... >>
Χμ!  Χμ!  Σ π ί τ ι   σου  ψέλλισα  και  περίμενα  στην ουρά κρατώντας  την σχετική  απόσταση  για να πάρω  τον καφέ μου αλλά και να τρατάρω  την Τίνα . !  Δεν περνούν  λίγα δευτερόλεπτα  και νιώθω την σκιά του αστυνομικού ... 
-- << Παρακαλώ έχετε  σχετική άδεια  ? >>
-- << Βεβαίως ... >> 
Απαντώ  και όσο  ο Περού  μύριζε  τα κάτω άκρα του ένστολου  αστυνομικού , το χέρι μου αλίευε το κινητό  και τα δάχτυλά μου  αλίευαν το ανάλογο μήνυμα .  ΄Ετσι όπως γυρνώ  να το δείξω , η κλεφτή ματιά μου πέφτει  στο σημείο  που ήταν η γυναικεία φιγούρα .. Η Τίνα απούσα .! Σε λίγο  ήρθε και η σειρά μου για τον καφέ . Εγώ  ο Περού , ο καφές , και ένα γαμώτο  που δεν πρόλαβα την Τίνα να την  τρατάρω . 
     Με βαριά βήματα επιστρέφουμε  στο σπίτι μας . Την επόμενη μέρα  ιντερνετικά  σκοντάφτω  στην θλιβερή είδηση.. Διαβάζω : 
   ----  Βρέθηκε γυναίκα  πνιγμένη σε βαλτώδη περιοχή .. Συνδυάζω  γεγονότα  με το περιεχόμενο του ρεπορτάζ και δυστυχώς οι φόβοι μου επαληθεύονται !  .. Η Τίνα !!! .. Αλίμονο !  Ναί !  Μέσα μας  κι έξω μας  βουβό τοπίο  περιστοιχισμένο  μ  ενός λεπτού  σιγή  τόσο για την Τίνα  αλλά και για την κάθε ανα τον κόσμο Τίνα .! 
   Αλήθεια  είναι  κάτι  στιγμές  που απλά σωπαίνεις ... Κρίμα ... ! 
                                                  ...κυρ ...σαμ...