΄Αραγε για ποιά πλατεία ,ποιά πόλη , ποιό δρόμο ταιριάζει ο στοχασμός του Μίλτου Σαχτούρη : .<< Βροχή από μέλι στα πεινασμένα μου χέρια ... στεφάνια .. στεφάνια .. στεφάνια .. στα πικρά μου μαλλιά . ΄Ομως το βάθρο του αγάλματος μένει πάντα άδειο .΄Ομως το στόμα του αγάλματος μένει πάντα βουβό .. >>
Βουβός στέκομαι μπρος στις σημειώσεις μου ανάκατα πάνω στο γραφείο . Ένα μικρό αγαλματίδιο τυλιγμένο στα λευκά με ριγέ γραμμούλες . ΄Ένας χάρτινος λοφίσκος με εμφανή ίχνη λέξεων , φράσεων , το δε βάρος τους αρνείται πεισματικά να παραδοθεί στις διαθέσεις του μολυβιού , το οποίο μολύβι γλιστρά στις παρυφές του αγαλματιδίου . Σε λίγο η οπλή του μολυβιού αυλακώνει τους διάσπαρτους χάρτινους λοφίσκους , οι χαρακιές ρυάκια όπου ρέουν νοήματα λέξεων φράσεων και δίνουν φωνή στα βουβά αγαλματίδια :
Κόβω την λέξη στα δύο
κρύβω πριν φέξη
το ένα από τα δύο .
Στριμώχνω στο τσεπάκι
άψυχο λευκό χαρτάκι ...
Κολατσιό για τον δρόμο
λεξικό με ολίγον τόνο ... !!!
.. κυρ .. σαμ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου