Τα πίσω θρανία ... !!!

 

              ΣΧΟΛΙΚΟΝ  ΕΝΘΥΜΙΟΝ …  !!!

 

 

… Τα  πίσω θρανία  είναι μια έκφραση  φορτισμένη  με  νοσταλγία και στιγμές  παιδικής αθωότητας . Πολύς λόγος και αρκετός  χορός  δακτύλων επί του πληκτρολογίου έχει αφιερωθεί  στα χρόνια της αφετηρίας μας , στα χρόνια όπου το ρούχο της ανεμελιάς  ανέμιζε στις αλάνες  και τους χωματόδρομους …

  1963-1964  !!!       Τα πίσω θρανία  παραμένουν με την πλάτη στον τοίχο   δίνοντας την μάχη με τον χρόνο , κουβαλούν μνήμες , στιγμές , χαμόγελα , πειράγματα  με το περιτύλιγμα της παιδικής αθωότητας …  Μικρογεγονότα  αποθηκευμένα  στο διαχωριστικό  κομμάτι της σάκας  , ανάμεσα στα τετράδια  της αριθμητικής , αντιγραφής , και στο πρόχειρο πολυχρησιμοποιημένο    το αποκαλούμενο   γενικής ύλης ..

   Εκείνο το πρωινό  δεν διέφερε από τα άλλα . Ένα από τα συνηθισμένα πρωινά    προσέλευσης  στο Σχολείο …  !  Οι φωνές μας το ποδοβολητό μας , τα  αστεία μας,  ο παιδικός αυθορμητισμός , η   ενέργεια μας , όλα μαζί και το καθένα ξεχωριστά  αναζωπύρωνε το βουητό  που   σαν τεράστια  διάφανη μεμβράνη  κάλυπτε το προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου Νέας Κιου ..   

     Τεμνόμενα ηχοδρόμια  κατά μήκος και πλάτος  έως ότου   το χειροκίνητο   κουδούνι – σήμερα σπάνιο αξεσουάρ  ---   σήμανε  την λήξη χρόνου ..

  Η σταδιακή  εξαέρωση  της βουής  ζήτημα ολίγων λεπτών το κάλεσμα και η εναλλαγή  γνωστών  παραγγελμάτων  όπως : ανάπαυση προσοχή  σε συνδυασμό με την  στοίχιση  μπρος στα μαρμάρινα σκαλοπάτια του εξαθέσιου  σχολείου, όντως  επιβλητική είσοδο  για την εποχή εκείνη . ( 1963-1964)

    Ακολουθεί η προσευχή  και το μελίσσι  διακλαδίζεται  στις αίθουσες  του ισογείου  και του  πρώτου  ορόφου ..

   Η δασκάλα μας η κ. Ευαγγελία  αυτή τη φορά  μας περίμενε  χαμογελαστή  στην έδρα , ταχτοποιούσε  πάνω στο ξύλινο τραπέζι  τα βιβλία της  και μια μικρή χάρτινη τσάντα  στολισμένη  με κόκκινη κορδέλα .

    Τα πειράγματα , οι φωνές μας , οι ψίθυροι ,  κοπάζουν και  όλα στην αίθουσα  μπαίνουν στην κανονικότητα  του μαθήματος ..

   Η κ Ευαγγελία κινείται στους διαδρόμους των θρανίων  ρίχνοντας την προσοχή της κυρίως στα πίσω θρανία ..  Απευθύνεται  ήρεμα και καθαρή  άρθρωση  :

 …….  Παιδιά σήμερα σας έχω μία έκπληξη  θα  σας γνωρίσω έναν καινούργιο φίλο μας ….. 

Εν μέσω ιαχών  η δασκάλα  πλησιάζει το ξύλινο τραπέζι,  ταυτόχρονα  με το ένα χέρι της, κάνοντας στιγμιαία χρήση  την νοηματική γλώσσα μας ζητά να ησυχάσουμε,  και με το άλλο   κρατά την χάρτινη στολισμένη τσάντα . ΄Ερχεται κοντά στα θρανία , μας  κεραυνώνει με το βλέμμα της  στέκεται σιωπηλή  και περιμένει .

  Σε κλάσματα δευτερολέπτου  η αίθουσα ησυχάζει , νιώθουμε το χαμόγελο της κ Ευαγγελίας να μας αγκαλιάζει  και αυτό  μας  καθηλώνει στην ήσυχη προσμονή του καινούργιου φίλου μας .

   ΄Επειτα     τελετουργικά  και με αγαπησιάρικο τρόπο η δασκάλα μας   τραβά την κόκκινη κορδέλα  απελευθερώνει το περιτύλιγμα    και με αργές κινήσεις  αλιεύει  το περιεχόμενο της τσάντας ..

    Σε όλη την διάρκεια της αποκάλυψης   επευφημίες και λοιπές εκδηλώσεις χαράς  με κράμα χειροκροτημάτων  πλημμύρισαν όχι μόνο την αίθουσα αλλά και τον πρώτο όροφο .    Ένα  χαριτωμένο  κουκλάκι  στις παλάμες της κ. Ευαγγελίας  , αμήχανο   καμάρωνε από ψηλά , αφού το τεντωμένο χέρι της  προς την οροφή  διευκόλυνε την ορατότητα .

    Καινούργιος φίλος στην μαθητική παρέα μας ..  Τοποθετημένος επάνω από τον  μαυροπίνακα .Παρόν στην αντιγραφή , αριθμητική , έκθεση . 

     Καινούργιος συμμαθητής  που θα έπρεπε να του δώσουμε και όνομα .  ΄Ετσι κι έγινε ! Ωστόσο  δεν ήταν και τόσο  εύκολο όσο ακούγεται , αφού δια βοής  στο ερώτημα της δασκάλας :

……..  Πως  θα θέλατε να το ονομάσουμε …??

 Σμήνη στον αέρα σαν χάρτινα αεροπλανάκια  πετούσαν ονόματα  ο καθένας το δικό του …

-----  Κάντε ησυχία παιδιααα !! .. Μη μιλάτε όλοι μαζί .. κατάλαβα … !  Θα πρότεινα να του δωρίζαμε ένα όνομα που να μην υπάρχει στην αίθουσα … !

Δεν πρόλαβε να τελειώσει  την τελευταία φράση κι ένα μακρόσυρτο  ομαδικό παιδικό :

-------  Ωωωωωωωω…… Γιατιιιιιιιιιι  κυρίααααααα… !!!

------  Γιατί  αυτό είναι δίκαιο και δημοκρατικό  , να μην έχει κανένα παιδί  παράπονο … Ακόμη  θα μπει καινούργια γιορτή στην τάξη μας ..  Ας  πούμε τι θα λέγατε να τον βαπτίσουμε …… Φίλιππο ???  

Κι  από εδώ ξεκινά φρέσκο  χειροκρότημα  κι ένα επίσης ομαδικό :

………..  Ναι …. Ναι … Φίλιπποοοο …. Φίλιπποοοο….  Καλώς ήρθες   ….

    Πραγματικά έπειτα από λίγες ημέρες γίνεται  στην τάξη  το μυστήριο της βάπτισης .. Ευτυχή συγκυρία συμμαθητές μας όπως ο γιός του παπά  ο Νίκος Σπανός ( δυστυχώς  ταξίδεψε νωρίς  για τα άστρα ).  Στον ρόλο του ψάλτη ο   Νίκος  Τσακίρης .

   Η τελετή – αναπαράσταση – ταυτόχρονα λειτούργησε σαν  μάθηση των μυστηρίων ..

    ΄Εκτοτε κάθε πρωί  καλημερίζαμε τον Φίλιππο , τον προσέχαμε ,  κυρίως  τον γιόρταζε όλη η τάξη κάθε που το ημερολόγιο έγραφε Αγίου Φιλίππου . ! Φτιάχναμε ιστοριούλες  για τον Φίλιππο ..

   Μία ροή κοινωνικοποίησης  , ανάδειξης φιλίας από τα πρώτα έως και τα πίσω ξύλινα  θρανία .. !

      Η κ. Ευαγγελία  όπως και ο Φίλιππος  ακολουθεί  το θυμικό  καθώς και οι παλιοί συμμαθητές/τριες  που βιώσαμε  την …… εισβολή  αγάπης  του   Φίλιππου .. !!!    

                                        ...κυρ ..σαμ ..