Αργεί άραγε το απανέμι
Εγκαταλείπω την στάση οκλαδόν
προαυλίζομαι στο διάδρομο του χολ ...
Προσπερνώ τις αναταράξεις της καραντίνας
Τρέχωωωω μεθώωωωωωω
από το άρωμα και την ορμή των λέξεων ...
Πέφτω βουλιάζω στον βυθό τους
πιάνομαι σηκώνομαι
πετώ στον ουρανό τους ...
Κι ύστερα γλιστρώ
στου μελανιού την τελευταία ρανίδα ...
Τώρα πια ότι κι αν συμβεί
το όνειρο καλά κρατεί ..
Αργεί άραγε το απανέμι ??
Πηγή ζωής γοργόφτερο μολύβι
βάζει πλώρη σαν δελφίνι
Στα μισά της ρότας το χάνω ..
Για δες
ξάφνου πετά επάνω
Βουτιά που γεννά δίνη
Μια με πιάνει μία με αφήνει ...
Αργεί άραγε τ απανέμι .. ??
...κυρ ..σαμ ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου