Απρόσμενη επίσκεψη

 

   Ο  ΚΛΟΟΥΝ  .. !!!

 

Είναι η στιγμή  που η Ηλέκτρα  κόβει  και το τελευταίο  χάρτινο αστεράκι , όταν από την μπαλκονόπορτα  της  τραβά την προσοχή της   ένας ασυνήθιστος  θόρυβος .  Διακόπτει για λίγο και πλησιάζει προς το παράθυρο .  Ρίχνει μια γρήγορη ματιά και επιστρέφει  στην δημιουργική της ενασχόληση .   Σκυμμένη με αφοσίωση   στις χειροκατασκευές της  περιτριγυρισμένη  από χρωματιστά  χαρτόνια , και το κελάιδισμα του ψαλιδιού να παραβγαίνει  τρόπο τινά  μ εκείνο του ραδιοφώνου  που συντροφεύει  την καλλιτεχνική της διάθεση  .

   Στο νεοσυσταθέν  χρωματιστό δωμάτιο  η Ηλέκτρα  και τα αστεράκια . Μικρή και η μεγάλη άρκτος .!! 

    Ο θόρυβος  έξω επιμένει .  Αυτήν την φορά η Ηλέκτρα αφήνει  το ψαλίδι  δίπλα της , σηκώνεται  και με κάποια επιφύλαξη , χαμηλώνει την μουσική , ρίχνει ματιά στο ρολόι , προσεχτικά  κατευθύνεται προς την μπαλκονόπορτα . Επιχειρεί τρόπους να διαλύσει το σκοτάδι  για να διευκολύνει  την ορατότητα . Ανάβει  το έξω φως  και ταυτόχρονα  χώνει το πρόσωπο της  σε μια σχισμή  της κουρτίνας . έκπληκτη  παγιδεύεται  από το θέαμα  που αντικρίζει  απέναντι της :  Ένας χαμογελαστός κλόουν  σκαρφαλωμένος   στο δένδρο   κάνει  διάφορα σινιάλα .! Παραμένει  για αρκετό διάστημα  να παρακολουθεί την μικρή παράσταση , ενθουσιασμένη  ανοίγει το παράθυρο  και  τον καλεί να περάσει μέσα .

   Ο κλόουν  θέλοντας  να δοκιμάσει εντυπωσιακή  είσοδο  συνεργάζεται   με το κλαρί  του δένδρου , εκτελεί δύο κολπάκια  και  αποσπά πιότερο το χαμόγελο  της Ηλέκτρας . Ακολουθεί η θερμή υποδοχή του  και χωρίς λεπτό καθυστέρησης  ο κλόουν την ρωτά : …

 --- .. Είσαι η Ηλέκτρα ??.. 

 Ταυτόχρονα απλώνει ευγενικά το πάνινο χέρι και  προσφέρει ένα λουλούδι . Απόλυτος αιφνιδιασμός .   Με το λουλούδι στο χέρι  μένει  για λίγο μετέωρη  και αργά- αργά  πλησιάζει τον κλόουν.  Σε όλο αυτό το διάστημα  διάφοροι συνειρμοί  περνούν  από το μυαλό της .  Μαντεύει , αλλά δεν το πιστεύει .. !¨Όσο  τον παρατηρεί  όλο και περισσότερο  θεριεύει μέσα της η πεποίθηση πως πρόκειται  για τον φιλαράκο τον κλόουν του Φίλιππου .  Δεν γνωρίζει για πιο λόγο τον αποκαλούσε  έτσι ο Φίλιππος . Η Ηλέκτρα χαλαρώνει και χαμογελαστή  αφήνεται στις κυκλωτικές  κινήσεις  του .

    Τα  μαύρα  τεράστια παπούτσια , το μαύρο-άσπρο  παντελόνι , το ριγέ γιλέκο ,οι χρωματιστές τιράντες , η κόκκινη μύτη , το άσπρο-κόκκινο  σκουφάκι , όλα μαζί  συνηγορούν  στην εύστοχη  μαντεψιά  της Ηλέκτρας .  Εξ  ου  και αναφωνεί συλλαβιστά :

 -------  …..  ο  φι-λα-ρά-κο-ς ….??? …  

  Ο κλόουν πάραυτα  αυτοσυστήνεται θεατρικά :

 ---------…. Ουάουυυ .. !  Χοπ! Χοπ!  Ναιαιαιαιαι … !!  Ο φιλαράκος .. !

Στα επόμενα λεπτά της ώρας ακολουθεί  χαλαρωτική ατμόσφαιρα και ανταλλαγή φιλοφρονήσεων . Η Ηλέκτρα χαρούμενη  μετακινεί  ένα μικρό σκαμπό  που ήταν εύκολο εκείνη την στιγμή για να καθίσει , αλλά  αυτός ήδη επιλέγει την θέση οκλαδόν  δίπλα στο μικρό πρόχειρο εργαστήρι της Ηλέκτρας .---

-----   Πως άφησες  μόνο του τον φιλαράκο σου τον Φίλιππο ?? ..

 Ρίχνει την πρώτη  ερώτηση .   Ο κλόουν ατάραχος απαντά αμέσως

-------   Έτσι γίνεται κάθε που έρχονται  γιορτές …Αυτός μου είπε να έρθω εδώ .. … Όμορφο  το δωμάτιο σου .. ..

  Το βλέμμα του πέφτει πάνω  σε διάσπαρτα  πολύχρωμα  παρεό  που στολίζουν  τον τοίχο . Στοιχεία από θάλασσες ,όρη, ποτάμια  , λίμνες , αποτυπωμένα  σε υφασμάτινες  εν-τοιχισμένες  σελίδες .

------… Ώστε  σου αρέσει το δωμάτιο  μου .. πως το βρίσκεις ?? ..

 ------… Βέβαια  μου αρέσει .. Να  ας  πούμε  αυτή η γωνία …  

   -----. Ναι  αυτή η  γωνία    τι ….. Τι  σου κάνει κλικ ?? …

Ο κλόουν επιλέγει ν απαντήσει με τον τρόπο του ..  Μ ένα  αστραπιαίο  κόλπο  χωρίς την χρήση  των χεριών του , μπρος στα έκπληκτα  μάτια της Ηλέκτρας , ξεδιπλώνει το σώμα του  και από την θέση οκλαδόν  επανέρχεται  στην όρθια  στάση , τρέχει προς τα πανιά  και κατεβάζει ένα πολύχρωμο παρεό .

Πλησιάζει την Ηλέκτρα  ανεμίζει  το παρεό , επιδίδεται σε μια ελαφριά υπόκλιση .  Απευθύνεται σε υποτιθέμενο κοινό . :

             ---- …. Πως με λένε ?

                       Πως σε λένε ??

                     Κλόουν  είμαι

                     Πως το λένε!!!

                    Έχω μάννα  την οξεία

                   Και την γραμματική θεία

                   Τον τόνο για πατέρα

                    Δεν με σκιάζει η  φοβέρα

                    Την ψιλή περισπωμένη

                  Αγαπημένη  ξεχασμένη

                  Και το κόμμα  το αστείο

                   Αυστηρό  μακρινό θείο …….. 

Η Ηλέκτρα  δεν πιστεύει στα μάτια της , χειροκροτεί  συνέχεια  κι εκδηλώνεται φωνητικά   :

 ----- Μπράβοο !  Μπράβο  φιλαράκο ..

 Η ατμόσφαιρα αποκτά χροιά παραμυθιού .  Ο κλόουν απτόητος συνεχίζει :

 ------… Ηλέκτρα  πες μου αμέσως  χωρίς σκέψη  μια λέξη  ν αρχίζει από νι …

   ----- .. Νύχτα …

 επιλέγει η Ηλέκτρα και μέσα της αδημονεί  για την συνέχεια .  Ο κλόουν επανέρχεται ..

-----  όμορφα . Τώρα πες μου  μια λέξη που ν αρχίζει από Κάπα .. αμέσως μην το σκέφτεσαι …

    ------. Καλοκαίρι ..

 Ξεσπά η Ηλέκτρα  και συνεπαρμένη μονολογεί  διαρκώς

----- .. Να δούμε που το πάει ο φιλαράκος ..  

Ο κλόουν γεμάτος ενέργεια στριφογυρίζει στον αέρα τρείς φορές το παρεό  και ταυτόχρονα διαλαλεί  στον χώρο την  ακαταλαβίστικη φράση :

 ------.. Καλονυκαιρι  ..  …   Καλονυκαιρι .. !!!

Κατά περίεργο τρόπο κάθε φορά που το παρεό   ακουμπούσε τα αντικείμενα , αυτά  σχεδόν ζωντάνευαν . Λες και  το παρεό  αντλούσε κάποια μαγική ιδιότητα από την φράση κλειδί :

 ---… Καλονυκαιρι .. !!!

Λες και δια της αφής  έσπερνε πνοή  και ενέργεια .   Αποτέλεσμα ??  Τα  μολύβια σαν ερωτικά σμήνη  ζωγραφίζουν στον αέρα , τα λευκά φύλα  αιωρούνται σκόρπια ,περιστρέφονται ,  στροβιλίζονται  σαν  να  πρόκειται  για μία  ονειρολογία  στερεωμένη στην οροφή του δωματίου .  Τα χάρτινα  χρωματιστά αστεράκια  παίρνουν  θέση  σ όλο  τον χώρο  ψηλά  σχηματοποιώντας έναστρο ουρανό .

   Τα  δε πλήκτρα  της γραφομηχανής  κάθε που η μαγική επαφή του παρεό  ζωντάνευαν την ορχήστρα των γραμμάτων , τότε  μικρά , κεφαλαία , φωνήεντα , σύμφωνα , κόμμα , περισπωμένη , ερωτηματικά  θαυμαστικά , όλα στον αέρα  χόρευαν, όσο  ο κλόουν ταλάνιζε  τον ορίζον τα  με την μαγική λέξη 

-------  Καλονυκαιρι !

.  Μπαίνει και η Ηλέκτρα στο παιχνίδι ! Πως ??  Αρπάζει ένα τεράστιο  πολυσέλιδο  βιβλίο με χοντρά και ανθεκτικά εξώφυλλα , ανοιγοκλείνει  ρυθμικά  δίκην  ακορντεόν , συνοδεύοντας έτσι  τον κλόουν στην εξέλιξη του μουσικού παιχνιδιού .

       Κάποια ανύποπτη στιγμή το παρεό  γλιστρά από το χέρι του κλόουν , μ εξαιρετική ορμή προσγειώνεται  πάνω στην γραφομηχανή  συγκεκριμένα  πάνω στην ένδειξη  τελεία και παύλα ! Το τελεία και παύλα λειτούργησε σαν αυτόματος διακόπτης .  Τέλος η παραμυθένια ατμόσφαιρα !  Επανήλθαν όλα στην προτέρα κατάσταση .

 Η Ηλέκτρα προσπαθεί να τιθασεύσει τα ματοτσίνορα της .  Με μισόκλειστα μάτια κουλουριασμένη  στο δάπεδο , το ψαλίδι μπλεγμένο ακόμη στην παλάμη της  , περιστοιχισμένη  από πλήθος  χρωματιστά αστέρια , φορτισμένη με την ένταση του παράξενου ονείρου .   Απορροφημένη  από το αλλόκοτο  σκηνικό με τον κλόουν , σηκώνεται , κάνει βόλτες  στο δωμάτιο  σαν να ψάχνει  τον απρόσκλητο επισκέπτη.

    Περιπλανιέται  φθάνει στην μπαλκονόπορτα  καρφώνει το βλέμμα της  για αρκετή ώρα στον κήπο , στο κλαρί του δένδρου , στρέφει το πρόσωπο της σ ένα  ένα  τα αντικείμενα  του χώρου . όλα στη θέση τους !

--- Κρίμα !!! Όνειρο ήταν

 Μονολογεί ρίχνει μια ακόμη ματιά έξω στον κήπο . Τραβά την κουρτίνα  , κατευθύνεται στο ραδιοφωνάκι , δυναμώνει την μουσική , πιάνει το ψαλίδι  και :

 ----.. Άντε λοιπόν Ηλέκτρα , που μείναμε ?? ..

                                                                                        κυρ… σαμ ..