.... Κλείνω τα μάτια και αφήνομαι
σε ατραπούς χωματένιους δρόμους.
Χάνομαι στον μπουχό και την σκόνη
που γεννά ο βηματισμός της σκέψης μου .
Σε λίγο μία υγρή δέσμη γλιστρά
και χαρακώνει το πρόσωπο μου .
Κατευθύνομαι στο παραθυράκι
που βλέπει προς τον δρόμο .
Ακουμπώ με τούς αγκώνες μου
και παρακολουθώ την βιασύνη
των περαστικών
μποτιλιάρισμα απουσίας .. !
Το βλέμμα μου χώνεται
και χάνεται ταυτόχρονα .
΄Οσο βαθαίνει το κενό
νιώθω πως δεν θλίβομαι
αλλά
συν -- θλίβομαι ... !!!
κυρ .. σαμ ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου