Το παταράκι … !!!
…….. Καμιά φορά ακόμη και στο ημίφως βρίσκεις στιγμές συμφιλίωσης με το βαθύ σκότος .
Το χέρι ψηλαφεί την ξύλινη κουπαστή της σκάλας και με το πόδι , αριστερό η δεξιό δεν έχει σημασία , δοκιμάζει επαφή με το πρώτο σκαλοπάτι .
Προορισμός ?? Η ανάβαση στο παταράκι με τα λιγοστά υπάρχοντα τα περισσότερα λες και είναι ραντισμένα με ασημόσκονη περασμένης πρωτοχρονιάς …
Η εναλλαγή του δρασκελισμού από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι συνοδεύεται και από την εναλλαγή της σκέψης :
----- Το έψαξα και στην πρώτη καραντίνα αλλά μάταια …
------ Μήπως δεν θυμάμαι καλά που το είχα σιγουρέψει μην χαθεί ?
------ Δεν χάνω και τίποτα γιατί να μην δοκιμάσω ίσως αυτή την φορά σταθώ τυχερός και το βρώ .. !
Κάπως έτσι αργά αργά διανθίζω την αναρρίχηση μου τιθασεύοντας ταυτόχρονα τις αδύναμες δέσμες φωτός προερχόμενες από εξοστρακισμό παρακείμενου προβληματικού λαμπτήρα .
Σε λίγο κατακτώ την κορυφή ! Πατώ στο ξύλινο παταράκι ξεπερνώντας κάθε λογής εμπόδια με κυρίαρχο αυτό της υψοφοβίας .. !
Τώρα πια το ημίφως παραδομένο στο σκοτάδι ..!
Επιστρατεύω ένα φακό που βρίσκεται πάντα εκεί περιμένει καρτερικά και αναλαμβάνει δράση ..
Η παλάμη μου πιλότος καθοδηγεί τον φακό και αυτός με την σειρά του γράφει στον χώρο γενικά κινήσεις άλλοτε κυκλικές άλλοτε ευθείες άλλοτε χιαστί με αποτέλεσμα σκόρπιες πυκνές λωρίδες φωτός να διαλύουν το σκοτάδι γεγονός που μου επιτρέπει να βρεθώ απέναντι σε ένα πολυκαιρισμένο χαρτόκουτο .
Με την βοήθεια του φακού ξεκινώ την εξερεύνηση .
.Νοσταλγικά ξεσκονίσματα ,ταξίδια που σου ανοίγουν τους ορίζοντες .
Ναι .! Οι αναταράξεις της καραντίνας μοιάζουν λίγο πολύ με αναταράξεις αεροπλάνου σε ώρα πτήσης .
Ελέω καραντίνας χρόνος υπάρχει .. Χρόνος άπλετος … !!!
΄Ο χρόνος τρέχει παρασύρει τις ημέρες , τις νύχτες …
Το συνολάκι της πανδημίας ρούχο καθημερινό πια
φιγουράρει μπρος σε ολόσωμους καθρέφτες .
Προβάρει και προβάρεται
Δοκιμάζει δοκιμάζονται :
Ανθρωπιά - Αλληλεγγύη
Μέσα - ¨Έξω
Όνειρο -- Πραγματικότητα
Ημέρα --- Νύχτα
Ζωή -- Θάνατος
κυρ .. σαμ ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου