( απόσπασμα )
.... Ένα πρόχειρο στασίδι μας ανοίγει την όρεξη να καθίσουμε για λίγο σ ένα μισογερμένο ξύλινο κορμό προκειμένου να ζυγιάσουμε την ορθοστασία μας . Ιδέα που προφανώς αρέσει και στον Περού αφού ήδη έχει βολευτεί δίπλα μου σε θέση σχεδόν οκλαδόν ..
Λίγα μέτρα από το σημείο που επιλέξαμε για το διάλειμμα μας είναι το παρκάκι , ακριβώς από πίσω μας ένας δρόμος με σχετική κίνηση τόση όση επιτρέπει ο μαγικός αριθμός 13033 ..! Απέναντι μας η γειτονιά με τα κλειστά σπίτια .
Κάποια στιγμή το γάβγισμα του Περού σε συνδυασμό με το παρακλητικό βλέμμα του με βάζει σε σκέψεις . Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το σινιάλο του :
------ Αφεντικό τι έχεις να πεις για τα κλεισμένα σπίτια ??
Ξαφνιασμένος τον κοιτώ στα μάτια χαμογελώ και του εξηγώ .
------- ΄Άκου Περού θέλω να σου πω πολλά για τα κλεισμένα σπίτια αλλά δεν ξέρω πως ?? Μπορώ να φανταστώ και να σου διηγηθώ πιθανές ιστορίες , στιγμιότυπα , που θα μπορούσαν να κρύβουν μέσα τους . ΄Ήρωες αντιήρωες .....
------- Αφεντικό άσε καλύτερα άλλη ώρα ... αλλά όχι πές μου πλάκα θα έχει , το πολύ πολύ να με πάρει ο ύπνος ...
------ Οκ! Σταματώ εδώ ...
------- Αααα ρε αφεντικό εσείς οι άνθρωποι σε τι κόσμο ζείτε??
------- Το λέμε συχνά ο ένας για τον άλλο ...
------- Τι λέτε δηλαδή ...
------ Θα σου πω μια σκέψη που διάβασα κάπου δεν θυμάμαι , την βρίσκω εύστοχη
------ Για λέγε ... στάσου να ρθω πιο κοντά σου ....
------- Ζω στον κόσμο μου μακριά σας άνθρωποι . Κι όμως χρειάζομαι την επαφή σας για να μην ξεχνώ . Να μην ξεχνώ γιατί είμαι μακριά σας . Γιατί οχυρώθηκα σε κάστρο απόρθητο . Γιατί η ψυχή μου έγινε πέτρα που σμίλη γλύπτη δεν την πιάνει Ζω στον κόσμο μου και γελώ με τον δικό σας . Και σεις με τον δικό μου ..!!!
------- Πω...πω ... αφεντικό μπερδεύτηκα .. εσείς οι άνθρωποι βγείτε από τον λαβύρινθο σας ..... βρείτε τα μεταξύ σας ...
Κάτι τέτοιο μου πέταξε ο Περού και ξεκινά ένα ανεξήγητο γάβγισμα ... Τον καλμάρω χαϊδεύοντας τον στο απαλό τρίχωμα του και στα χνουδωτά αυτιά του ρίχνω μια ματιά στην ώρα το μηνυματάκι : 13033 αριθμός 6 σταθερό .
Σταθερό και το βήμα της επιστροφής μας στο σπίτι .. Μια χλιαρή στάση στο πέρασμα μας μπρος από τα κλειστά σπίτια και στα επόμενα λεπτά ο Περού ξεδιπλώνει το τρεχαλητό του στις σκάλες της πολυκατοικίας που οδηγούν στο ασανσέρ .
΄Εξω την ίδια στιγμή το φως της ημέρας συνεχίζει να λούζει με την λαμποκοπή τους ανθρώπους και ριχτάρια χαρμολύπης τα οποία πέφτουν σαν υγρές κουρτίνες στα διάσπαρτα κλεισμένα σπίτια ...!
( απόσπασμα από .. Κόσμε ρηχέ αδιάβα(σ)τε....!!! )
κυρ...σαμ .. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου