Μια βραδυά στο Λυρικόν .. !!!

 ..... σκόρπια τρεμάμενη γραφή σε υγρή χαρτοπετσέτα   ικανή ωστόσο να απορροφήσει  και συναισθήματα ανθρώπων ... 

.. όταν το ά-ψυχο χαρτί μεταλλάσσεται  σε  εν + ψυχο   αποκτά πνοή   εμψυχώνει  και εμπνέει .. !!!

 

 

 

 

 

 

 

 

            ......    Η ώρα  δεν ήταν  και τόσο  απαγορευτική  για ένα διάλειμμα στο κοντινότερο στέκι  της γειτονιάς .. ΄Άλλωστε  το Λυρικόν  είχε  χαρτογραφηθεί σαν τόπος συνάντησης   αγαπημένων ανθρώπων .. Στις παρυφές του πεζόδρομου  στασίδι χρήσιμο  , κάτι σαν ανάχωμα στη βιασύνη  της καθημερινότητας  αλλά και την τροχιά της νύχτας ..

   Η ξύλινη μπάρα του  σε παρέπεμπε  σε καλλίγραμμο   οριζόντιο σίγμα τελικό ... ! Λες και η ανεμελιά της  είχε απλωθεί  από την μία άκρη έως την άλλη  με αξιολάτρευτη προθυμία   εχέμυθης απορρόφησης και φιλοξενίας φωναχτών σκέψεων ,  προσωπικών καθιζήσεων  , και επικοινωνιακών στιγμών .

   Ανθρώπινες διεργασίες  αναπτύσσουν  θερμοκρασίες και θηκιάζονται  με το αλκοόλ  σε διαφανή  μπαουλάκια μνήμης .  Στο κέντρο της παλιάς πόλης του Ναυπλίου γεγονός που προσδίδει  στην ραχοκοκκαλιά του κτιρίου ιδιαίτερη  αισθητική οσμή .. 

     Η καλαίσθητη διακόσμηση  του εσωτερικού χώρου , τα πρόσωπα των θαμώνων , η μουσική , οι αναθυμιάσεις του αλκοόλ , το διακριτικό πέσιμο της νύχτας , εμπλουτίζουν την ατμόσφαιρα με χαλαρή διάθεση για εσωτερικά ταξίδια  και όχι μόνο ! Αλλά ταξίδια επί χάρτου .. ! 

     Εκείνο το βράδυ  το Λυρικόν  μισογεμάτο . Στη μπάρα  λιγοστοί  απολαμβάνουν μουσικές και ποτό , ψιθυρίζουν , συνομιλούν , άλλοι πάλι  αναπαύονται  στα ημίψηλα σκαμπό  και στις μεγάλες γεμάτες σιωπές τους ..

    Στην ακρούλα της μπάρας  η Θωμαίς  σκυμμένη  πάνω από  το χαρτί   ξεδίπλωνε την δίψα της γιαυτό που λέμε : .. θέλω να τα πω ..  Το  μαρκαδοράκι  παιχνίδι   στην λεπτεπίλεπτη  παλάμη της έτρεχε πάνω στο άψυχο χαρτί  , πιο σωστά πάνω σε μια ημικατεστραμμένη  χαρτοπετσέτα .. !

    Η παρουσία μου διακριτική τόσο  όσο  να μην γίνει αιτία εκτροχιασμού της σκέψης της από το ταξίδι  επί ... χαρτοπετσέτας .. ! Ωστόσο  η Θωμαίς που και που  ανασήκωνε το βλέμμα της  στον  χώρο  άφηνε το μαρκαδοράκι   χαλαρά  έπινε μια γουλιά από το ποτό της , και  σαν περισκόπιο η αφηρημένη  ματιά της αργά  αργά   διέγραφε τροχιές  από την οροφή έως το πάτωμα ...

     Και όταν  οι σκέψεις τα λόγια οι λέξεις οι φράσεις έπλεαν  στην λίμνη των δακρύων   η Θωμαίς επέστρεφε στην χαρτοπετσέτα  βουτούσε  στην ανάγλυφη επιφάνεια της και με το μελάνι ξαργύρωνε  το  άρωμα όπως αυτό   ανεδύετο  εντός της  σαν προσάναμμα φλόγας  από το ανθοκλάδι του έρωτα .

    Με περίσσιο  χαμόγελο  συνεχίζει  έως ότου κάποια στιγμή  το υγρό βλέμμα της διαχέεται σε όλη την μπάρα , δευτερόλεπτα σκέψης , και απελευθερώνει την παλάμη από το μαρκαδοράκι .. Τελετουργικά διπλώνει την χαρτοπετσέτα , μετακομίζει κατά δυο σκαμπό  και : 

-------   Οκ !  Συγνώμη .. !  Είναι κάτι στιγμές που θέλεις .....

------- ... Σε καταλαβαίνω ... Προσωπικές στιγμές ... !

-------   Δεν μπορώ να μείνω άλλο ... Σου αφήνω το χαρτί ..  Ίσως σου φανεί χρήσιμο  για σχόλιο στην εκπομπή σου ..

  Η Θωμαίς  με την χαρτοπετσέτα ανά χείρας  και την παλάμη της υψωμένη σε ρόλο σινιάλου   για τον μπάρμαν  αφήνει το διπλωμένο χαρτί στη μπάρα ,  βγάζει το χαρτονόμισμα πληρώνει  και με σχετική βιασύνη  χαιρετιόμαστε .. 

   Τα επόμενα λεπτά βρίσκουν την Θωμαίς  να χώνεται ανάμεσα στους όρθιους θαμώνες  και να κατευθύνεται προς την έξοδο του Λυρικού ...

Το βλέμμα μου ακολουθούσε  την ζιγκ- ζαγκ διαδρομή της έως ότου αυτή εξαερωθεί  στον πλακόστρωτο πεζόδρομο ..  

 Στροφάρω πάνω στο σκαμπό  και περνώ στο επόμενο ποτό .  Στα αμήχανα  δάχτυλα μου  η χαρτοπετσέτα αποκτά την προτέρα σωματική κατάσταση , ξεδιπλώνω προσεχτικά και την απλώνω  μπροστά μου ..

 Η υγρή επιφάνειά της ανάγλυφη  με σκόρπια τρεμάμενη γραφή  ικανή ωστόσο   να απορροφήσει  τα χνάρια των συναισθημάτων τουλάχιστον σε τίτλους ..  Το βλέμμα μου σαρώνει  κρυμμένες σκέψεις σε συσκευασία λέξεων φράσεων  προτάσεων ... !!!

                               Το  σκαμπό .. !!!

Σάββατο βράδυ  στο 

μπαράκι 

Με μια ελπίδα στο 

μυαλό 

Για να ξεχάσω ότι 

μου  λείπει 

το έχω ρίξει στο ποτό .

Σε  ένα σκαμπό 

περνάω  ώρες .

Ταξιδεύω  με 

γοργόνες 

σε μακρινούς 

ωκεανούς 

Και σε καιρούς 

αλλοτινούς .

Ποτίζω  με τεκίλα 

της ζωής την 

κατρακύλα 

Κάθε Σάββατο το βράδυ 

το σκαμπό κάνω

καράβι .

Και όταν πιάνω

πάτο 

δεν τα βάζω κάτω 

στο σκαμπό

όρθια μένω

άραγε τι να 

περιμένω.

Οι θαμώνες του μαγαζιού 

όλοι τους του ποτηριού 

αλλού κοιτάζουν αλλού τυρβάζουν 

βουτιά στο πάτο δοκιμάζουν .

Κάθε Σάββατο βράδυ 

νιώθω  άπιαστο σημάδι 

Σφαίρες δίπλα μου οι μέρες 

θέλουν να μου βάλουν βέρες ...

Αντιστέκομαι με τεκίλα 

της ζωής την κατρακύλα 

Κάθε Σάββατο βράδυ                     

η σκέψη μου πηγάδι .. !!!

                κυρ .. σαμ ...

      IPID#143