..... Και το ρήμα βουλιάζω σε έξαρση .. !

      

     ... Στέκομαι   για λίγο  στη θέση οκλαδόν , νιώθω το κάψιμο  του αγέρα  στο πρόσωπο μου ,και εντελώς αβίαστα προβάλλουν  στο μυαλό μου  διάφοροι αμμόλοφοι  της καθημερινότητας .  Σκόρπιες κηλίδες , απομεινάρια  ελπίδας , τραύματα  διαβουλεύσεων  και ατέρμονων  υποσχέσεων .

     Η  ζωή  μας προσπερνά  και το ρήμα  βουλιάζω  σε έξαρση .  Είτε σε θάλασσα , είτε σε  στεριά  . Βουλιάζουμε  στον πυθμένα  που κοχλάζουν  αμμόλοφοι   των ονείρων μας .

   Βουλιάζουμε  μεσοπέλαγα διαδρομής  πιο γρήγορα  απο την μοιραία  φουσκωτή βάρκα με τις αθώες ψυχές . 

Πνιγμός ! 

                       .....  κυρ ... σαμ